Δυστυχώς η διατύπωση της παραγράφου 1 αυτού του άρθρου είναι τέτοια που εξανεμίζει τις όποιες ελπίδες είχαν όσοι ευελπιστούσαν ότι επιτέλους με την παρ. 3 του άρθρου 16 θα τεθεί τέρμα στο ιδιότυπο καθεστώς μονιμότητας που απολαμβάνουν όσοι εκπαιδευτικοί πρόλαβαν να αποσπαστούν στο εξωτερικό και ιδιαίτερα όσοι έχουν συνάψει γάμο με ομογενή, αλλογενή ή έλληνα μόνιμο κάτοικο εξωτερικού. Είναι βέβαιο ότι η τελική διατύπωση του νόμου που θα ψηφιστεί θα διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που θα συμπεριλάβει μέχρι τη συνταξιοδότησή τους και πολλούς από εκείνους που τώρα διαμαρτύρονται, μάλλον δικαιολογημένα, γιατί τα κριτήρια που τίθενται είναι εντελώς αυθαίρετα και χωρίς εσωτερική λογική. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της ρύθμισης όμως θα είναι σε βάρος όλων εκείνων των εκπαιδευτικών οι οποίοι επιθυμούν, για διάφορους λόγους ο καθένας, να ανοίξουν τα φτερά τους για να ταξιδέψουν σε άλλες πολιτείες αλαργινές γιατί ουσιαστικά τους στερεί τη δυνατότητα απόσπασης δεδομένου ότι πολύ λίγες είναι οι θέσεις που δεν θα καλύπτονται και μάλιστα σε χώρες αυξημένης ζήτησης.
Τα επιχειρήματα εκείνων των εκπαιδευτικών που ομνύουν σε άρθρα περί προστασίας της οικογενείας ή φορέων που προσχηματικά επικαλούνται την αναγκαιότητα της μονιμοποίησης των αποσπασμένων γιατί δήθεν θα συμβάλλουν στην μετεξέλιξη των σχολείων σε δίγλωσσα είναι έωλα και δηλώνουν υποκρισία και ιδιοτέλεια που δεν συνάδει με το ήθος και τις παραδόσεις του εκπαιδευτικού κινήματος. Γιατί θα πρέπει όσοι είχαν την ατυχία να συνάψουν γάμο με κοινούς θνητούς και όχι με ομογενείς, αλλογενείς ή έλληνες μόνιμους κατοίκους εξωτερικού ή επίσης όσοι δεν έχουν συνάψει κανένα γάμο να αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας και να είναι αναγκασμένοι να περιμένουν την συνταξιοδότηση των καλότυχων συναδέλφων τους για να ελπίζουν σε απόσπαση;
Η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της ισοπολιτείας επιβάλλει την κατάρτιση τριών (3) πινάκων προς απόσπαση εκπαιδευτικών με την παρακάτω σειρά επιλογής:
1. αποσπάσεις μέχρι πέντε (3+2) έτη χωρίς επιμίσθιο
2. αποσπάσεις μέχρι πέντε (3+2) έτη με επιμίσθιο
3. αποσπάσεις πέραν της πενταετίας χωρίς επιμίσθιο, στον οποίο θα ενταχθούν με αξιολογική σειρά κατάταξης βάσει μορίων και όλοι όσοι έχουν λόγους (οικογενειακούς ή άλλους) να παρατείνουν την απόσπασή τους στο εξωτερικό.
ΥΓ. Για να μπορέσουν εκείνοι που τώρα κλαίνε και οδύρονται να αποσπαστούν κάποιοι άλλοι συνάδελφοι τους έφυγαν. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχουν άλλοι συνάδελφοι με παρόμοια ή σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μας ή ακόμα και τη διάθεση να σπουδάσουν, να ταξιδέψουν, να ερωτευτούν; Γιατί θα πρέπει να τους στερούμε αυτό τους το δικαίωμα; Γιατί οι δικές μας ανάγκες έχουν πάντα προτεραιότητα έναντι των άλλων;
Δυστυχώς η διατύπωση της παραγράφου 1 αυτού του άρθρου είναι τέτοια που εξανεμίζει τις όποιες ελπίδες είχαν όσοι ευελπιστούσαν ότι επιτέλους με την παρ. 3 του άρθρου 16 θα τεθεί τέρμα στο ιδιότυπο καθεστώς μονιμότητας που απολαμβάνουν όσοι εκπαιδευτικοί πρόλαβαν να αποσπαστούν στο εξωτερικό και ιδιαίτερα όσοι έχουν συνάψει γάμο με ομογενή, αλλογενή ή έλληνα μόνιμο κάτοικο εξωτερικού. Είναι βέβαιο ότι η τελική διατύπωση του νόμου που θα ψηφιστεί θα διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που θα συμπεριλάβει μέχρι τη συνταξιοδότησή τους και πολλούς από εκείνους που τώρα διαμαρτύρονται, μάλλον δικαιολογημένα, γιατί τα κριτήρια που τίθενται είναι εντελώς αυθαίρετα και χωρίς εσωτερική λογική. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της ρύθμισης όμως θα είναι σε βάρος όλων εκείνων των εκπαιδευτικών οι οποίοι επιθυμούν, για διάφορους λόγους ο καθένας, να ανοίξουν τα φτερά τους για να ταξιδέψουν σε άλλες πολιτείες αλαργινές γιατί ουσιαστικά τους στερεί τη δυνατότητα απόσπασης δεδομένου ότι πολύ λίγες είναι οι θέσεις που δεν θα καλύπτονται και μάλιστα σε χώρες αυξημένης ζήτησης. Τα επιχειρήματα εκείνων των εκπαιδευτικών που ομνύουν σε άρθρα περί προστασίας της οικογενείας ή φορέων που προσχηματικά επικαλούνται την αναγκαιότητα της μονιμοποίησης των αποσπασμένων γιατί δήθεν θα συμβάλλουν στην μετεξέλιξη των σχολείων σε δίγλωσσα είναι έωλα και δηλώνουν υποκρισία και ιδιοτέλεια που δεν συνάδει με το ήθος και τις παραδόσεις του εκπαιδευτικού κινήματος. Γιατί θα πρέπει όσοι είχαν την ατυχία να συνάψουν γάμο με κοινούς θνητούς και όχι με ομογενείς, αλλογενείς ή έλληνες μόνιμους κατοίκους εξωτερικού ή επίσης όσοι δεν έχουν συνάψει κανένα γάμο να αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας και να είναι αναγκασμένοι να περιμένουν την συνταξιοδότηση των καλότυχων συναδέλφων τους για να ελπίζουν σε απόσπαση; Η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της ισοπολιτείας επιβάλλει την κατάρτιση τριών (3) πινάκων προς απόσπαση εκπαιδευτικών με την παρακάτω σειρά επιλογής: 1. αποσπάσεις μέχρι πέντε (3+2) έτη χωρίς επιμίσθιο 2. αποσπάσεις μέχρι πέντε (3+2) έτη με επιμίσθιο 3. αποσπάσεις πέραν της πενταετίας χωρίς επιμίσθιο, στον οποίο θα ενταχθούν με αξιολογική σειρά κατάταξης βάσει μορίων και όλοι όσοι έχουν λόγους (οικογενειακούς ή άλλους) να παρατείνουν την απόσπασή τους στο εξωτερικό. ΥΓ. Για να μπορέσουν εκείνοι που τώρα κλαίνε και οδύρονται να αποσπαστούν κάποιοι άλλοι συνάδελφοι τους έφυγαν. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχουν άλλοι συνάδελφοι με παρόμοια ή σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μας ή ακόμα και τη διάθεση να σπουδάσουν, να ταξιδέψουν, να ερωτευτούν; Γιατί θα πρέπει να τους στερούμε αυτό τους το δικαίωμα; Γιατί οι δικές μας ανάγκες έχουν πάντα προτεραιότητα έναντι των άλλων;