Οι εργαζόμενοι σε ένα Ίδρυμα υπηρετούν σε αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχοντας έτσι στενή σύνδεση με τον χώρο εργασίας τους και ιδιαιτέρως σφαιρική και βαθειά άποψη.
Από την άλλη, οι φοιτητές, παρότι συνιστούν το επίκεντρο και τον ζωτικότερο παράγοντα των Παν/μίων, έχουν εκ των πραγμάτων μια παρουσία εφήμερη, είναι αναπόφευκτα εξαρτώμενοι από αυτούς που καλούνται να εκλέξουν, ενώ πολλοί εξ αυτών θα έχουν αποχωρήσει από το Ίδρυμα, έχοντας, όμως, συνδιαμορφώσει, εν τω μεταξύ, σε υψηλό ποσοστό και, κατ’ επέκταση, έχοντας κληροδοτήσει με την ψήφο τους μια Διοίκηση στους εργαζόμενους που παραμένουν και στους συμφοιτητές τους που ακολουθούν. (Ας μην αναφερθούμε στις κομματικές νεολαίες…)
Εν τούτοις, το ποσοστό βαρύτητας ψήφου που αναλογεί στους εργαζόμενους-μέλη ΕΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, καθώς και Δ.Υ. (οι περισσότεροι υπηρετούν για μεγαλύτερο διάστημα και από αυτό των υποψηφίων), μόνον εμπαιγμό μπορεί να συνιστά.
Παράλληλα και ακόμη χειρότερα, οι Φορείς ΕΕΠ και ΕΔΙΠ συνιστούν κατηγορίες του διδακτικού προσωπικού, άρα έχουν περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με το ΔΕΠ, εν τούτοις εντάσσονται σε κοινή κάλπη με το Διοικητικό Προσωπικό, έναν ζωτικό μεν φορέα, αλλά με τελείως διαφορετικής φύσης έργο και, κυρίως, ασύγκριτα πολυπληθέστερο, πράγμα που επί της ουσίας αφανίζει σχεδόν ολοκληρωτικώς και αυτό το ελάχιστο εκλογικό ποσοστό που θα έπρεπε να αναλογεί στις υπόλοιπες κατηγορίες διδακτικού προσωπικού (καθώς και στο ΕΤΕΠ).
Η διαμόρφωση των συγκεκριμένων ποσοστών στο Σ/Ν παραπέμπει περισσότερο σε λαϊκίστικη πολιτική, πάρα σε ουσιωδώς δημοκρατική και ακαδημαϊκή θεώρηση.
Οι εργαζόμενοι σε ένα Ίδρυμα υπηρετούν σε αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχοντας έτσι στενή σύνδεση με τον χώρο εργασίας τους και ιδιαιτέρως σφαιρική και βαθειά άποψη. Από την άλλη, οι φοιτητές, παρότι συνιστούν το επίκεντρο και τον ζωτικότερο παράγοντα των Παν/μίων, έχουν εκ των πραγμάτων μια παρουσία εφήμερη, είναι αναπόφευκτα εξαρτώμενοι από αυτούς που καλούνται να εκλέξουν, ενώ πολλοί εξ αυτών θα έχουν αποχωρήσει από το Ίδρυμα, έχοντας, όμως, συνδιαμορφώσει, εν τω μεταξύ, σε υψηλό ποσοστό και, κατ’ επέκταση, έχοντας κληροδοτήσει με την ψήφο τους μια Διοίκηση στους εργαζόμενους που παραμένουν και στους συμφοιτητές τους που ακολουθούν. (Ας μην αναφερθούμε στις κομματικές νεολαίες…) Εν τούτοις, το ποσοστό βαρύτητας ψήφου που αναλογεί στους εργαζόμενους-μέλη ΕΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, καθώς και Δ.Υ. (οι περισσότεροι υπηρετούν για μεγαλύτερο διάστημα και από αυτό των υποψηφίων), μόνον εμπαιγμό μπορεί να συνιστά. Παράλληλα και ακόμη χειρότερα, οι Φορείς ΕΕΠ και ΕΔΙΠ συνιστούν κατηγορίες του διδακτικού προσωπικού, άρα έχουν περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με το ΔΕΠ, εν τούτοις εντάσσονται σε κοινή κάλπη με το Διοικητικό Προσωπικό, έναν ζωτικό μεν φορέα, αλλά με τελείως διαφορετικής φύσης έργο και, κυρίως, ασύγκριτα πολυπληθέστερο, πράγμα που επί της ουσίας αφανίζει σχεδόν ολοκληρωτικώς και αυτό το ελάχιστο εκλογικό ποσοστό που θα έπρεπε να αναλογεί στις υπόλοιπες κατηγορίες διδακτικού προσωπικού (καθώς και στο ΕΤΕΠ). Η διαμόρφωση των συγκεκριμένων ποσοστών στο Σ/Ν παραπέμπει περισσότερο σε λαϊκίστικη πολιτική, πάρα σε ουσιωδώς δημοκρατική και ακαδημαϊκή θεώρηση.