• Σχόλιο του χρήστη 'Ρούλα' | 2 Απριλίου 2017, 14:16

    Σύμφωνα με την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (10/3/2017): ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Μαντάς στο πλαίσιο επίκαιρης κοινοβουλευτικής ερώτησης, ρώτησε εάν ευσταθούν καταγγελίες ότι την τελευταία διετία έχουν αναγνωρισθεί στον ΔΟΑΤΑΠ, από την προηγούμενη διοίκηση στις επιστήμες της εκπαίδευσης και της ειδικής αγωγής, χιλιάδες τίτλοι που έχουν αποκτηθεί µε τη μορφή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, µε σπουδές ενός έτους κυρίως από ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Λευκωσίας αλλά και της Ιταλίας. Και αυτοί οι τίτλοι έχουν χρησιμοποιηθεί σε διαδικασίες πρόσληψης στο ελληνικό Δημόσιο. Ο κ. Γαβρόγλου, απαντώντας, ανέφερε ότι σχετικά µε τις αναγνωρίσεις του ΔΟΑΤΑΠ σε μεταπτυχιακά που προσφέρονται από ιδιωτικά πανεπιστήμια της Κύπρου και της Ιταλίας και τις συμπράξεις µε ΑΕΙ της χώρας µας, προκύπτουν θέματα εκτός ακαδημαϊκής ηθικής τάξης. «Τι εννοώ; Στην καλύτερη περίπτωση, πράγματα που δεν μελετήθηκαν τόσο πολύ, στη χειρότερη, πράγματα που είναι παράνομα. (…) «Τη στιγμή που ο ΔΟΑΤΑΠ µε δικές του διαδικασίες έχει επικυρώσει αυτά τα πτυχία, καταλαβαίνετε ότι υπάρχει μεγάλη αδικία στους πίνακες για τους εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής», προσέθεσε. (…) Δηλαδή, ο τζίρος ενός προγράμματος μπορεί να φτάσει το εκατομμύριο ευρώ. Ενδεικτικό είναι ότι ο γ.γ. του υπ. Παιδείας Γιάννης Παντής, μιλώντας στην «Κ», χαρακτήρισε τον κλάδο «νέο Ελ Ντοράντο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης». Επιπλέον, σύμφωνα με την εφημερίδα ΑΥΓΗ (10/3/2017): ο Κ. Γαβρόγλου επισήμανε ότι (…) «το θέμα δεν είναι με ποιον τρόπο, στραμπουλίζοντας την ακαδημαϊκή δεοντολογία, θα φέρνουμε λεφτά στο πανεπιστήμιο». Λιγότερο από 1 μήνα μετά, ο υπουργός εμφανίζεται ανακόλουθος με τις δηλώσεις του. Η προτεινόμενη Υ.Α. υποβαθμίζει το βασικό πτυχίο που αποκτήθηκε αξιοκρατικά, μοριοδοτεί υπέρμετρα αυτά ακριβώς τα μεταπτυχιακά που ο υπουργός έκρινε προβληματικά, εξισώνοντάς τα επί της ουσίας με το βασικό πτυχίο, επιβραβεύει τους κατόχους αυτών των μεταπτυχιακών και κάνει ένα τεράστιο δώρο σε συγκεκριμένους Έλληνες και ξένους πανεπιστημιακούς, που έχουν έτσι μια ακόμη ευκαιρία να αυξήσουν τα πλούτη τους. Ευνοημένοι οικονομικά βγαίνουν φυσικά και όσοι έχουν τα χρήματα να αγοράσουν αυτά τα μεταπτυχιακά, καθώς μετά προσλαμβάνονται και επαυξάνουν την περιουσία τους. Εν ολίγοις μια ακόμη ταξική αναδιανομή πλούτου υπέρ των εχόντων, κόντρα στη διακηρυγμένη ιδεολογία των κυβερνόντων. Υπενθυμίζω ότι πολλά μεταπτυχιακά στην Ιταλία διαφημίζονταν από φροντιστήρια ιταλικής γλώσσας και μέχρι πρόσφατα μπορούσε κάποιος να τα αποκτήσει χωρίς καν να ξέρει ιταλικά. Όλα έτοιμα από το φροντιστήριο και το πληρωμένο μεταπτυχιακό ερχόταν στο τσεπάκι… Το υπουργείο αναγνώρισε κάποια στιγμή το πρόβλημα και προώθησε ρύθμιση, αλλά το κακό έχει γίνει. Πλήθος τέτοιων μεταπτυχιακών είχαν ήδη αποκτηθεί και οι κάτοχοί τους πανηγυρίζουν τώρα, γιατί επιβραβεύονται οι πλάγιες μέθοδοι που ακολούθησαν. Το πρόβλημα δεν τελειώνει εδώ. Έχουμε επίσης μεταπτυχιακά ενός έτους, μεταπτυχιακά χωρίς πρακτική… Όπως σωστά είχε δηλώσει ο υπουργός, «ο ΔΟΑΤΑΠ µε δικές του διαδικασίες έχει επικυρώσει αυτά τα πτυχία» και έτσι «υπάρχει μεγάλη αδικία στους πίνακες». - Εφόσον δεν μπορεί εκ των υστέρων να τεθούν κριτήρια σε αποκτημένα και επικυρωμένα μεταπτυχιακά, απαιτείται να μην προσμετράται κανένα μεταπτυχιακό και όσες επιπλέον προσλήψεις τυχόν χρειάζονται να γίνονται από τους πίνακες γενικής αγωγής. - Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να συρρικνωθεί σημαντικά η μοριοδότηση των μεταπτυχιακών και γιατί μέσα σε αυτά ένας μεγάλος αριθμός είναι αποκτηθέντα αναξιοκρατικά ή απλώς ανεπαρκή, αλλά και γιατί θα πρέπει να αναγνωριστεί η ταξική διάσταση της υπέρμετρης μοριοδότησης των μεταπτυχιακών. - Αν συνεχίσουν να εντάσσονται οι κάτοχοι των μεταπτυχιακών στους πίνακες ειδικής αγωγής, θα πρέπει να σταματήσει η μεταφορά της προϋπηρεσίας στους πίνακες γενικής αγωγής, όπως τεκμηριωμένα εδώ και καιρό έχει ζητήσει ο Σύλλογος Αναπληρωτών Νηπιαγωγών. Αυτήν τη στιγμή, άτομα που ποτέ δεν αγάπησαν την ΕΑΕ, εργάζονται για λίγα χρόνια σε αυτήν με συνήθως αγορασμένο, αναξιοκρατικό ή απλώς ανεπαρκές μεταπτυχιακό, προσλαμβάνονται από τον Οκτώβρη και κάνουν γεμάτες χρονιές, μεταφέρουν την προϋπηρεσία στους πίνακες γενικής αγωγής και τελικά ρίχνουν στον πάτο του πίνακα ανθρώπους που, υπομονετικά και χωρίς πλάγιες μεθόδους, περιμένουν τη σειρά τους στη γενική αγωγή και προσλαμβάνονται το Νοέμβρη, Δεκέμβρη ή ακόμα και την άνοιξη. Αυτή η αδικία πρέπει να πάψει. Ειδάλλως, προστίθεται ένα ακόμη επιχείρημα σε όσους διεκδικούν δικαστικά την αντιμετώπιση της προϋπηρεσίας συνολικά ως αναξιοκρατικώς αποκτηθείσας.