Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'anastasia' | 15 Αυγούστου 2016, 18:11

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αλήθεια στην Ειδική Αγωγή ανήκει στον ΠΕΣΕΑ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση» Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών. Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012). Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει: • Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. • Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης». • Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. • Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων». Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών. Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Για το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής Ο Πρόεδρος Μηνάς Ευσταθίου Ο Γενικός Γραμματέας Λευτέρης Ρατσιάτος