• Σχόλιο του χρήστη 'Γ.Μ.' | 25 Νοεμβρίου 2009, 22:27

    Ανήκω κι εγώ στην κατηγορία εκείνη των αποσπασμένων εκπαιδευτικών σε υπηρεσία κι όχι σε σχολείο. Η επιλογή μου έγινε, όπως και από πολλούς άλλους, όχι για να «βολευτώ», αλλά για οικογενειακούς λόγους, καθώς για να επιστρέψω στην πόλη μου θα χρειαστώ αρκετά χρόνια. Επίσης, όπως πολλοί άλλοι, πήρα την απόσπαση χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός βύσματος. Κάνω αυτές τις διευκρινήσεις, καθώς ο καθένας συμπεραίνει διάφορα ακούγοντας τις εξελίξεις στην παιδεία τους τελευταίους 2 μήνες. Θα ήθελα να αναφέρω τον εξής προβληματισμό, λοιπόν, σχετικά με τις μετακινήσεις. Πώς αναμένεται από έναν εκπαιδευτικό να είναι πλήρως αφοσιωμένος στο λειτούργημά του όταν κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση ανατρέπεται κάθε προγραμματισμός που έχει κάνει; Όταν ζει για το σαββατοκύριακο, που θα μπορέσει να επιστρέψει (ανάλογα την απόσταση) στην οικογένειά του; Όταν το μυαλό του είναι στα δύο σπίτια που πρέπει να συντηρεί και στα χρήματα που θα ξοδεύει για τις μετακινήσεις του με αυτόν το μισθό που πληρώνεται; Μπορεί αυτός ο εκπαιδευτικός να γίνει πρότυπο για τους μαθητές του και να εμβαθύνει στις μεγαλύτερες αξίες της κοινωνίας, όταν η σπουδαιότερη, η οικογένεια, διαλύεται για τον ίδιο και δεν στηρίζεται από το ίδιο το κράτος; Προτασή μου δεν είναι να μείνουν όλα ως έχουν. Θα παρακαλούσα όμως την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να δείξει μεγαλύτερη ευαισθησία στο θεσμό της οικογένειας. Και καλό θα είναι να έχουμε υπόψιν ότι οι εκπαιδευτικοί κάνουν οικογένειες και με άλλων ειδών επαγγελματίες, όχι μόνο με εκπαιδευτικούς. Συγκεκριμένα, θα ήθελα να προτείνω μεγαλύτερη μοριοδότηση για την οικογένεια και την εντοπιότητα και επιπλέον επίδομα όταν αποδεδειγμένα ο εκπαιδευτικός υπηρετεί μακρυά από τον τόπο κατοικίας του. Μια ευνοϊκή μετάθεση/απόσπαση μπορεί να βοηθήσει τον εκπαιδευτικό να λειτουργεί απερίσπαστος. Ελπίζω πραγματικά οι προτάσεις των μελών της ελληνικής κοινωνίας να ληφθούν υπόψιν κατά τη νομοθέτηση.