Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Γ.' | 3 Δεκεμβρίου 2009, 21:09

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αγαπητή κυρία Διαμαντοπούλου Συνταξιούχα εκπ/κός εδώ και 2 χρόνια, δεν μπορώ παρά να νοιάζομαι ακόμα γι αυτό που ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, η δημόσια εκπ/ση δηλαδή. Υπήρξα μάχιμη και μαχητική για 25 χρόνια και πιστεύω ότι ίσως έχω ενδιαφέροντα πράγματα να καταθέσω. Βγήκα επίσης μάχιμη από την υπηρεσία σε μικρή σχετικά ηλικία, και χωρίς να το έχω προαποφασίσει, όταν συναδέλφισσα πολύτεκνη πήρε με 40 μόρια μετάθεσης,μια θέση που κι εγώ διεκδικούσα με 109 μόρια. Ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω για να σώσω την αξιοπρέπειά μου που ένοιωσα ότι τρώθηκε βάναυσα. Δεν ξέρω ποιος είναι ο αναγνώστης/αναγνώστρια αυτής της επιστολής. Ξέρω όμως ότι πραγματικά προσπαθείτε να βάλετε μια τάξη και να δώσετε αξία στο παρακμιακό οικοδόμημα που λέγεται δημόσια εκπ/ση. Αν είχα το προσωπικό σας email θα σας έγραφα πολλά. Θα σας έγραφα για τις αποσπάσεις των εκπ/κών εντός και εκτός της περιφέρειάς τους, για αποσπάσεις που γίνονται σε γραφεία και σε φορείς εποπτευόμενους απο το ΥΠΕΠΘ, όπου τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, για εκπ/κούς που "τρυπώνουν" σε σχολικές βιβλιοθήκες και διάφορα άλλα γραφεία, την ίδια στιγμή που οι πάντα κομματικοί δ/ντές επιδίδονται σε ένα κυνήγι των υπολοίπων εκπ/κών για τη συμπλήρωση έστω και της μιας ώρας του υποχρεωτικού ωραρίου. Θα σας είχα επίσης γράψει για μια ανύπαρκτη τεχνική εκπ/ση, όπου τα μαθήματα γενικής παιδείας είναι περισσότερα από τα καθαρά τεχνικά μαθήματα, για μαθητές που ενώ προορίζονται για τεχνίτες, πνίγονται σε ένα σχολείο που απαιτεί από αυτούς να έχουν γνώσεις που δεν χρειάζονται. Θα σας έγραφα ακόμη για ένα γυμνάσιο και λύκειο όπου μαθητές που δεν ξέρουν ούτε την προπαίδεια "σπρώχνονται" στην επόμενη τάξη μέχρι να καταλήξουν σε κάποιο υποβαθμισμένο ΤΕΙ κάποιας υποβαθμισμένης επαρχιακής πόλης και μετά, σε ηλικία 26 ετών, και αφού έχει ξοδευτεί ένα μεγάλο κεφάλαιο από την οικογένεια, οδηγούνται ολοταχώς στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση στην αδηφάγα αγκαλιά της ελεύθερης αγοράς εργασίας. Θα σας έγραφα για τους πολύτεκνους που τα τελευταία χρόνια έχουν εισβάλει στα σχολεία χωρίς κόπο και όπου κυριολεκτικά αλωνίζουν με τον αέρα του προνομιούχου που δεν μπορεί να τον αγγίξει κανένας και τίποτε. Αλήθεια, πριν αναλάβετε το ΥΠΕΠΘ, γνωρίζατε ότι οι πολύτεκνοι διορίζονται όπου θέλουν, ότι διαλέγουν όποιο σχολείο θέλουν (συνήθως αυτό που είναι απέναντι από το σπίτι τους), χωρίς μόρια, χωρίς να εμπίπτουν σε καμια διαδικασία κρίσης για μετάθεση. Γνωρίζατε ότι "φυτεύονται" παραπανίσιοι στις σχολικές μονάδες της αρεσκείας τους και "διώχνουν" ως υπεράριθμους συναδέλφους τους με 20 χρόνια υπηρεσίας; Ότιαπαλάσσονται και από τις ελάχιστες εξωδιδακτικές υποχρεώσεις όπως η τήρηση των στοιχείων ενός τμήματος ή η εφημερία. Γιατί άραγε;Μήπως τα πολλά παιδιά τους που μπορεί να είναι και 17-20 ετών, τους εμποδίζουν να εργαστούν και λίγο στο διάλειμμα; Θα σας έγραφα επίσης για το δράμα, ναι δράμα χωρίς υπερβολή, των καλών μαθητών, που για να παραμείνουν καλοί αναγκάζονται να δουλεύουν σκληρά, σκληρότερα από οποιονδήποτε εργαζόμενο, σε μια ηλικία τρυφερή και άγουρη, όπου τα αυτονόητα συνοδευτικά της εφηβείας και της νεότητας όπως το γέλιο, το χαμόγελο, ο έρωτας, η φιλία, η διασκέδαση, η ονειροπόληση, απουσιάζουν κραυγαλέα αφού τα παιδιά σπαταλούν και την τελευταία ικμάδα δημιουργικότητας στον αγώνα να χωρέσουν στον παρακουρασμένο εγκέφαλό τους γνώσεις που οι περισσότερες είναι αναχρονιστικές και άχρηστες. Επίσης, θα διαβάζατε για το αδιέξοδο των εκπ/κών (όχι το οικονομικό -αυτό είναι γνωστό και άλυτο). Το αδιέξοδο να πρέπει να διδάξουν σε μαθητές που δεν θέλουν να μάθουν, να πρέπει να κινητοποιήσουν εφήβους που ασφυκτιούν μέσα στην μαθητική τάξη. Σταματώ εδώ. Ο χρόνος σας είναι πολύτιμος και λιγοστός. Θα μπορούσα να γράφω ώρες. Σας ευχαριστώ πολύ. Κατερίνα Γκούνα