Κύριε αξιότιμε Υπουργέ, πώς είναι δυνατό να γίνονται τόσο συχνά και τόσο μεγάλες αδικίες;
Με τα 10 χρόνια συνεχόμενης απόσπασης στο εξωτερικό που απαιτούνται να έχουν οι εκπαιδευτικοί, δεν μπορούν να αποσπαστούν εκπαιδευτικοί (παντρεμένοι πολλά χρόνια με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού) οι οποίοι αποσπάστηκαν την τελευταία πενταετία και δεν έλαβαν ποτέ επιμίσθιο. Αυτοί δεν επιβάρυναν το Ελληνικό κράτος ποτέ, αλλα αντιθέτως πρόσφεραν απο την πρώτη μέρα κάθε σχολικής χρονιάς (ίσως και μέσα Αυγούστου) στα σχολεία του εξωτερικού.
Τους ίδιους εκπαιδευτικούς τους προσέλαβε το Ελληνικό Δημόσιο σαν συμβασιούχους ομογενείς το 2008 και εργάστηκαν στα σχολεία του εξωτερικού. Το 2012 λόγω του ότι η σύμβασή τους έληξε και δεν γινόταν οποιαδήποτε ανανέωση, δεν υπήρχε συνέχεια γι αυτούς στα σχολεία του εξωτερικού. Αυτοί λοιπόν αφού κατάφεραν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας, κατάφεραν να γυρίσουν τα τελευταία 5 χρόνια πίσω στο εξωτερικό και δεν έλαβαν ποτέ επιμίθιο, αυτοί τώρα θα πρέπει πάλι να φύγουν. Δηλαδή αυτοί που ξεκίνησαν την καριέρα τους στην εκπαίδευση σαν Ομογενείς, με τον παρόν Νομοσχέδιο δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν να εργάζονται στο εξωτερικό.
Δεν είναι η μοίρα αλλά τα τραγικά παιχνίδια του Υπουργείου Παιδείας εις βάρος των Ομογενών. Με αυτό το Νομοσχέδιο θέλετε να ξαναπροσλάβετε συμβασιούχους ομογενείς. Γιατί; Για να ταλαιπωρηθούν και αυτοί μια ζωή;;;
Πράγματι το κριτήριο των 10 συνεχόμενων ετών απόσπασης είναι αυθαίρετο και χωρίς καμία λογική διαχωρίζει τους συναδέλφους σε εκείνους που μπορούν να συνεχίσουν ομαλά τη ζωή τους με τις οικογένειές τους και σε εκείνους που πρέπει να διαλέξουν αν θα καταστρέψουν την οικογενειακή τους ζωή ή τη σταδιοδρομία τους.
Θέλω να πιστεύω οτί θα διορθώσετε αυτό το άρθρο του Νόμου, αφού οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί (παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο) ανεξάρτητα με τα έτη απόσπασής τους, είναι αυτοί που κρατάνε την οργάνωση του σχολείου μέχρι να επανδρωθεί με καινούργιο προσωπικό (καινούργιες αποσπάσεις) και βοηθούν συνέχεια στη σταθερή και ομαλή λειτουργία των σχολείων.
Κύριε αξιότιμε Υπουργέ, πώς είναι δυνατό να γίνονται τόσο συχνά και τόσο μεγάλες αδικίες; Με τα 10 χρόνια συνεχόμενης απόσπασης στο εξωτερικό που απαιτούνται να έχουν οι εκπαιδευτικοί, δεν μπορούν να αποσπαστούν εκπαιδευτικοί (παντρεμένοι πολλά χρόνια με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού) οι οποίοι αποσπάστηκαν την τελευταία πενταετία και δεν έλαβαν ποτέ επιμίσθιο. Αυτοί δεν επιβάρυναν το Ελληνικό κράτος ποτέ, αλλα αντιθέτως πρόσφεραν απο την πρώτη μέρα κάθε σχολικής χρονιάς (ίσως και μέσα Αυγούστου) στα σχολεία του εξωτερικού. Τους ίδιους εκπαιδευτικούς τους προσέλαβε το Ελληνικό Δημόσιο σαν συμβασιούχους ομογενείς το 2008 και εργάστηκαν στα σχολεία του εξωτερικού. Το 2012 λόγω του ότι η σύμβασή τους έληξε και δεν γινόταν οποιαδήποτε ανανέωση, δεν υπήρχε συνέχεια γι αυτούς στα σχολεία του εξωτερικού. Αυτοί λοιπόν αφού κατάφεραν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας, κατάφεραν να γυρίσουν τα τελευταία 5 χρόνια πίσω στο εξωτερικό και δεν έλαβαν ποτέ επιμίθιο, αυτοί τώρα θα πρέπει πάλι να φύγουν. Δηλαδή αυτοί που ξεκίνησαν την καριέρα τους στην εκπαίδευση σαν Ομογενείς, με τον παρόν Νομοσχέδιο δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν να εργάζονται στο εξωτερικό. Δεν είναι η μοίρα αλλά τα τραγικά παιχνίδια του Υπουργείου Παιδείας εις βάρος των Ομογενών. Με αυτό το Νομοσχέδιο θέλετε να ξαναπροσλάβετε συμβασιούχους ομογενείς. Γιατί; Για να ταλαιπωρηθούν και αυτοί μια ζωή;;; Πράγματι το κριτήριο των 10 συνεχόμενων ετών απόσπασης είναι αυθαίρετο και χωρίς καμία λογική διαχωρίζει τους συναδέλφους σε εκείνους που μπορούν να συνεχίσουν ομαλά τη ζωή τους με τις οικογένειές τους και σε εκείνους που πρέπει να διαλέξουν αν θα καταστρέψουν την οικογενειακή τους ζωή ή τη σταδιοδρομία τους. Θέλω να πιστεύω οτί θα διορθώσετε αυτό το άρθρο του Νόμου, αφού οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί (παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο) ανεξάρτητα με τα έτη απόσπασής τους, είναι αυτοί που κρατάνε την οργάνωση του σχολείου μέχρι να επανδρωθεί με καινούργιο προσωπικό (καινούργιες αποσπάσεις) και βοηθούν συνέχεια στη σταθερή και ομαλή λειτουργία των σχολείων.