Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ' | 17 Φεβρουαρίου 2010, 19:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ήρθε, πλέον, η ώρα να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, όραμα και αναπτυξιακή προοπτική η Δια βίου Μάθηση στη χώρα μας. Υπό αυτό το πρίσμα, ελπιδοφόρα η πρωτοβουλία του Υπουργείου (στον επίσημο τίτλο του οποίου, εξάλλου, έχει προστεθεί εδώ και ορισμένο χρονικό διάστημα η έννοια "Δια βίου Μάθηση"). Με δεδομένο πως κάθε διαδικασία μάθησης προϋποθέτει την ύπαρξη δύο πόλων, δηλαδή ενός πομπού(στην περίπτωσή μας του εκπαιδευτή) και ενός δέκτη (εκπαιδευόμενου) και προκειμένου ο νέος Νόμος να μη φέρει τις αδυναμίες και ατέλειες τού ήδη υπάρχοντος, καταθέτω στην παρούσα διαβούλευση τις σκέψεις μου, σχετικά με το ανθρώπινο δυναμικό των ποικίλων δομών Δια βίου Μάθησης. Η συντριπτική πλειοψηφία δομών και προγραμμάτων Δια βίου Μάθησης λειτουργεί με ωρομίσθιο εκπαιδευτικό προσωπικό που υπογράφει συμβάσεις έργου, προκειμένου να παρέχει τις υπηρεσίες του. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες νομικές γνώσεις, για να αντιληφθεί κανείς πως οι συμβάσεις αυτές είναι εκτός νομιμότητας και εργατικής νομοθεσίας. Γιατί, δεν είναι δυνατό να συνάπτει μια δημόσια υπηρεσία συμβάσεις έργου με εργαζόμενους, στους οποίους αναθέτει συγκεκριμένο έργο, υποχρεώνοντάς τους σε συγκεκριμένο ωράριο και ορισμένη αμοιβή ανά ώρα, χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας! Το γεγονός πως μέχρι σήμερα κανείς εκ των περί ων ο λόγος ωρομισθίων δεν έχει κινηθεί νομικά κατά του (κρατικού) Εργοδότη δεν εγγυάται διαρκή μελλοντική "ασυλία" και παρά το γεγονός πως ο Εργοδότης έχει φροντίσει να καλυφθεί με την προσθήκη κατάλληλων άρθρων και προνοιών στις υπογραφόμενες συμβάσεις. Άλλωστε, το λειτούργημα του Εκπαιδευτικού και η δουλειά του εργολάβου δεν είναι σε κανένα λεξικό έννοιες ταυτιζόμενες. Η απορρόφηση των, μέσω διαγωνισμού του Α.Σ.Ε.Π., προσλαμβανομένων εκπαιδευτικών(και)στις δομές Δια βίου Μάθησης θα αποτελέσει βήμα εκσυγχρονισμού των δομών αυτών, ενώ, παράλληλα, θα προσφέρει τη δυνατότητα αύξησης του αριθμού προσλαμβανομένων (τουλάχιστον σε κάποιες ειδικότητες και παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία), προκειμένου να καλυφθούν οι συγκεκριμένες εκπαιδευτικές ανάγκες. Άλλωστε, δεν είναι παρά το ίδιο το Eco/Fin που συστήνει στη χώρα μας μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση, με σκοπό τη σύνδεση με την αγορά εργασίας. Και ποιο πεδίο καταλληλότερο από τη Δια βίου Μάθηση, για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο; (Κι ας θέσουν οι ιθύνοντες στην τσέπη το χέρι μια φορά επ' αγαθώ). Άλλωστε, γιατί να ελέγχεται με το διαγωνισμό των εκπαιδευτικών η παιδαγωγική τους επάρκεια για να διδάξουν στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ ουδόλως ενδιαφέρει η ικανότητα και η παιδαγωγική πληρότητα εκείνων που καλούνται να διδάξουν σε ένα εξειδικευμένο, έως ευαίσθητο, τμήμα πληθυσμού; Δε θα αναφερθώ στη διαδικασία της συνέντευξης, στην οποία υποβάλλονται οι υποψήφιοι εκπαιδευτές Δια βίου Μάθησης (για τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, π. χ., τις Σχολές Γονέων και τα Κ.Ε.Ε.), θεωρώντας πως η (απαράδεκτη) αυτή διαδικασία έχει, ήδη, αντιμετωπιστεί με το Νόμο του νυν Υπουργού Εσωτερικών για τις Προσλήψεις. Ούτε θα κάνω λόγο για το "σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας" που αφορά την πρόσληψη εκπαιδευτών στα δημόσια Ι.Ε.Κ. και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Θα καταθέσω μονάχα την πρόταση υπερκερασμού των παραπάνω ατελειών. Πέρα, λοιπόν, της διαφανούς και μόνιμης πρόσληψης- για την οποία έκανα, ήδη, λόγο και προς την οποία οφείλει ο Νόμος να επικεντρωθεί- εναλλακτικά η ύπαρξη ενός Ενιαίου Πίνακα Εκπαιδευτών για ΟΛΕΣ τις δομές Δια βίου Μάθησης, η κατάταξη στον οποίον (ανά ειδικότητα)γίνεται με αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια (τίτλοι σπουδών, μεταπτυχιακά και Διδακτορικά Διπλώματα, Ξένες Γλώσσες) και από τον οποίο καλούνται κάθε φορά οι διδάσκοντες, χωρίς να υποχρεούνται να επανακαταθέτουν τα δικαιολογητικά τους πλην των προσφάτως αποκτηθέντων, περιορίζει τις κοστοβόρες (για τους αιτούντες) και χρονοβόρες (για τους εξετάζοντες τις αιτήσεις) γραφειοκρατικές διαδικασίες. Η ηλεκτρονική ανάρτηση του εν λόγω Πίνακα εξασφαλίζει, ως ένα βαθμό, την αξιοκρατία του συστήματος. Δυστυχώς, αν ο νέος Νόμος δεν εγγυηθεί τη στελέχωση της Δια βίου Μάθησης με ανθρώπους ικανούς, με μεράκι και κέφι για εργασία, αλλά συνεχίσει να συμβάλει στην αντιμετώπισή της ως πάρεργο από όλους τους εμπλεκόμενους, θα αποτελέσει ένα ακόμα "αδειανό πουκάμισο", μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για μια χώρα κορεσμένη από απολεσθείσες ευκαιρίες.