Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'KM' | 4 Δεκεμβρίου 2009, 17:25

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μερικές απορίες για το Ελληνικό σχολείο. Tα τελευταία 25 χρόνια στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έχουν θεσμοθετηθεί διάφορες θέσεις (ακόμη και σήμερα εμφανίζονται νέες), με αποκλειστικό στόχο (όπως μας λένε) να κάνουν την εκπαίδευση των παιδιών μας, καλύτερη, αποδοτικότερη, περισσότερο ανθρώπινη κλπ. Ακούμε μεγαλόστομες και βαρύγδουπες κουβέντες από τους παραπάνω θεσήτες : «προσπαθούμε μέσα από την εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, να καλλιεργήσουμε την κριτική, την διαλεκτική και την δημιουργική σκέψη, αλλά και τις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες, με σκοπό οι μαθητές να μάθουν πως θα μαθαίνουν, να μετέχουν ενεργά στη βιωματική μάθηση, να ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την ισότητα των φύλλων. Προσπαθούμε με διάφορους τρόπους να δώσουμε τα κατάλληλα εφόδια στη νέα γενιά, που αποτελεί το μέλλον του τόπου μας, ώστε να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της τεχνολογίας, της παγκοσμιοποίησης και της οικονομίας της αγοράς. ……Να συμβάλουμε ουσιαστικά, ώστε να μετατρέψουμε το σχολείο σε ένα δημιουργικό βιωματικό εργαστήριο μάθησης.» Απ’ όλα αυτά, τόσα χρόνια στο χώρο δεν είδα τίποτα. 1. Ούτε σαν γονιός, που πληρώνω αδρά για την μόρφωση των παιδιών το ελληνικό κράτος ποικιλοτρόπως: Α. Μέσω της φορολογικής δήλωσης πληρώνοντας αρκετές χιλιάδες € κάθε χρόνο, Β. Μέσω των έμμεσων και άλλων φόρων, ΦΠΑ, Τέλη, σε Δήμους, καύσιμα κλπ. Γ. Μέσω των πανάκριβων φροντιστηρίων, που έγιναν και αυτά αναγκαίο προσάρτημα της εκπαίδευσης και μάλιστα από το δημοτικό. 2. Ούτε και σαν εκπαιδευτικός, που από το 1981 στο επάγγελμα, είδα συναδέλφους: Α. Nα αγωνίζονται να διοριστούν μόνο και μόνο για να έχουν ένα σίγουρο μισθό. Αμέσως μετατρέπουν το λειτούργημά τους σε πάρεργο και ασχολούνται: οι περισσότεροι με ιδιαίτερα μαθήματα, άλλοι ανοίγουν καταστήματα, με αγροτικές ασχολίες, με κάθε λογής επάγγελμα του ποδαριού. Β. Nα γίνονται κυνηγοί μετεκπαιδεύσεων, επιμορφώσεων, σεμιναρίων, ημερίδων κλπ για να πλουτίσουν το φάκελό τους και ‘να κάνουν κάτι καλύτερο’, όπως λένε, δηλαδή να βγουν από την τάξη, να μη διδάσκουν, να είναι μακριά από τα παιδιά, να βολευτούν σε κάποιο γραφείο, να εισπράξουν επιδόματα, πχ σχολικοί σύμβουλοι, υπεύθυνοι προγραμμάτων σε διευθύνσεις, σε ΚΕΣΥΠ, ΚΠΕ κλπ. Γ. Aπό την πρώτη κιόλας μέρα του διορισμού τους να προσπαθούν να βολευτούν με καμιά αποσπασούλα κυρίως σε γραφεία. Να αναλάβουν υπηρεσία σε δυσπρόσιτα και παραμεθόρια σχολειά, ακαριαία να εξαφανίζονται παίρνοντας απόσπαση για το «συμφέρον της υπηρεσίας», λες και το έρημο ελληνικός κράτος χωρίς αυτούς δεν θα λειτουργούσε διοικητικά άριστα. Δ. Eκπαιδευτικούς σε σχολεία να μην συμπληρώνουν το υποχρεωτικό ωράριό τους. Σε κάποιες ειδικότητες το φαινόμενο αυτό έχει γίνει πληγή στη Δ.Ε. ενώ η Π.Ε. στερείται τις αντίστοιχες ειδικότητες, Ε. Σχολεία με ανύπαρκτες Σχολικές Επιτροπές (Νομικά Πρόσωπα του οικείου Δήμου), με ελλιπή χρηματοδότηση για λειτουργικές δαπάνες, όπου ο διευθυντής (αποδέκτης όλων των παραπόνων) σε πλήρη εγκατάλειψη από το δήμο, να αγωνίζεται χωρίς βοήθεια σε καθήκοντα γραμματέα, κλητήρα, φύλακα, ταχυδρόμου, αλλά και ηλεκτρολόγου, υδραυλικού κλπ, ΣΤ. Γονείς που τους ενδιαφέρει το σχολείο να λειτουργεί σαν ένα καλό πάρκινγκ μαθητών, πατεράδες που αν το μισοδιαβασμένο και κακομαθημένο παιδί τους πάρει 9 αντί για 10, 19 αντί για 20 να φταίει το ‘στραβόξυλο’ ο εκπαιδευτικός, μαμάδες που στην καλοκαιρινή βόλτα της παραλίας, αγανακτώντας να τις τριγυρίζουν τα παιδιά τους να λένε: ‘αμάν, πότε θα ανοίξουν τα ρημάδια τα σχολεία’!, Ζ. Το βασικότερο. Οι παλιοί δάσκαλοι με 2 χρόνια από την ακαδημία έμαθαν όλους εμάς γράμματα, οι σημερινοί εκπαιδευτικοί με πληθώρα μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων (που στόχο έχουν τη θεσούλα, άμα το διορισμό) αφήνουν τα παιδιά μας αγράμματα. Γιατί άραγε? Ποια είναι η απάντηση? Ότι ο εκπαιδευτικός έγινε επαγγελματίες, χωρίς ιδανικά.!