Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΘΑΝΑΣΗΣ' | 21 Ιουνίου 2010, 19:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εγώ προσωπικά, δυσκολεύομαι λίγο να φανταστώ πως θα μπορούσε η εσωτερική αξιολόγηση να μην καταλήξει όπως όλες οι υπόλοιπες εσωτερικές διαδικασίες αξιολόγησης. Πχ η διετής δοκιμαστική περίοδος για τους νεοδιοριζόμενους, υπήρχε πάντα και ατόνησε αλλά και η βαθμολόγηση των μαθητών μόνο από τους καθηγητές του σχολείου τους. Δεν βλέπω να ασχολείται κανείς με το ποιοι λόγοι οδήγησαν τις όποιες μορφές αξιολόγησης υπήρχαν, στο «όλα καλά κι όλα ωραία». Θέλει πολύ μυαλό για να συμπεράνουμε πως θα τις ακολουθήσουν και οι νέες ρυθμίσεις αν δεν εξαλειφθούν αυτοί οι λόγοι; Ή μήπως δεν νοιάζει και κανέναν; Η αξιολόγηση αν/όταν εφαρμοστεί, δεν θα παραμείνει για πολύ μια αόριστη διαδικασία, αλλά θα χρησιμοποιηθεί από το υπουργείο και την κοινωνία σαν μέσο σύγκρισης απόδοσης και βαθμολόγησης των σχολείων. Αν όμως είναι εσωτερική διαδικασία, η σύγκριση θα είναι αυθαίρετη και αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε στην κατάσταση όπου όλοι θα αυτοβαθμολογούνται με άριστα. Και φυσικά το να καταγράφουμε αίθουσες, θρανία, γραφεία και προσωπικό για μια ακόμη φορά ( στατιστικά, εσχάρα, survey ), είναι αστείο να το θεωρούμε αξιολόγηση. Νομίζω πως μετά τόσες καταγραφές θα έπρεπε επιτέλους το υπουργείο να ορίσει ένα πρότυπο εξοπλισμού και μέσω των στατιστικών να ορίζεται ο εξοπλισμός κάθε σχολείου ως ποσοστό αυτού του προτύπου. Αφού λοιπόν αναπόφευκτα θα λειτουργήσει η αξιολόγηση συγκριτικά, για να είναι σωστή θα πρέπει να πρέπει να υπάρχει μια ενιαία αποτύπωση για την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τέτοιου είδους αποτύπωση θα μπορούσε να υπάρξει αν οι τίτλοι σε κάθε σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο) δίνονταν μετά από εξετάσεις πιστοποίησης για την απόκτηση ενός ελάχιστου επίπεδου γνώσης. Η λειτουργία της εξέτασης αυτής θα μπορούσε να ήταν συμβουλευτική στο Δημοτικό και δεσμευτική σε Γυμνάσιο-Λύκειο. Πρέπει λοιπόν η αξιολόγηση να είναι εξωτερική διαδικασία. Για να είναι όμως πραγματική αξιολόγηση και όχι μέσο εκβιασμού, πρέπει να είναι αμφίδρομη και να διατρέχει όλη την εκπαιδευτική ιεραρχία. Εκτός αν θεωρούμε ότι τα στελέχη της εκπαίδευσης είναι υπεράνω ή ότι έχουν ήδη αξιολογηθεί. Για παράδειγμα είναι δυνατόν να ρωτάμε αν συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί σε «καινοτόμα προγράμματα» ( πρόταση αξιολόγησης ) χωρίς να φαίνεται πουθενά αν έχουν βοήθεια από τους αντίστοιχους υπεύθυνους; Όπως για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών παίρνονται υπόψη οι επιτυχίες των μαθητών, δεν θα έπρεπε και μέσω των δράσεων των εκπαιδευτικών να αξιολογούνται τα στελέχη που θα έπρεπε να τους βοηθάνε; Η γνώμη μου είναι λοιπόν πως με την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο, πρέπει να αξιολογείται και ολόκληρη η εκπαιδευτική ιεραρχία. Το μεγαλύτερο ωστόσο κενό που εντοπίζω στην όλη διαδικασία είναι πως δεν εξετάζει ένα σπουδαίο παράγοντα: το κίνητρο. Έχουν κίνητρα οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί ώστε να αποζητούν την καλύτερη λειτουργία του σχολείου; Εδώ θα πρέπει να αξιολογήσει και το Υπουργείο την δική του παρέμβαση.