Αρχική Πρόγραμμα Μείζονος Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών4. Τι άλλο θα θέλατε να προσθέσετε σχετικά με το επιμορφωτικό πρόγραμμα;Σχόλιο του χρήστη ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ | 16 Ιουνίου 2010, 15:32
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Κα Υπουργέ, Το σχολείο του σήμερα, το οποίο θα βλέπει και στο αύριο, πρέπει επιτέλους να βρει τον πραγματικό του παιδαγωγικό ρόλο : « Να μάθει το παιδί πώς να μαθαίνει τη ζωή» Που σημαίνει, πως κάθε γνώση που περνάμε στο παιδί, και κάθε δεξιότητα που του αναπτύσσουμε είναι δεμένα με την πραγματικότητα. Όχι θεωρίες και λόγια. Μάθηση δίκαιη και σωστή σημαίνει ζωντάνια, αμεσότητα, κρούση κατά μέτωπο με τα πράγματα. Μη λησμονούμε πως ο τελευταίος στόχος κάθε παιδείας είναι να διαπλάσει το νέο, ώστε την ορισμένη στιγμή που θα αποδοθεί στο στίβο της ζωής να μπορεί να προσαρμόζεται στην άγρια ανάγκη των πραγμάτων και των ανθρώπων. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά, και επειδή πιστεύω πως ζούμε την υποβάθμιση της φύσης και της δουλειάς του δασκάλου, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που πρόκειται να ξεκινήσει, θα πρέπει να απαντά στα παραπάνω. Να δίνει ακόμη τη δυνατότητα στο δάσκαλο να «μάθει να μαθαίνει καλύτερα τα καινούργια» μέσα από μια διαδικασία που να μπορεί να χτίζει το αληθινό μέσα στο παιδί και να γκρεμίζει το ψεύτικο. Να γίνεται ο δάσκαλος πραγματική δύναμη, πράξη ο μαθητής και το σχολείο αληθινή γιορτή. Αυτό κατά τη γνώμη μου το σημείο είναι και ο κόμπος που πρέπει να λυθεί. Πρέπει οι δάσκαλοι να μαθαίνουν στα παιδιά για τη ζωή και την πράξη και όχι για το σχολειό και τα βιβλία όπως γίνεται σήμερα. Να μαθαίνουνε την ουσία και όχι τον τύπο. Να χτίζουνε την ψυχή του παιδιού στην πέτρα της ζωής και να καθαρίζουνε από μέσα του ό,τι σκουριασμένο και ψεύτικο. Να είναι άξιοι και δίκαιοι στη δουλειά τους. Από τη μια να ξεχερσώνουνε την ψευτιά και τις προλήψεις και από την άλλη να σπέρνουνε καθαρό το χωράφι του παιδιού με το φως των γνώσεων. Αγνοώντας το πρώτο μισό, το χρέος δηλαδή του χαλαστή, πιστεύω ότι δε μορφώνουμε ανθρώπους. Απλά γιατροπορεύουμε ανθρώπους. Φωτεινό οδηγό των σκέψεών μου είχα και έχω το Δάσκαλό μου Λιαντίνη Δημήτρη του οποίου το βιβλίο « ΕΛΛΗΝΙΚΑ» είναι επίκαιρο παρά ποτέ ! ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ : «Λιαντίνης Δ. Τα ελληνικά 1994 κεφ.1ο Ίδε ο δάσκαλος» Νίκος Δημητρίου