Αρχική Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού ΈργουΠοια μορφή αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου θεωρείτε ως καταλληλότερη να εφαρμοστεί στη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα και γιατί;Σχόλιο του χρήστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΛΟΥΛΟΣ | 22 Ιουνίου 2010, 18:05
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Εργάζομαι σταθερά (25 χρόνια) στο σχολείο αυτό με μαθητές από εργατικές οικογένειες, πολλές φορές με πολλά και σοβαρά οικογενειακά προβλήματα που σίγουρα επηρεάζουν την ψυχολογία τους και τη στάση τους προς τη ζωή. Στο σχολείο μου, το μάθημα Ιστορίας στην Α΄ Γυμνασίου μού είναι βασανιστικό... Τα 18-20 παιδιά σχεδόν, σε σύνολο 23 σε κάθε τμήμα, είναι τόσο αδιάφορα για το μάθημα, ώστε δεν συμμετέχουν ούτε μία φορά και, αν τους κάνω μια ερώτηση και πάρω απάντηση, το πιο σίγουρο είναι πως θα... τραβάω τα μαλλιά μου από αυτό που θα ακούσω! Κατά πλειοψηφία δεν ξέρουν να διαβάζουν και δεν κατανοούν το πιο απλό κείμενο και κάποια από αυτά - και αρκετά - είναι πραγματικά αναλφάβητα είτε ανήκουν στο τμήμα ένταξης είτε όχι... Αφού λοιπόν δεν καταλαβαίνουν, ψάχνουν να βρουν κάτι άλλο να κάνουν ενώ γίνεται μάθημα!... Το φεβρουάριο της σχολικής χρονιάς που διανύουμε δέχτηκα πρόσκληση από το διευθυντή του Πειραματικού Γυμνασίου της Πάτρας να παρουσιάσω ένα μάθημα Ιστορίας με υπολογιστή στο σχολείο του, όπου φοιτούν και τα παιδιά μου. Ετοίμασα λοιπόν και παρουσίασα στην Α΄ τάξη την αρχαϊκή τέχνη με το δικό μου υλικό (http://users.ach.sch.gr/pchaloul/arhaiki-tehni/arhaiki-tehni.htm) και το σχετικό φύλλο εργασίας (http://users.ach.sch.gr/pchaloul/fyllo-erg-arkh-tekhni-1.doc). Το ίδιο ακριβώς μάθημα είχα επιχειρήσει με τους δικούς μου μαθητές και είχα μείνει ανικανοποίητος, αφού ούτε είχε ολοκληρωθεί (δεν πρόλαβα να δείξω κεραμική) ούτε ένιωσα να καταλαβαίνουν καθετί που εξηγούσα, ώστε με άνεση κάθε φορά να προχωρώ στο επόμενο στοιχείο. Το μάθημα στο Πειραματικό, λοιπόν, έτρεξε με άνεση, συμμετείχαν τα παιδιά, από τις ερωτήσεις που υπέβαλα ένιωσα να με κατανοούν και να ανταποκρίνονται. Καμία σχέση με το μάθημα στο δικό μου σχολείο! Μάλιστα εκεί έδειξα πολύ περισσότερο υλικό, αφού εν όψει αυτής της υποδειγματικής διδασκαλίας είχα ξαναδεί και εμπλουτίσει το υλικό. Πρόλαβα με άνεση και τις τρεις ενότητες (αρχιτεκτονική-γλυπτική-κεραμική). Οι συνάδελφοι που παρακολούθησαν και ο φιλόλογος διευθυντής έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις κι εγώ πίστεψα-διαπίστωσα πως δεν φταίει η ...κακή μέθοδός μου ούτε βέβαια το δικό μου λογισμικό, αφού φροντίζω πάντοτε να μην είναι δυσνόητο για το επίπεδο του μέσου μαθητή ούτε να απευθύνεται σε άτομα με ιδιαίτερα ιστορικά ερευνητικά ενδιαφέροντα, αλλά πάντα δημιουργώ με στόχο τη διδασκαλία στη σχολική τάξη. Η διδασκαλία μου στο Πειραματικό Γυμνάσιο ήταν ένα πείραμα που πέτυχε. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν η σχολική σύμβουλος ή άλλο πρόσωπο-αξιολογητής με έκρινε παρακολουθώντας το μάθημα στο σχολείο μου, τι θα διαπίστωνε; Εδώ αρχίζει άλλος προβληματισμός: με ποια μέθοδο είναι δυνατό να διαπιστωθεί η διδακτική ικανότητα και επάρκεια του διδάσκοντος; Επειδή κάποιες φορές προτάθηκε να ελέγχονται τα αποτελέσματα της διδασκαλίας από την εικόνα των γραπτών των μαθητών μας κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, τι συμπεράσματα θα εξάγονταν για την επάρκειά μου, αφού επί 25 χρόνια διδάσκω στο ίδιο σχολείο και τα γραπτά των μαθητών μου είναι επιεικώς απαράδεκτα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που ευτυχώς μου δίνουν κουράγιο να συνεχίζω και να επιμένω; Σε ποια αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση να πιστεύω;