Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Καγιαβή Μαρία' | 17 Φεβρουαρίου 2010, 20:11

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κα. Υπουργέ, Αξιότιμοι κ.κ., Με αφορμή την ανοικτή διαβούλευση για τη Δια Βίου Μάθηση και ως εκπαιδεύτρια ενηλίκων τα τελευταία έξι χρόνια στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Πειραιά, θα ήθελα να υποβάλω τις παρακάτω προτάσεις σχετικά με τον θεσμό των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας: 1. Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας είναι αναμφισβήτητα από τους σημαντικότερους θεσμούς της εκπαίδευσης Ενηλίκων και έρχεται σίγουρα να καλύψει το σημαντικό κενό της υποχρεωτικής εκπαίδευσης των ενηλίκων που έχουν διαφύγει από το τυπικό σύστημα. Όλοι όμως εμείς που δουλεύουμε στα σχολεία αυτά, βλέπουμε ότι μεγάλη μερίδα των εκπαιδευομένων που έρχεται σε εμάς είναι άνεργοι που βρίσκονται σε διαδικασία αναζήτησης εργασίας ή υποαπασχολούνται. Προτείνω λοιπόν, αξιοποιώντας παράλληλα και τους εκπαιδευτικούς άλλων φορέων που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας (ΚΕΕ, ΟΑΕΔ κλπ), το πρόγραμμα λειτουργίας των ΣΔΕ να εμπλουτισθεί με προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης έτσι ώστε ολοκληρώνοντας οι εκπαιδευόμενοι την φοίτηση τους στα ΣΔΕ, να έχουν εκτός από γενική εκπαίδευση και κάποια πιστοποιημένη ειδίκευση, που θα τους βοηθήσει στην ανεύρεση εργασίας ή στη βελτίωση των συνθηκών της υπάρχουσας. Ο παραπάνω εξάλλου συνδυασμός (γενικής εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης) είναι δυνατόν να αποτελέσει την εξέλιξη του «μεταγυμνασιακού» σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας, δίνοντας διέξοδο και σε ενήλικες που διαθέτουν απολυτήριο γυμνασίου. 2. Ένα από τα σπουδαιότερα σημεία της λειτουργίας των ΣΔΕ είναι η μέθοδος διδασκαλίας σε αυτά, η οποία οφείλει να είναι βιωματική, ομαδοσυνεργατική και να ενισχύει την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και την αυτόνομη δράση των εκπαιδευομένων. Για να μπορέσουν όμως να διδάξουν με αυτό το τρόπο εκπαιδευτικοί, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους προέρχονται από την τυπική εκπαίδευση, είναι απαραίτητο να έχουν την κατάλληλη επιμόρφωση, η οποία δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει πλήρως αδρανήσει. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης επιμόρφωσης είναι συχνά συνάδελφοι να διδάσκουν με τον «παραδοσιακό» τρόπο, ωθώντας τους εκπαιδευόμενους –και αντίθετα με το πνεύμα των ΣΔΕ- στην εξάρτηση από το έντυπο βοήθημα, στην ενίσχυση του ανταγωνισμού και τη διαμόρφωση «μαθητικής» αντίληψης της εκπαίδευσης. Σήμερα μάλιστα που υπάρχουν οι κατάλληλοι επιστημονικοί φορείς που ασχολούνται με την εκπαίδευση των ενηλίκων –όπως το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο ή η Επιστημονική Ένωση Εκπαιδευτών Ενηλίκων- οι οποίοι διαθέτουν τη γνώση (όπως έχουν αποδείξει και τη διάθεση) να βοηθήσουν ουσιαστικά προς αυτή τη κατεύθυνση, είναι κρίμα να μην τους αξιοποιήσουμε δημιουργικά. 3. Τέλος θεωρώ ότι αποτελεί μεγάλη αδικία για τους εκπαιδευόμενους και τα σχολεία μας ο αποκλεισμός των ΣΔΕ από τα περισσότερα προγράμματα που υλοποιεί το Υπουργείο Παιδείας και δια Βίου Μάθησης, όπως τα προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Καλλιτεχνικά κλπ, καθώς και η φετινή εξαίρεση μας από τη δωρεάν παροχή ηλεκτρονικών υπολογιστών. Με τιμή, Μαρία Καγιαβή