• Σχόλιο του χρήστη 'Σταυρούλα Αντωνοπούλου' | 10 Φεβρουαρίου 2010, 11:54

    Σας χαιρετώ και σας συγχαίρω για την πρωτοβουλία σας να ξεκινήσετε ένα διάλογο για τη δια βίου μάθηση, εκπαίδευση και κατάρτιση. Καταρχήν θεωρώ πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι θα ξεκινήσουμε να μιλάμε για θέματα που μέχρι τώρα δεν απασχολούσαν την κοινή γνώμη. Επίσης, θεωρώ πολύ αισιόδοξο ότι αρχίζουμε και εμείς το διάλογο για το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων στα πρότυπα που θα ακολουθήσει και η υπόλοιπη ΕΕ, έστω και τελευταίοι. Θεωρώ ότι ένα βασικό ζήτημα που προκύπτει από αυτό, είναι η αναγνώριση των γνώσεων (ίσως και πιστοποίηση;) που προέρχονται έξω από το θεσμοθετημένο εκπαιδευτικό σύστημα και συγκεκριμένα από τη μη τυπική εκπαίδευση και την άτυπη μάθηση. Το γεγονός βεβαία το έχει υπογραμμίσει και η ΕΕ τα τελευταία χρόνια και πιστεύω ότι τώρα είναι η κατάλληλη συγκυρία να συζητήσουμε από κοινού για αυτά τα δύο ζητήματα. Η αναγνώριση των γνώσεων θα μας βοηθήσει να εντάξουμε αυτές τις γνώσεις πιο εύκολα στο υπό συζήτηση Πλαίσιο. Η πραγματική αναγνώριση των γνώσεων με μετρήσιμα και άμεσα αποτελέσματα είναι σίγουρο ότι θα δώσει περισσότερα κίνητρα σε όσους ενηλίκους είναι σκεπτικοί σχετικά με τη συμμετοχής τους στην εκπαίδευση ενηλίκων και την κατάρτιση. Αυτό θα βοηθήσει στο να αυξηθούν και τα ποσοστά συμμετοχής μας στην δια βίου εκπαίδευση που όπως όλοι ξέρουμε είμαστε από τους τελευταίους στην ΕΕ. Από το παραπάνω προκύπτει και το ζήτημα των φορέων που προσφέρουν μη θεσμοθετημένη, μη τυπική εκπαίδευση και κατάρτιση. Μήπως θα πρέπει να πιστοποιήσουμε κι αυτούς τους φορείς ως προς την παροχή των εκπαιδευτικών τους υπηρεσιών ώστε να εξασφαλίσουμε την ποιότητα και στους χώρους αλλά και στους εκπαιδευτές και στις γνώσεις που προσφέρουν; Επίσης, θα ήθελα να επισημάνω το ρόλο όλων αυτών των επιτροπών για τη δια βίου μάθηση που συστήνονται με ασαφείς αρμοδιότητες και με ανύπαρκτο έργο, όπως ο ΕΣΣΕΕΚΑ στην προκειμένη περίπτωση. Ελπίζω με τον εκσυγχρονισμό που θα γίνει να είναι πραγματικά ενεργός γιατί σε καμία περίπτωση μέχρι τώρα δε δικαιολογεί το βαρύγδουπο τίτλο του. Επιπλέον, ένας άλλος λόγος που δεν προωθείται στην Ελλάδα η δια βίου μάθηση, είναι και το γεγονός ότι η ΓΓ Δια Βίου Μάθησης μέχρι τώρα δεν στελεχώνεται με εξειδικευμένο προσωπικό, το υπάρχον προσωπικό δεν έχει καμία επαφή με το αντικείμενο της Εκπαίδευσης Ενηλίκων και τη Δια Βίου Μάθηση σε επίπεδο σπουδών, και αυτό ισχύει και στα Ινστιτούτα Δια Βίου Μάθησης των ΑΕΙ (Πανεπιστήμια και ΤΕΙ)! Αν έχουν όσοι ασχολούνται με τη δια βίου μάθηση εμπειρικές γνώσεις, δεν τους καθιστά αρμόδιους για μια τέτοια θέση, αν πράγματι δίνουμε βαρύτητα στη προώθηση της δια βίου μάθησης. Ακόμη, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν πανεπιστημιακά Τμήματα που χορηγούν βασικά πτυχία και μεταπτυχιακά στο αντικείμενο της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και της Εκπαίδευσης Ενηλίκων (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΑΠΘ, ΕΑΠ). Έχετε ανθρώπους ικανούς που σπουδάζουν σε δημόσια πανεπιστήμια και έχουν τις γνώσεις για να στελεχώσουν σχετικές με τα παραπάνω αντικείμενα υπηρεσίες. Πως αξιοποιεί αυτούς τους ανθρώπους η πολιτεία; Γνωρίζει ότι υπάρχουν; Σταυρούλα Αντωνοπούλου, MSc Επιστήμονας Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης