Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'χρήστος πούλιος' | 9 Φεβρουαρίου 2010, 18:10

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Χαιρετίζω την πρωτοβουλία σα να ασχοληθείτε με ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η διά βίου εκπαίδευση η οποία στη δυστυχώς για τη χώρα μας δεν αποτελεί στοιχείο της κουλτούρας μας. Πιστεύω ότι δια βίου εκπαίδευση είναι για κάθε άνθρωπο μια συνεχής διαδικασία αύξησης και προσαρμογής των γνώσεων και μια διαρκής ευκαιρία για βελτίωση της κρίσης και της ικανότητας του για δράση. Αυτή η εκπαίδευση θα πρέπει να δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να γνωρίσουν σε βάθος τον εαυτό τους το περιβάλλον τους και να διαδραματίσουν ενεργό κοινωνικό ρόλο ως εργαζόμενοι πολίτες. Θα πρέπει να συνδυάζει την ανεπίσημη με την επίσημη μόρφωση και την ανάπτυξη των έμφυτων δυνατοτήτων με την απόκτηση νέων ικανοτήτων να είναι δηλαδή μια εμπειρία μοναδική για κάθε άτομο και ταυτόχρονα σύνθετη, από την άποψη των κοινωνικών σχέσεων αφού αφορά τα πεδία της πνευματικής καλλιέργειας, της εργασίας και της συμμετοχής στα κοινά. Δυστυχώς όμως το ποσοστό συμμετοχής στη δια βίου εκπαίδευση στη χώρα μας είναι χαμηλό. Σαν αίτια θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά την εμμονή των Ελλήνων για σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη χαμηλή ποιότητα πολλές φορές των προγραμμάτων δια βίου εκπαίδευσης που πραγματοποιούνταν στη χώρα μας, την έλλειψη κατάλληλων επιμορφωτών όπως και το ότι η εκπαίδευση αυτού του είδους δεν αναφέρεται πουθενά στην τυπική μορφή εκπαίδευσης (Α/βθμια, Β/θμια). Επομένως πρώτα θα πρέπει να εντοπίσουμε τα αίτια και στη συνέχεια θα πρέπει τo εκπαιδευτικό μας σύστημα να αποκτήσει μεγαλύτερη ποικιλία. Η εκπαίδευση μας με άλλα λόγια θα πρέπει να επεκταθεί πέρα από τα επίσημα συστήματα και να εμπλουτιστεί από τις συνεισφορές και άλλων κοινωνικών παραγόντων. Συνεπώς εφόσον θέλουμε ανάπτυξη της δια βίου εκπαίδευσης θα πρέπει να υπάρξει μια δυναμική σχέση ανάμεσα στο θεσμό του σχολείου, του πανεπιστημίου και στους διάφορους εναλλακτικούς τύπους μόρφωσης. Μια δυναμική σχέση συμπληρωματικότητας και συνεργασίας, αλλά και μια δυναμική διαδικασία αλλαγής και αμφισβήτησης των παραδοσιακών εκπαιδευτικών πρακτικών. Με τον τρόπο αυτό η εκπαίδευση η εκπαίδευση θα γίνει υπόθεση όλων. Θα αφορά όλους τους πολίτες οι οποίοι θα είναι ενεργοί μέτοχοι και όχι απλοί παθητικοί καταναλωτές της εκπαίδευση που παρέχεται από τα διάφορα ιδρύματα. Ο κάθε πολίτης θα μπορεί να έχει την εμπειρία της κινητικότητας σε διάφορες περιστάσεις της ζωής και να γίνει εκ περιτροπής δάσκαλος και διδασκόμενος στην κοινωνία της μάθησης. Συνεπώς θα πρέπει να δούμε τη δια βίου μάθηση σαν μια καινούρια πρωταρχική ανάγκη για δυναμική αυτονομία του ατόμου μέσα σε μια ταχύτατα μεταβαλλόμενη κοινωνία. Διότι καθώς έχουν εξαφανιστεί πολλά από τα σημεία αναφοράς που παρείχαν στο παρελθόν οι παραδόσεις η δια βίου εκπαίδευση θα βοηθήσει τα άτομα να χρησιμοποιούν τις δικές τους γνώσεις και τη δικής τους κριτική ικανότητα για να προσανατολίζονται, να σκέπτονται και να ενεργούν. Άρα δεν θα πρέπει να θέσουμε το θέμα της δια βίου εκπαίδευσης με όρους συνέχειας αλλά και με όρους ευελιξίας. Ευελιξία όσον αφορά τα διάφορα καθήκοντα, τη δυνατότητα να έχει κανείς μια μόρφωση σε πολλαπλά επίπεδα καθώς και ευελιξία όσον αφορά το χρόνο εργασίας. Προϋποθέτει με άλλα λόγια και ανάπτυξη διαφορετικών στάσεων, όπως και την εισαγωγή της ποιότητας και της καινοτομίας. Καινοτομίες όχι μόνο με όρους νέων τεχνολογιών αλλά καινοτομίες όσον αφορά το περιεχόμενο που θα έχουν τα προγράμματα της αλλά και οι μέθοδοι της. Καινοτομίες όσον αφορά τη μεθοδολογία προκειμένου να αυξήσουμε τη διάσταση της δημιουργικότητας. Πιστεύω ότι μόνο με τον τρόπο αυτό η δια βίου εκπαίδευση δεν θα είναι διεσπαρμένη στον χώρο και τον χρόνο αλλά θα αποτελέσει μια διάσταση της ίδιας της ζωής του ατόμου. Πούλιος Χρήστος. Εκπαιδευτικός β/θμιας εκπαίδευσης