Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αναστασία' | 22 Ιουνίου 2010, 23:58

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα ήθελα να σας εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους είμαι αντίθετη με την αξιολόγηση στη σχολική μονάδα, σύμφωνα με αυτά που μέχρι τώρα γνωρίζουμε και μετά την ενημέρωση που μάς έγινε από τη σχολική σύμβουλο που επισκέφθηκε το σχολείο μας. Επειδή λοιπόν δεν πρόκειται για αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού αλλά για ετεροαξιολόγησή του από τον διευθυντή του σχολείου και τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς του συλλόγου, θα ήθελα να σας καταθέσω την πικρή μου διαπίστωση από τη μέχρι τώρα λειτουργία του συλλόγου μας και τη σχέση του με τη μικρή τοπική κοινωνία του χωριού μας. Στο σχολείο μας επικρατεί και επιβάλλεται η αντίληψη των εντόπιων εκπαιδευτικών ότι όλοι οι μαθητές –ασχέτως της σχολικής τους επίδοσης, της ικανότητας ή της επάρκειάς τους – θα πρέπει με κάθε τρόπο να προβιβάζονται για να μην αμαυρώνεται το όνομα του σχολείου, να προωθούνται όλοι οι μαθητές στο λύκειο αλλά –το χειρότερο- για να μην αντιμετωπίζουν οι καθηγητές που διαμένουν στο ίδιο χωριό προβλήματα, γκρίνιες και παράπονα από τους κακούς μαθητές και τους γονείς τους. Έτσι λοιπόν είναι κοινό μυστικό στο σχολείο μας η παράτυπη και αντιδεοντολογική μεταχείριση κάποιων κακών μαθητών από συγκεκριμένους εντόπιους καθηγητές που την ώρα της γραπτής εξέτασης στέκονται πάνω από το κεφάλι του μαθητή και του υποδεικνύουν τη σωστή απάντηση. Κατά την άποψή μου καθιστά άνιση και αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά απέναντι στους υπόλοιπους μαθητές που φρόντισαν να προετοιμαστούν ενόψει των εξετάσεων αλλά διαπιστώνουν με θλίψη και οι ίδιοι ότι η τεμπελιά, η αδιαφορία και η ανευθυνότητα επιβραβεύεται στη ζωή και μάλιστα από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς! Και απολύονται λοιπόν αυτά τα παιδιά και πηγαίνουν στο λύκειο. Εκεί οι καθηγητές διερωτώνται πώς τόσα αγράμματα και δυστυχώς ακόμη και αναλφάβητα παιδιά έχουν καταφέρει να αποφοιτήσουν από το δημοτικό και το γυμνάσιο ! Είναι δυστυχώς όμως πολύ αργά γι’αυτά τα παιδιά! Εμείς ωστόσο ως εκπαιδευτικοί έχουμε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων όταν μαγειρεύουμε τους τελικούς βαθμούς ; Όταν είναι γνωστό και στον τελευταίο μαθητή της Α’ Γυμνασίου ότι ακόμη κι αν παραπεμθεί το Σεπτέμβριο, ο καθηγητής θα του υποδείξει τί να γράψει προκειμένου να προβιβαστεί; Όταν τέλος ο εντόπιος καθηγητής επεμβαίνει και προτρέπει να περάσουν όλοι οι μαθητές προκειμένου να έχει ήσυχο το κεφάλι του αλλά… και την κινητή και ακίνητη περιουσία του ασφαλή, στη διάρκεια του καλοκαιριού; Αν αυτό δεν είναι ένα είδος υπολογισμού του κοινωνικού κόστους και συναλλαγής, τότε τι είναι; Λυπάμαι που σας καταθέτω αυτές τις σκέψεις που ίσως σε κάποιους είναι παλιές και γνωστές αλλά θεωρώ ότι καθιστούν βασικά χρονίζοντα προβλήματα της δημόσιάς μας εκπαίδευσης που δεν έχει όμως κανείς ασχοληθεί μ’αυτά έως σήμερα. Και θα προχωρούσα –αν μου επιτρέπεται– και σε μια πρόταση: να θεσπιστεί νόμος με τον οποίο οι εκπαιδευτικοί καθώς και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί να υπηρετούν τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο διαμονής τους. Θα ήταν πιστεύω μια ρύθμιση, που θα ξεβόλευε σίγουρα πολλούς και θα συναντούσε μικροπολιτικές αντιδράσεις αλλά θα απέτρεπε στο μέλλον σχέσεις συναλλαγής με την τοπική κοινωνία, που ξέρουμε όλοι τί πιέσεις ασκεί στην άσκηση του καθήκοντος των δημοσίων λειτουργών. Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν και επειδή δεν εκτιμώ την κρίση και τα κριτήρια αυτών των εκπαιδευτικών σε τέτοια σοβαρά εκπαιδευτικά θέματα, αρνούμαι , με πρόσχημα την «αυτοαξιολόγηση» πλην όμως ετεροαξιολόγηση από τα μέλη των διδασκόντων, να δέχομαι πιέσεις να μεταβάλλω τις αξίες μου για την εκπαίδευση, αρνούμαι να απαξιώνομαι ως εκπαιδευτικός, αρνούμαι να δέχομαι επεμβάσεις στη δουλειά μου υποκύπτοντας στο τοπικιστικό συμφέρον και το μικροπολιτικό όφελος ορισμένων. Eλπίζοντας ότι αυτές οι σκέψεις, μαζί με άλλες εξίσου σοβαρές που δεν έχουν αντιμετωπιστεί έως σήμερα, θα τύχουν προβληματισμού και λύσης στο μέλλον, σας ευχαριστώ. Με εκτίμηση (Παρακαλώ να μη δημοσιεύσετε τα στοιχεία μου για εύλογους λόγους.)