Στην παρούσα τροπολογία, υπάρχουν θετικά σημεία, αλλά και σημαντικές αστοχίες. Θεωρώ ορθή την πρόταξη του μεταπτυχιακού και τη μη προσμέτρηση σεμιναρίου, εφόσον ο εκπαιδευτικός είναι κάτοχος μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου. Στο σημείο των κοινωνικών κριτηρίων όμως και δη της αναπηρίας, πιστεύω πως υπάρχει λεκτική αστοχία. Πώς ενώ μέχρι το προηγούμενο έτος, εκπαιδευτικός με απόφαση αναπηρίας άνω του 67% από εγκεκριμένο φορέα του Δημοσίου (ΚΕΠΑ) έπαιρνε μοριοδότηση και ένα έτος μετά χρειάζεται "επ' άοριστον" αναπηρία. Η "επ'αόριστον " αναπηρία μετά τις τροποποιήσεις του 2010 δίνεται σε ελάχιστες περιπτώσεις ασθενών (πχ. αυτισμός, διάχυτη αναπτυξιακή, τετραπληγία κλπ) και οι πάσχοντες στις πλείστες των περιπτώσεων δεν δύνανται να τελέσουν εκπαιδευτικό έργο. Με αυτή τη λέξη λοιπόν στερείτε από νοσούντες με χρόνιες μη ιάσιμες παθήσεις με πολλαπλέςς συννοσηρότητες το αυτονόητο συνταγματικό τους δικαίωμα να προστατευθούν από την πολιτεία και να εργασθούν. Παράλληλα, η σύμβαση, που υπογράφεται από τους αντισυμβαλλομένους είναι ορισμένου χρόνου με μέγιστη διάρκεια του 9.5 μήνες. Στο διάστημα αυτό, εφόσον το ΚΕΠΑ γνωμοδοτεί υπέρ του ατόμου για αναπηρία 67% και άνω, με ποια πρόφαση ανατρέπεται το εν λόγω γεγονός. Παρακαλώ, όπως θεαθεί η σοβαρότητα και η λεκτική αστοχία του συγκεκριμένου εδαφίου και να δοθεί λύση, υπέρ των εκπαιδευτικών με αναπηρία, που έχουν να αντιμετωπίσουν πολλαπλάσιες δυσκολίες. Το κράτος οφείλει να προασπίσει επιτέλους τα συνταγματικά θεμελιωμένα δικαιώματά τους.
Στην παρούσα τροπολογία, υπάρχουν θετικά σημεία, αλλά και σημαντικές αστοχίες. Θεωρώ ορθή την πρόταξη του μεταπτυχιακού και τη μη προσμέτρηση σεμιναρίου, εφόσον ο εκπαιδευτικός είναι κάτοχος μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου. Στο σημείο των κοινωνικών κριτηρίων όμως και δη της αναπηρίας, πιστεύω πως υπάρχει λεκτική αστοχία. Πώς ενώ μέχρι το προηγούμενο έτος, εκπαιδευτικός με απόφαση αναπηρίας άνω του 67% από εγκεκριμένο φορέα του Δημοσίου (ΚΕΠΑ) έπαιρνε μοριοδότηση και ένα έτος μετά χρειάζεται "επ' άοριστον" αναπηρία. Η "επ'αόριστον " αναπηρία μετά τις τροποποιήσεις του 2010 δίνεται σε ελάχιστες περιπτώσεις ασθενών (πχ. αυτισμός, διάχυτη αναπτυξιακή, τετραπληγία κλπ) και οι πάσχοντες στις πλείστες των περιπτώσεων δεν δύνανται να τελέσουν εκπαιδευτικό έργο. Με αυτή τη λέξη λοιπόν στερείτε από νοσούντες με χρόνιες μη ιάσιμες παθήσεις με πολλαπλέςς συννοσηρότητες το αυτονόητο συνταγματικό τους δικαίωμα να προστατευθούν από την πολιτεία και να εργασθούν. Παράλληλα, η σύμβαση, που υπογράφεται από τους αντισυμβαλλομένους είναι ορισμένου χρόνου με μέγιστη διάρκεια του 9.5 μήνες. Στο διάστημα αυτό, εφόσον το ΚΕΠΑ γνωμοδοτεί υπέρ του ατόμου για αναπηρία 67% και άνω, με ποια πρόφαση ανατρέπεται το εν λόγω γεγονός. Παρακαλώ, όπως θεαθεί η σοβαρότητα και η λεκτική αστοχία του συγκεκριμένου εδαφίου και να δοθεί λύση, υπέρ των εκπαιδευτικών με αναπηρία, που έχουν να αντιμετωπίσουν πολλαπλάσιες δυσκολίες. Το κράτος οφείλει να προασπίσει επιτέλους τα συνταγματικά θεμελιωμένα δικαιώματά τους.