Υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα αντιπροσωπευτικότητας της ΓΣ του Ιδρύματος. Δεν είναι καθόλου λογικό τεράστια Ιδρύματα (π.χ. ΑΠΘ, ΕΚΠΑ) να έχουν την ίδια αντιπροσώπευση με άλλα πολύ μικρότερα. Μια απλή λύση, για να μην καταφύγουμε σε μια χαοτική ΓΣ, είναι υπάρχει η δυνατότητα αυτοτελούς εκπροσώπησης στην ΓΣ ΜΟΝΟ εφόσον το Ίδρυμα έχει πάνω από έναν ορισμένο αριθμό μελών π.χ. από 1500 ερευνητές/ΔΕΠ και πάνω. Έτσι, αρχικά μόνο δύο-τρία Ιδρύματα θα έχουν αυτοτελή εκπροσώπηση. Τα υπόλοιπα θα μπορούν να έχουν εκπροσώπηση σε σύμπραξη με άλλα συνορεύοντα και ομοειδή Ιδρύματα (Π.χ. το Π. Κρήτης με το Π. Αιγαίου κτλ). Αλλιώς, θα πρέπει οποσδήπτε να αυξηθεί η αντιπροσώπευση των μεγάλων Ιδρυμάτων.
Υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα αντιπροσωπευτικότητας της ΓΣ του Ιδρύματος. Δεν είναι καθόλου λογικό τεράστια Ιδρύματα (π.χ. ΑΠΘ, ΕΚΠΑ) να έχουν την ίδια αντιπροσώπευση με άλλα πολύ μικρότερα. Μια απλή λύση, για να μην καταφύγουμε σε μια χαοτική ΓΣ, είναι υπάρχει η δυνατότητα αυτοτελούς εκπροσώπησης στην ΓΣ ΜΟΝΟ εφόσον το Ίδρυμα έχει πάνω από έναν ορισμένο αριθμό μελών π.χ. από 1500 ερευνητές/ΔΕΠ και πάνω. Έτσι, αρχικά μόνο δύο-τρία Ιδρύματα θα έχουν αυτοτελή εκπροσώπηση. Τα υπόλοιπα θα μπορούν να έχουν εκπροσώπηση σε σύμπραξη με άλλα συνορεύοντα και ομοειδή Ιδρύματα (Π.χ. το Π. Κρήτης με το Π. Αιγαίου κτλ). Αλλιώς, θα πρέπει οποσδήπτε να αυξηθεί η αντιπροσώπευση των μεγάλων Ιδρυμάτων.