Θα ήθελα να παραθέσω ένα παράδειγμα ως επιχείρημα για το πόσο άδικη είναι η πρόταξη στην ειδική αγωγή. Επειδή στο θέμα της ειδικής αγωγής είμαστε όλοι λίγο πολύ προκατειλημμένοι είτε προς τη μία πλευρά είτε προς την άλλη, παραθέτω το εξής παράδειγμα:
Ας υποθέσουμε ότι αύριο κάποιοι καθηγητές πανεπιστημίου αποφασίζουν να δημιουργήσουν, για τους δικούς τους λόγους, δύο νέα τμήματα προπτυχιακών σπουδών. Το ένα θα το ονομάσουν, ας πούμε, “Ηγεσία και διοίκηση σχολικών μονάδων” και το άλλο “Παιδαγωγικό τμήμα Εκπαίδευσης Διευθυντών”. Έτσι θα δημιουργηθεί στην κοινότητα των εκπαιδευτικών ένας νέος και δυναμικός κλάδος “Διευθυντές Π.Ε 75”.
Οι απόφοιτοι λοιπόν αυτών των σχολών θα προηγούνται στις θέσεις προϊσταμένου ολιγοθέσιων σχολείων, τις οποίες στις μέρες μας καταλαμβάνουν αναπληρωτές εκπαιδευτικοί γενικής αγωγής. Επίσης, θα έχουν σαν αίτημα τους κανένας μόνιμος εκπαιδευτικός να μη παίρνει τη θέση διευθυντή στα δημοτικά σχολεία, διότι δεν έχει τα τυπικά προσόντα, το βασικό πτυχίο του Διευθυντή και απαξιώνει με αυτό το τρόπο το πτυχίο τους και το δημόσιο σχολείο.
Εννοείται ότι θα ανθίσει το εμπόριο μεταπτυχιακών διοίκησης σχολικών μονάδων, η μπάλα όμως θα πάρει και όσους έχουν αξιόλογες σπουδές πολλών ετών και χρόνια προϋπηρεσίας ως διευθυντές.
Έτσι λοιπόν το πολύ σε δέκα δεκαπέντε χρόνια κανένας δάσκαλος δεν θα έχει το δικαίωμα να γίνει διευθυντής, γιατί δε θα έχει όπως θα λένε τα προσόντα, δηλαδή το βασικό πτυχίο του διευθυντή και οι δάσκαλοι θα αποκλειστούν μια για πάντα από τη θέση των διευθυντών στα ίδια τους τα σχολεία.
Επίσης, ένα τεράστιο χάσμα και ένας ασταμάτητος πόλεμος θα δημιουργηθεί ανάμεσα στο κλάδο των δασκάλων και στον κλάδο των διευθυντών.
Τι θα γινόταν λοιπόν σε αυτή τη περίπτωση; θα είχε ο κλάδος των διευθυντών τη στήριξη των δασκάλων; θα είχε τη στήριξη της ΔΟΕ; Η απάντηση που σας έρχεται στο μυαλό είναι ΟΧΙ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Ποιος έχει δίκαιο λοιπόν και ποιος άδικο; Η απάντηση είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν αξιοκρατικά κριτήρια για όλους. Γι' αυτό στηρίζουμε τη νέα δίκαιη τροπολογία του υπουργείου. Όλοι έχουμε ίσα εργασιακά δικαιώματα.
Να μοριοδοτηθούν όλα τα προσόντα!!Να μην χαθεί κανενός ο κόπος, είτε είναι προϋπηρεσία είτε είναι επιπλέον σπουδές!!Τέλος στην αδικία!!!
Υ.Σ: Ελπίζω το παράδειγμα να μη γίνει πραγματικότητα!
Θα ήθελα να παραθέσω ένα παράδειγμα ως επιχείρημα για το πόσο άδικη είναι η πρόταξη στην ειδική αγωγή. Επειδή στο θέμα της ειδικής αγωγής είμαστε όλοι λίγο πολύ προκατειλημμένοι είτε προς τη μία πλευρά είτε προς την άλλη, παραθέτω το εξής παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι αύριο κάποιοι καθηγητές πανεπιστημίου αποφασίζουν να δημιουργήσουν, για τους δικούς τους λόγους, δύο νέα τμήματα προπτυχιακών σπουδών. Το ένα θα το ονομάσουν, ας πούμε, “Ηγεσία και διοίκηση σχολικών μονάδων” και το άλλο “Παιδαγωγικό τμήμα Εκπαίδευσης Διευθυντών”. Έτσι θα δημιουργηθεί στην κοινότητα των εκπαιδευτικών ένας νέος και δυναμικός κλάδος “Διευθυντές Π.Ε 75”. Οι απόφοιτοι λοιπόν αυτών των σχολών θα προηγούνται στις θέσεις προϊσταμένου ολιγοθέσιων σχολείων, τις οποίες στις μέρες μας καταλαμβάνουν αναπληρωτές εκπαιδευτικοί γενικής αγωγής. Επίσης, θα έχουν σαν αίτημα τους κανένας μόνιμος εκπαιδευτικός να μη παίρνει τη θέση διευθυντή στα δημοτικά σχολεία, διότι δεν έχει τα τυπικά προσόντα, το βασικό πτυχίο του Διευθυντή και απαξιώνει με αυτό το τρόπο το πτυχίο τους και το δημόσιο σχολείο. Εννοείται ότι θα ανθίσει το εμπόριο μεταπτυχιακών διοίκησης σχολικών μονάδων, η μπάλα όμως θα πάρει και όσους έχουν αξιόλογες σπουδές πολλών ετών και χρόνια προϋπηρεσίας ως διευθυντές. Έτσι λοιπόν το πολύ σε δέκα δεκαπέντε χρόνια κανένας δάσκαλος δεν θα έχει το δικαίωμα να γίνει διευθυντής, γιατί δε θα έχει όπως θα λένε τα προσόντα, δηλαδή το βασικό πτυχίο του διευθυντή και οι δάσκαλοι θα αποκλειστούν μια για πάντα από τη θέση των διευθυντών στα ίδια τους τα σχολεία. Επίσης, ένα τεράστιο χάσμα και ένας ασταμάτητος πόλεμος θα δημιουργηθεί ανάμεσα στο κλάδο των δασκάλων και στον κλάδο των διευθυντών. Τι θα γινόταν λοιπόν σε αυτή τη περίπτωση; θα είχε ο κλάδος των διευθυντών τη στήριξη των δασκάλων; θα είχε τη στήριξη της ΔΟΕ; Η απάντηση που σας έρχεται στο μυαλό είναι ΟΧΙ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Ποιος έχει δίκαιο λοιπόν και ποιος άδικο; Η απάντηση είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν αξιοκρατικά κριτήρια για όλους. Γι' αυτό στηρίζουμε τη νέα δίκαιη τροπολογία του υπουργείου. Όλοι έχουμε ίσα εργασιακά δικαιώματα. Να μοριοδοτηθούν όλα τα προσόντα!!Να μην χαθεί κανενός ο κόπος, είτε είναι προϋπηρεσία είτε είναι επιπλέον σπουδές!!Τέλος στην αδικία!!! Υ.Σ: Ελπίζω το παράδειγμα να μη γίνει πραγματικότητα!