Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Βίκυ' | 4 Δεκεμβρίου 2009, 00:17

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θέματα: Μαθησιακές δυσκολίες, Μεταθέσεις, Τριετίες, Μοριοδότηση πρόσθετων προσόντων, Πειραματικά και μια αδικία (5ετής προυπηρεσία MONO σε σχολεία) για δικαίωμα μετάθεσης στα Πειραματικά Η ιδέα της δημόσιας διαβούλευσης είναι μία προσπάθεια που αξίζει να συνεχιστεί, καθώς δίνει βήμα σε όλους τους συναδέλφους που αισθάνονται ότι έχουν κάτι να σχολιάσουν. Είναι ένα πρώτο μέτρο προς μια πιο άμεση δημοκρατία. Ομολογώ όμως ότι περίμενα ένα πιο λεπτομερές και ουσιαστικό κείμενο το οποίο να τεθεί στη δημόσια διαβούλευση. Τα θέματα των μεταθέσεων και αποσπάσεων είναι όντως σημαντικά καθώς επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό όχι μόνον εμάς προσωπικά αλλά και τις οικογένειές μας. Αναμφίβολα όμως δεν είναι τα πρωταρχικά. Βασικός στόχος της νέας Υπουργού είναι το να είναι πρώτος ο μαθητής. Έχω λοιπόν την ακόλουθη απορία που φαντάζομαι θα συμμερίζονται και πολλοί άλλοι συνάδελφοι- πώς θα είναι πρώτος ο μαθητής όταν ειδικές περιπτώσεις μαθητών με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες δε λαμβάνουν καμία άλλη βοήθεια εκτός από την φιλότιμη προσπάθεια του κάθε καθηγητή; Ο οποίος δυστυχώς πολλές φορές δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις να αντιμετωπίσει π.χ. έναν μαθητή με ψυχολογικά προβλήματα, που όμως είχε την ατυχία να ζει σε ένα χωριό χιλιόμετρα μακριά από την πόλη και τα ειδικά σχολεία; Δε θα έπρεπε να υπάρχει ένας σχολικός ψυχολόγος που να επισκέπτεται έστω κάποιες φορές τα περιφερειακά σχολεία; Και αν κάποιοι θεωρήσουν το θέμα αμελητέο ας σκεφτούν την θεαματική αύξηση φαινομένων βίας στα σχολεία. Ο καθηγητής οφείλει όμως να διδάσκει, να διορθώνει, να κάνει γραφειοκρατική δουλειά αλλά ταυτόχρονα να είναι και ψυχολόγος και γιατρός και νοσοκόμος (υπενθυμίζω τα παλιότερα μέτρα για τη νέα γρίπη). Σε επαρχιακά σχολεία δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα για τέτοια ζητήματα και όλα επαφίονται στην καλή θέληση του διδάσκοντα. Μετά από αυτά τα βασικά θα αναφερθώ μόνο στο θέμα των μεταθέσεων αφού για τις αποσπάσεις οι συνάδελφοι έχουν σωστά τοποθετηθεί δηλ. ότι είναι απαραίτητο να λαμβάνει κάποιος τα μόρια της απόσπασης και όχι της μετάθεσης. Και πράγματι δυστυχώς οι περισσότερες αποσπάσεις απαιτούν μέσο και είναι αλήθεια-το έζησα προσωπικά- ότι οργανικές και λειτουργικές θέσεις σε ορισμένα σχολεία 'κρατιούνται' για τους εκλεκτούς των διαφόρων διευθυντών κλπ της κάθε δευτεροβάθμιας και δε φαίνονται πουθενά, για να τοποθετηθούν εκεί οι επιλογές βουλευτών κλπ. Ή προκηρύξεις για κάποιες θέσεις εντός ΠΥΣΔΕ ή σε βιβλιοθήκες δε δημοσιοποιήθηκαν ποτέ αλλά έκαναν αίτηση μόνο οι 'μιλημένοι'. Στο θέμα των μεταθέσεων θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν είναι σαφές αν η πρόταση για τριετία περιλαμβάνει και τους ήδη μόνιμους εκπαιδευτικούς δηλ. όχι μόνο τους νεοδιόριστους. Η επισήμανση αυτή θα ήταν σημαντική καθώς, όπως τόνισαν και άλλοι συνάδελφοι, οι αιτήσεις έχουν ήδη γίνει και αυτή η πιθανότητα θα άλλαζε οπωσδήποτε τη σειρά των επιλογών μου για μετάθεση και φαντάζομαι πολλών άλλων συναδέλφων. Η τριετία κατά τη γνώμη μου δεν αποτελεί πανάκεια για τα προβλήματα των σχολείων, ιδίως των περιφερειακών. Το αντίθετο, νομίζω. Θα απέτρεπε πολλούς από το να τα επιλέξουν. Θεωρώ επίσης ότι η τριετία είναι πολύ δεσμευτική και κάπως απόλυτη ως λύση. Το δέσιμο του καθηγητή με τους μαθητές και το σχολείο δε νομίζω ότι ισχύει για τη δευτεροβάθμια αφού έτσι κι αλλιώς διδάσκουμε ορισμένες μόνο ώρες σε κάθε τάξη και σε μεγάλα σχολεία δε γνωριζόμαστε καν μεταξύ μας. Άλλωστε το δέσιμο εξαρτάται και από το χαρακτήρα και τη διάθεση του κάθενος και όχι από την υποχρεωτική του θητεία σε ένα σχολείο. Είναι ίσως διαφορετική η κατάσταση στην πρωτοβάθμια. Το άλλο μειονέκτημα της τριετίας είναι πρακτικό- πολλές θέσεις θα καταλαμβάνονται για 3 χρόνια και ακόμη κι αν κάποιος θέλει να φύγει νωρίτερα και έτσι να αδειάσει θέση για κάποιον που ενδιαφέρεται δε θα είναι εφικτή η αλλαγή. Η τριετία, επομένως, για αυτούς και κυρίως για άλλους λόγους που έχουν ήδη αναφερθεί και από τους συναδέλφους δεν μου φαίνεται ότι λύνει προβλήματα του σχολείου. Τέλος, θεωρώ σημαντικό τα πρόσθετα προσόντα κάποιου να συνυπολογίζονται στις μεταθέσεις και τις τοποθετήσεις. Πράγματι οι οικογενειακοί λόγοι είναι σημαντικοί και κανείς δεν πρέπει να τους περιφρονεί, το αντίθετο μάλιστα. Είναι όμως άδικο τα χρόνια ενός Μάστερ και ενός διδακτορικού ή τα χρόνια προϋπηρεσίας σε ένα ελληνικό ΑΕΙ να μην μετρούν έστω και για κάποια μόρια στις μεταθέσεις και τοποθετήσεις. Πολλές φορές αυτά τα προσόντα αποκτήθηκαν σε βάρος π.χ. της απόκτησης οικογένειας και τα τέσσερα- το λιγότερο-χρόνια για την εκπόνηση μιας διδακτορικής διατριβής θα έπρεπε να συνεκτιμώνται και όχι μόνο π.χ. τα παιδιά. Άλλωστε τέτοια προσόντα είναι θετικά για την διδασκαλία και θεωρώ ότι ωφελούν το μαθητή. Για τα Πειραματικά συμφωνώ ότι τα κριτήρια των μεταθέσεων πρέπει να γίνουν σαφή και θα ήθελα να προσθέσω μια σημαντική αδικία. Η Ελλάδα παρουσιάζει την παγκόσμια πρωτοτυπία να μην μετράει για τη μετάθεση ούτε σε αυτά η προυπηρεσία σε ΑΕΙ αλλά μόνο η 5ετής προυπηρεσία σε σχολεία. Για ποιο λόγο να είναι υποχρεωτική η 5ετία σε σχολεία και να μην είναι π.χ. ισάξια η 3ετία σε σχολεία και η διετία σε ΑΕΙ; Δηλ. αυτός που δίδαξε σε ΑΕΙ και μάλιστα με 300 ευρώ το μήνα με τις γνωστές άδικες συμβάσεις των 407 δεν έχει τις γνώσεις ή τη διδακτική εμπειρία να διδάξει σε ένα Πειραματικό αφού βεβαίως διδάξει και σε σχολείο για κάποιο χρονικό διάστημα; Γιατί να υπάρχει αυτή η απόλυτη δέσμευση για την 5ετία; Μα γι'αυτό το λόγο τα Πειραματικά είναι γεμάτα με καθηγητές που έχουν απλό Μάστερ ή ούτε αυτό και οι διδάκτορες είναι απέξω. Γνωρίζω ότι η περίπτωση που αναφέρω είναι κάπως εξειδικευμένη αλλά θεωρώ ότι αρκετά νέα παιδιά με όνειρα, νέες ιδέες και όρεξη για δουλειά και κάτι πιο δημιουργικό στο χώρο της εκπαίδευσης, μιας και επέλεξαν συνειδητά τη δευτεροβάθμια αντί για μια ακαδημαική καριέρα, δεν αξιοποιούνται καθόλου μα ΚΑΘΟΛΟΥ γενικότερα στην εκπαίδευση. Και βεβαίως δεν έχω καταλάβει πώς δίνονται οι αποσπάσεις στα ΑΕΙ, αλλά δε θα επεκταθώ σε αυτό. Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δόθηκε να εκθέσω τις απόψεις μου και ελπίζω η διαβούλευση να μη γίνεται σχηματικά αλλά να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.