Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΑΡΙΤΩΝΙΔΟΥ' | 17 Φεβρουαρίου 2010, 12:09

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαβάζοντας προσεκτικά το κείμενο της Διαβούλευσης για τη Δια Βίου Μάθηση, μου κίνησε το ενδιαφέρον, κυρίως, το σημείο όπου γίνεται αναφορά στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Όπως αναφέρεται, το 2010 είναι η ημερομηνία-στόχος για το συσχετισμό των εθνικών συστημάτων επαγγελματικών προσόντων των χωρών με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Επαγγελματικών Προσόντων (ΕΠΕΠ), για τη συσχέτιση των επιπέδων επαγγελματικών προσόντων τους τα επίπεδα του ΕΠΕΠ και, όπου απαιτείται, με την ανάπτυξη εθνικών πλαισίων επαγγελματικών προσόντων σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και πρακτική. Σε αυτό το σημείο, μου γεννήθηκαν εύλογα, νομίζω, ερωτήματα όσον αφορά στην καταγραφή των προσόντων σε εθνικούς περιγραφικούς δείκτες και την κατάταξή τους σε επίπεδα λαμβάνοντας υπόψη τα 8 επίπεδα του Ευρωπαϊκού Πλαισίου. Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, ως «οδηγός» για την προώθηση της δια βίου μάθησης, θα περικλείει τη γενική εκπαίδευση και την εκπαίδευση ενηλίκων, την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, καθώς και την ανώτατη εκπαίδευση στο υψηλότερο επίπεδο της. Το σημαντικότερο, ίσως όλων, είναι ότι θα πρέπει να κατοχυρωθεί το κάθε επίπεδο ώστε να μπορεί να επιτευχθεί, μέσω ποικίλων διαδρομών εκπαίδευσης και σταδιοδρομίας. θα ήθελα λοιπόν να επισημάνω, τη σημασία της ορθής και αντιπροσωπευτικής ένταξης και αντιστοίχισης των φορέων υλοποίησης της Εκπαίδευσης, σε κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα. Γνωρίζω ότι ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί και οριστικοποιηθεί πλήρως και αναλυτικά η θέση και ο ρόλος που θα έχουν οι φορείς αυτοί στην κλίμακα κατάταξης. Είμαι της άποψης ωστόσο, ότι θα πρέπει έγκαιρα να ληφθούν υπόψη παράγοντες που αφορούν στη συμμετοχή αυτών των φορέων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι προβλέπεται για παράδειγμα για τους φορείς που λόγω του εύρους των υπηρεσιών που προσφέρουν και της πληθώρας των Προγραμμάτων που υλοποιούν, εμπλέκονται αναγκαστικά σε περισσότερα από ένα επίπεδα του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι στα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης που, όπως είναι γνωστό, το επίπεδο της κατάρτισης και επιμόρφωσης που παρέχουν απευθύνεται, όχι μόνο σε απόφοιτους Λυκείου, αλλά και σε απόφοιτους ΑΕΙ/ΤΕΙ ή και σε ενήλικες ανεξαρτήτως εκπαιδευτικού επιπέδου που είτε είναι άνεργοι και θέλουν να διεκδικήσουν με καλύτερους όρους την είσοδό τους στην αγορά εργασίας, είτε είναι εργαζόμενοι που επιθυμούν να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να λάβουν εξειδικευμένη τεχνογνωσία, με στόχο την προώθηση της επαγγελματικής τους ανέλιξης. Είναι σημαντικό επομένως, να αναγνωριστεί κατ’ αρχήν, η οριζόντια αυτή συμμετοχή των ΚΕΚ στην κλίμακα των 8 επιπέδων επαγγελματικών προσόντων και στη συνέχεια να θεσμοθετηθεί η θέση και ο ρόλος τους, ώστε να διευκολυνθεί το σημαντικό έργο που προσφέρουν στην οικοδόμηση γνώσεων, δεξιοτήτων και στάσεων σε μεγάλο αριθμό ανέργων, εργαζομένων και ατόμων ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, αλλά και στην πιστοποίησή τους. Τα στελέχη που εργάζονται χρόνια στη Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση και οι φορείς τους γνωρίζουν καλά τις ανάγκες της αγοράς και τις απαιτήσεις που καλούνται να καλύψουν, γι’ αυτό κάνουμε ένα ακόμα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και προτείνουμε τα επαγγελματικά προσόντα που αποκομίζονται από τα προγράμματα κατάρτισης –ανεξαρτήτως επιπέδου σπουδών- να αντιστοιχούν σε μονάδες μαθησιακών αποτελεσμάτων, οι οποίες θα χορηγούνται με βάση το Ευρωπαϊκό και Εθνικό πρότυπο αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων, μέσα από διαδικασίες εξετάσεων πιστοποίησης, ή άτυπης μάθησης (portfolio building κ.ά.). Δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι κατ’ απαίτηση του Συστήματος, τα ΚΕΚ, εδώ και πολλά χρόνια, σχεδιάζουν και υλοποιούν Προγράμματα που να συνδέονται άμεσα με επαγγελματικά προσόντα και ικανότητες που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας.