Λυπάμαι πολύ για την διαστρεβλωμένη άποψη περί δικαιοσύνης και αδικίας που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος, όταν πρόκειται για το συμφέρον του. Όλοι οι συνάδελφοι με μεταπτυχιακά, που όλοι γνωρίζουμε, αλλά κυρίως εκείνοι, πως ακριβώς αποκτήθηκαν, θεωρούν τους εαυτούς τους αυθεντιες στον χώρο της ειδικής αγωγής και απαξιώνουν την παιδαγωγική κατάκτηση των συναδέλφων με 4ετη φοίτηση σε δικά μας, Ελληνικά Πανεπιστήμια. Προφασιζόμενοι την κατάσταση που επικρατεί στο εξωτερικό, στον κλάδο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, θεωρούν πως ένα μεταπτυχιακό είναι ισάξιο με έναν πανεπιστημιακό τίτλο σπουδών, χωρίς να υπολογίζουν πως στο εξωτερικό η ειδική αγωγή δεν αντιμετωπίζεται ως "παρακλάδι" της γενικής, όπως προφανώς αξιολογείται στην Ελλάδα. Αντιθέτως, τα παιδιά με αναπηρίες και ειδικές μαθητικές δυσκολίες χαίρουν πρόνοιας και εκτίμηση. Το μοναδικό θετικό βήμα που είχε γίνει όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα για τον κλάδο της ειδικής αγωγής, ήταν η ύπαρξη των Πανεπιστημίων αυτών, από τα οποία έβγαιναν καταρτισμένοι απόφοιτοι και των οποίων η ύπαρξη καταργείται ουσιαστικά από την συγκεκριμένη τροπολογία.
Είναι ντροπή για την χώρα μας να ακυρώνει η ίδια τον εαυτό της.
Είναι ντροπή να καταργεί τα ελάχιστα θετικά βήματα που έχει κάνει προς την κατεύθυνση της ειδικής αγωγής.
Είναι ντροπή να μην υπολογίγονται οι ανάγκες των μαθητών με αναπηρίες, των οποίων τα κενά καλύπτονται με μπαλώματα και γίνονται δεκανίκι οικονομικών και άλλων συμφερόντων.
Είναι ντροπή η ειδική αγωγή να θεωρείται "παρακλάδι" και όχι ξεχωριστός και μάλιστα εξαιρετικά σημαντικός τομέας της εκπαίδευσης.
Είναι ντροπή να μιλάμε για δικαίωση, για μια τέτοια τροπολογία που αδικεί κατάφωρα την χώρα, την εκπαίδευση, τους συναδέλφους και τα παιδιά μας...
Ίσως να πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις έννοιες δίκαιο και συμφέρον, γιατί μάλλον τις έχουμε μπερδέψει κάπως...
Λυπάμαι πολύ για την διαστρεβλωμένη άποψη περί δικαιοσύνης και αδικίας που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος, όταν πρόκειται για το συμφέρον του. Όλοι οι συνάδελφοι με μεταπτυχιακά, που όλοι γνωρίζουμε, αλλά κυρίως εκείνοι, πως ακριβώς αποκτήθηκαν, θεωρούν τους εαυτούς τους αυθεντιες στον χώρο της ειδικής αγωγής και απαξιώνουν την παιδαγωγική κατάκτηση των συναδέλφων με 4ετη φοίτηση σε δικά μας, Ελληνικά Πανεπιστήμια. Προφασιζόμενοι την κατάσταση που επικρατεί στο εξωτερικό, στον κλάδο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, θεωρούν πως ένα μεταπτυχιακό είναι ισάξιο με έναν πανεπιστημιακό τίτλο σπουδών, χωρίς να υπολογίζουν πως στο εξωτερικό η ειδική αγωγή δεν αντιμετωπίζεται ως "παρακλάδι" της γενικής, όπως προφανώς αξιολογείται στην Ελλάδα. Αντιθέτως, τα παιδιά με αναπηρίες και ειδικές μαθητικές δυσκολίες χαίρουν πρόνοιας και εκτίμηση. Το μοναδικό θετικό βήμα που είχε γίνει όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα για τον κλάδο της ειδικής αγωγής, ήταν η ύπαρξη των Πανεπιστημίων αυτών, από τα οποία έβγαιναν καταρτισμένοι απόφοιτοι και των οποίων η ύπαρξη καταργείται ουσιαστικά από την συγκεκριμένη τροπολογία. Είναι ντροπή για την χώρα μας να ακυρώνει η ίδια τον εαυτό της. Είναι ντροπή να καταργεί τα ελάχιστα θετικά βήματα που έχει κάνει προς την κατεύθυνση της ειδικής αγωγής. Είναι ντροπή να μην υπολογίγονται οι ανάγκες των μαθητών με αναπηρίες, των οποίων τα κενά καλύπτονται με μπαλώματα και γίνονται δεκανίκι οικονομικών και άλλων συμφερόντων. Είναι ντροπή η ειδική αγωγή να θεωρείται "παρακλάδι" και όχι ξεχωριστός και μάλιστα εξαιρετικά σημαντικός τομέας της εκπαίδευσης. Είναι ντροπή να μιλάμε για δικαίωση, για μια τέτοια τροπολογία που αδικεί κατάφωρα την χώρα, την εκπαίδευση, τους συναδέλφους και τα παιδιά μας... Ίσως να πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις έννοιες δίκαιο και συμφέρον, γιατί μάλλον τις έχουμε μπερδέψει κάπως...