Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Lena Sografou' | 16 Ιουνίου 2010, 19:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Eπιτέλους γίνεται δυνατόν να ακουστεί η φωνή των «μάχιμων» εκπαιδευτικών για τις ανάγκες τους, τους εφικτούς τρόπους και τις επιθυμίες τους στον τρόπο επιμόρφωσής τους. Εξ άλλου η εκπαίδευση ενηλίκων στηρίζεται κατ αρχήν σ΄ αυτούς τους άξονες. Ο εκπαιδευτικός που βρίσκεται στην τάξη βρίσκεται στο πεδίο έρευνας και είναι ο πλέον κατάλληλος να δώσει αυτά τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την διεξαγωγή οποιονδήποτε συμπερασμάτων. Που βρισκόμαστε, και που θέλουμε να φτάσουμε. Νομίζω πως αυτή η ερώτηση οφείλει να απαντηθεί. Ωστόσο μέχρι στιγμής δεν ρωτήθηκε ποτέ μα ποτέ ο άμεσα εμπλεκόμενος στη διαδικασία της διδασκαλίας, ο εκπαιδευτικός δηλαδή, στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Το δε ερωτηματολόγιο το οποίο πρόκειται να απαντηθεί από εκπαιδευτικούς δεν αρκεί κατά την γνώμη μου για να έχουμε έγκυρα αποτελέσματα. Ελπίζω να μη είναι και πάλι όλο αυτό μόνο επικοινωνιακό τρικ, ή απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, διότι πραγματικά για να το πω λαϊκά «δεν μας παίρνει άλλο». Το δημόσιο σχολείο μας δεν πάσχει από επιμόρφωση μόνο. Πάσχει από αναλυτικά προγράμματα και από μια σχολική οργάνωση, που θα μπορεί να αντιμετωπίζει το κάθε επιστημονικό πεδίο με τον ανάλογο σεβασμό που του αναλογεί. Το σχολείο μας πάσχει από έλλειψη στοιχειώδους λογικής. Και εδώ θα φέρω το 1ο παράδειγμα για να γίνω κατανοητή: πως είναι δυνατόν να απαιτείται να γίνονται παράλληλα με τα μαθήματα της ημέρας προετοιμασίες για γιορτές, για αθλητικές εκδηλώσεις κλπ. Πως είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι ένα παιδί που θα λείψει μια, δύο και περισσότερες φορές από το μάθημα για να κάνει πρόβα το ποίημα της 25ης Μαρτίου μπορεί παράλληλα να μαθαίνει Μαθηματικά, Ελληνικά, Φυσική κλπ. Να γίνουν αυτά το απόγευμα είναι εντελώς αδύνατον: 1ον γιατί οι μαθητές παρακολουθούν φροντιστήρια και 2ον δεν μπορούμε να απαιτήσουμε από κακοπληρωμένους καθηγητές να διαθέσουν τον ελεύθερο χρόνο τους χωρίς μισθό. Βλέπεται παντού στο δημόσιο διάφορες επιτροπές που δεν παρουσιάζουν κάποιο αξιόλογο έργο ακριβοπληρώνονται. 2ο παράδειγμα: είμαι καθηγήτρια Ξένων Γλωσσών και με έκπληξή μου εδώ και τέσσερα χρόνια υποχρεώνομαι να διδάξω Ξένη Γλώσσα χωρίς ακουστικά CD ή κασέτες. Σε ποιο εκπαιδευτικό σύστημα εφαρμόζεται κάτι παρόμοιο. Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος προχωράει και βλέπω τη χώρα μου να γυρίζει ολοταχώς στην δεκαετία του ΄50. Ναι, τότε δεν υπήρχε ακουστική κάλυψη της διδασκαλίας της Ξένης Γλώσσας. Όχι όμως το 2010. Θα ήταν καλύτερα να μη δίδασκα καθόλου για ένα μήνα και να άφηνα τους μαθητές μόνο να ακούνε τη γλώσσα, να μαθαίνουν τον ρυθμό και τους ήχους της. Πιο πολλά θα είχαν αποκομίσει με αυτόν τον τρόπο. 3ο παράδειγμα: το fast food της 7ης ώρας,. 35 λεπτά από τα οποία τα 5 μέχρι να έρθουν οι μαθητές και να τακτοποιηθούν και μισή ώρα να διδαχτούν διαλόγους, γραμματική, ακουστικό διάλογο, να επικοινωνήσουν κλπ. Λογικώς αδύνατον. Εφαρμόζεται στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. 4ο παράδειγμα: σε ποια χώρα διακόπτεται η διδασκαλία των μαθημάτων σχεδόν δύο μήνες πριν από την λήξη του σχολικού έτους για να γίνουν οι εξετάσεις. Οι εξετάσεις είναι μια διαδικασία αξιολόγησης τόσο της δουλειάς του μαθητή όσο και του καθηγητή. Θα πρέπει να είναι σύντομη και να μη δίνεται σ΄ αυτήν το ιδιαίτερο βάρος της διαδικασίας της μάθησης. Το πιο σημαντικό στην εκπαίδευση είναι η αλληλεπίδραση καθηγητή και μαθητών και αυτήν πρέπει να επιμηκύνουμε ώστε να συμπεριλαμβάνει χρόνο μιας πιο δημιουργικής συνεργασίας μαθητών με μαθητές και καθηγητή με μαθητές. Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο των παραδειγμάτων γνωρίζοντας ήδη ότι είμαι εκτός θέματος. Ωστόσο θεωρώ σημαντικό να γνωρίσουμε πρώτα τι έχουμε ως δεδομένο. Η επιμόρφωση τώρα. Συμφωνώ με πολλές προτάσεις που διάβασα ήδη στην διαβούλευση. Να γίνουν απόγευμα, Σαββατοκύριακα, να πληρώνονται επιμορφωτές και καθηγητές, Να είναι μεικτή, Ανοικτή και Εξ Αποστάσεως αλλά και σε μορφή σεμιναρίων. Ωστόσο προσωπικά με ενδιαφέρει περισσότερο το περιεχόμενο και αυτό κατά την γνώμη μου είναι που θα καθορίσει και τον τρόπο της επιμόρφωσης. Οι ανάγκες των καθηγητών αυτή τη στιγμή είναι: σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις (χωρίς να θέλω να τις υπεραξιολογήσω), παιδαγωγικές προσεγγίσεις στο συνεχώς μεταβαλλόμενο σχολικό περιβάλλον, όπως διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης και διαπολιτισμική εκπαίδευση, καθώς και ο εμπλουτισμός της διδασκαλίας με μοντέρνες τεχνολογίες. Η επιμόρφωση πρέπει να γίνει με τη μορφή της προσομοίωσης. Δηλαδή, οι καθηγητές θα πρέπει να παίξουν τον ρόλο των μαθητών και να επεξεργαστούν διδακτικές ενότητες όπως θα τις διδάσκονταν οι μαθητές τους, χρησιμοποιώντας σύγχρονους τρόπους διδακτικής, προσδίδοντάς τους την αρμόζουσα παιδαγωγική διάσταση και εμπλουτίζοντάς την όλη διαδικασία με νέες τεχνολογίες. Παράδειγμα: ξένη γλώσσα στο Γυμνάσιο. Οι μαθητές-καθηγητές επεξεργάζονται την καινούργια ενότητα παρουσιάζουν τα αποτελέσματά τους χρησιμοποιώντας την συγκεκριμένη γλώσσα, παιχνίδια για την αφομοίωση της ύλης, σύνδεση με Ϊντερνετ (καλύτερος ο διαδραστικός πίνακας ο οποίος απευθύνεται σε όλη την ομάδα) για να ακούσουμε αυθεντικό δελτίο ειδήσεων και να το συζητήσουμε, τραγούδια, να μπούμε σε μουσεία, να δούμε βίντεο, να διαβάσουμε αυθεντικά κείμενα κλπ. Υπάρχουν άπειρες δυνατότητες. Προϋπόθεση να έχουν προετοιμασθεί αυτά από τον επιμορφωτή και να έχουν προσαρμοσθεί στην συγκεκριμένη ενότητα. Ίσως ακόμα, για την αφομοίωση της συγκεκριμένης ύλης διαδραστικές ασκήσεις. Τέλος, θα πρέπει ο κάθε καθηγητής να εμπλουτίσει τη συγκεκριμένη διαδικασία διδασκαλίας με τις δικές του ιδέες - και οι καθηγητές έχουν πάρα πολλές ιδέες – να γίνει η σύνθεση όλων αυτών και να κλείσει η συγκεκριμένη επιμορφωτική συνάντηση. Γι αυτό απαιτείται χρόνος διότι θα υπάρξει συζήτηση κατά τη διάρκεια της επιμορφωτικής συνάντησης. Χρόνο χρειαζόμαστε, τίποτα δεν μπορεί να μάθει ο ανθρώπινος εγκέφαλος αν δεν του παρασχεθεί ο απαιτούμενος χρόνος αφομοίωσης. Όλα τ΄ άλλα (διαλέξεις, παρουσιάσεις χωρίς συμμετοχή, θεωρίες της μάθησης χωρίς άμεση εφαρμογή να δούμε πως λειτουργούν στην σχολική τάξη) είναι κατά την γνώμη μου σκόρπιες πληροφορίες που χάνονται πολύ γρήγορα και δύσκολα συνδέονται με την πράξη. Αυτή τη διαδικασία πρέπει να την βιώσει ο κάθε καθηγητής προτού την εφαρμόσει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο υπό μορφή σεμιναρίου, με άνεση χρόνου και με περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων. Οι νέες τεχνολογίες θα συμβάλλουν στην συνεργασία και ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των εκπαιδευτικών και επιμορφωτών. Και προσοχή στους επιμορφωτές. Οι ενήλικοι είναι σκληροί κριτές. Δεν συγχωρούν προχειρότητες.