Μετά την ανάγνωση όλων των μέχρι τώρα σχολίων, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω το παράπονό μου, που από χρόνια ξεχειλίζει από μέσα μου, καθώς βλέπω να επικρατούν παντού τα "οικονομικά κριτήρια", χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο άνθρωπος, ως αξία. Αισθάνομαι, ως πολύτεκνη εργαζόμενη μητέρα πέντε παιδιών, ότι η Πολιτεία:
•με τιμωρεί γιατί εργάζομαι για να εξασφαλίσω μια άνετη ζωή στα παιδιά μου, με αποτέλεσμα να ξεπερνά το συνολικό εισόδημά μας το ανώτερο καθοριζόμενο όριο
•με τιμωρεί γιατί το εισόδημά μου είναι ικανοποιητικό, αφού δαπάνησα όλη μου τη ζωή μελετώντας και προχωρώντας στην επιστήμη και στη γνώση, στερώντας από τον εαυτό μου τις διασκεδάσεις που απολάμβαναν οι συνομήλικές μου,
•με τιμωρεί γιατί δεν μπορεί να κατανοήσει τι σημαίνει εργαζόμενη-πολύτεκνη μητέρα μετρώντας τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έκανε στη ζωή της με "οικονομικά κριτήρια". Με τιμωρεί γιατί, ως εργαζόμενη πολύτεκνη, ούτε μια φορά στη ζωή μου, δεν "ήπια καφέ στη γειτόνισσα" και γιατί οι "έξοδοι αναψυχής" μου μετρούνται στα δάκτυλα του ενός και σπάνια των δύο χεριών ετησίως
Ως πολύτεκνοι, αναλαμβάνοντας ενσυνείδητα το μεγάλο και δύσκολο έργο της ανάθρεψης πολλών παιδιών, δεν ζητιανεύουμε τα χρήματα της Πολιτείας, ούτε ζητάμε επιβράβευση των κόπων μας, αφού μόνοι μας επιλέξαμε τον δύσκολο αυτό δρόμο. Όμως, ως Έλληνες πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νιώθουμε πικρία και απογοήτευση για την αντιμετώπιση από τους Έλληνες κυβερνώντες μας των προαιώνιων αξιών της φυλής μας. Από τη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, και μάλιστα από μια αριστερή κυβέρνηση, θα περιμέναμε να σεβαστεί την εργασία, τη μόρφωση και την πολυτεκνία, ως ΑΞΙΕΣ.
Καταργώντας ένα από τελευταία προνόμια των πολυτέκνων, αυτό της μετεγγραφής των παιδιών μας, αισθάνομαι ως Ελληνίδα μητέρα, αμήχανη και ανήμπορη να εμπνεύσω στα παιδιά μου την αγάπη για τη γνώση, την εργασία, την τιμιότητα, την πολυτεκνία και την Πατρίδα, γιατί όλα αυτά τα ξεπερνούν τα "οικονομικά κριτήρια" !!!
Μετά την ανάγνωση όλων των μέχρι τώρα σχολίων, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω το παράπονό μου, που από χρόνια ξεχειλίζει από μέσα μου, καθώς βλέπω να επικρατούν παντού τα "οικονομικά κριτήρια", χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο άνθρωπος, ως αξία. Αισθάνομαι, ως πολύτεκνη εργαζόμενη μητέρα πέντε παιδιών, ότι η Πολιτεία: •με τιμωρεί γιατί εργάζομαι για να εξασφαλίσω μια άνετη ζωή στα παιδιά μου, με αποτέλεσμα να ξεπερνά το συνολικό εισόδημά μας το ανώτερο καθοριζόμενο όριο •με τιμωρεί γιατί το εισόδημά μου είναι ικανοποιητικό, αφού δαπάνησα όλη μου τη ζωή μελετώντας και προχωρώντας στην επιστήμη και στη γνώση, στερώντας από τον εαυτό μου τις διασκεδάσεις που απολάμβαναν οι συνομήλικές μου, •με τιμωρεί γιατί δεν μπορεί να κατανοήσει τι σημαίνει εργαζόμενη-πολύτεκνη μητέρα μετρώντας τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έκανε στη ζωή της με "οικονομικά κριτήρια". Με τιμωρεί γιατί, ως εργαζόμενη πολύτεκνη, ούτε μια φορά στη ζωή μου, δεν "ήπια καφέ στη γειτόνισσα" και γιατί οι "έξοδοι αναψυχής" μου μετρούνται στα δάκτυλα του ενός και σπάνια των δύο χεριών ετησίως Ως πολύτεκνοι, αναλαμβάνοντας ενσυνείδητα το μεγάλο και δύσκολο έργο της ανάθρεψης πολλών παιδιών, δεν ζητιανεύουμε τα χρήματα της Πολιτείας, ούτε ζητάμε επιβράβευση των κόπων μας, αφού μόνοι μας επιλέξαμε τον δύσκολο αυτό δρόμο. Όμως, ως Έλληνες πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νιώθουμε πικρία και απογοήτευση για την αντιμετώπιση από τους Έλληνες κυβερνώντες μας των προαιώνιων αξιών της φυλής μας. Από τη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, και μάλιστα από μια αριστερή κυβέρνηση, θα περιμέναμε να σεβαστεί την εργασία, τη μόρφωση και την πολυτεκνία, ως ΑΞΙΕΣ. Καταργώντας ένα από τελευταία προνόμια των πολυτέκνων, αυτό της μετεγγραφής των παιδιών μας, αισθάνομαι ως Ελληνίδα μητέρα, αμήχανη και ανήμπορη να εμπνεύσω στα παιδιά μου την αγάπη για τη γνώση, την εργασία, την τιμιότητα, την πολυτεκνία και την Πατρίδα, γιατί όλα αυτά τα ξεπερνούν τα "οικονομικά κριτήρια" !!!