Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει στο χώρο της Ειδικής Αγωγής.Είναι από μόνος του ένας τόσο ιδιαίτερος κι ευαίσθητος χώρος και απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή ως προς τους νόμους, κανόνες που τον διέπουν. Είναι απαραίτητη η σωστή και ολοκληρωμένη κατάρτιση των εκπαιδευτικών που θέλουν να εργασθούν σε αυτό το χώρο σε συνδυασμό βέβαια με την ανάγκη για ανιδιοτελή προσφορά και αγάπη προς τους ιδιαίτερους μαθητές μας. Προσωπικά, είμαι απόφοιτη του πανεπιστημίου Θεσσαλίας και δηλώνω περήφανη για τις γνώσεις που διαθέτω αλλά και για το επάγγελμα που ασκώ. Η νέα αυτή υπουργική απόφαση, αφήνει στο έλεος του κάθε ασυνείδητου, που μπήκε στο χώρο της ειδικής αγωγής με γνώμονα μόνο την επαγγελματική αποκατάσταση,τα παιδιά μας που δεν χρειάζονται μόνο αγάπη αλλά και ιδιαίτερη μεταχείριση που μόνο με τις σωστές και ολοκληρωμένες γνώσεις μπορεί κάποιος να τους τα προσφέρει. Έχω γνωρίσει εκπαιδευτικούς με μεταπτυχιακά, που δουλεύουν σε ειδικά σχολεία και δεν έκαναν σωστά τη δουλεία τους, αλλά και κάποιους που δεν είχαν γνώσεις (παρά το μεταπτυχιακό), και αφοσιώθηκαν γιατί ήθελαν να προσφέρουν. Πως, όμως, μπορεί κάποιος να καθησυχάσει έναν γονέα παιδιού με ειδικές ανάγκες ότι ο δάσκαλος που θα έχει το παιδί του θα προσφέρει τη σωστή εκπαίδευση και στήριξη, αφού πλέον θα μπορεί ο καθένας που αγοράζει ένα μεταπτυχιακό (χωρίς να παρακολουθεί μαθήματα), τόσο στο παιδί του όσο και στον ίδιο;
Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει στο χώρο της Ειδικής Αγωγής.Είναι από μόνος του ένας τόσο ιδιαίτερος κι ευαίσθητος χώρος και απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή ως προς τους νόμους, κανόνες που τον διέπουν. Είναι απαραίτητη η σωστή και ολοκληρωμένη κατάρτιση των εκπαιδευτικών που θέλουν να εργασθούν σε αυτό το χώρο σε συνδυασμό βέβαια με την ανάγκη για ανιδιοτελή προσφορά και αγάπη προς τους ιδιαίτερους μαθητές μας. Προσωπικά, είμαι απόφοιτη του πανεπιστημίου Θεσσαλίας και δηλώνω περήφανη για τις γνώσεις που διαθέτω αλλά και για το επάγγελμα που ασκώ. Η νέα αυτή υπουργική απόφαση, αφήνει στο έλεος του κάθε ασυνείδητου, που μπήκε στο χώρο της ειδικής αγωγής με γνώμονα μόνο την επαγγελματική αποκατάσταση,τα παιδιά μας που δεν χρειάζονται μόνο αγάπη αλλά και ιδιαίτερη μεταχείριση που μόνο με τις σωστές και ολοκληρωμένες γνώσεις μπορεί κάποιος να τους τα προσφέρει. Έχω γνωρίσει εκπαιδευτικούς με μεταπτυχιακά, που δουλεύουν σε ειδικά σχολεία και δεν έκαναν σωστά τη δουλεία τους, αλλά και κάποιους που δεν είχαν γνώσεις (παρά το μεταπτυχιακό), και αφοσιώθηκαν γιατί ήθελαν να προσφέρουν. Πως, όμως, μπορεί κάποιος να καθησυχάσει έναν γονέα παιδιού με ειδικές ανάγκες ότι ο δάσκαλος που θα έχει το παιδί του θα προσφέρει τη σωστή εκπαίδευση και στήριξη, αφού πλέον θα μπορεί ο καθένας που αγοράζει ένα μεταπτυχιακό (χωρίς να παρακολουθεί μαθήματα), τόσο στο παιδί του όσο και στον ίδιο;