Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μάριος Κ.' | 23 Ιουνίου 2010, 17:21

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι μαθητής Β τάξης ΓΕΛ. Οι γονείς μου είναι καθηγητές και γνωρίζω επομένως σε βάθως τι συμβαίνει στην εργασία τους. Θεωρώ την αξιολόγηση απαραίτητη αν όχι ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ. Αλλά πρέπει να υπάρχουν τα εξής στοιχεία: 1. Να απομακρύνονται ή να μετατίθενται σε άλλες υπηρεσίες όσοι εκπαιδευτικοί κρίνονται ακατάλληλοι (το πρώτο απαιτεί άρση της μονιμότητας) 2. Να μονιμοποιούνται όσοι ωρομίσθοι κρίνονται άξιοι. Ο καλύτερος εκπαιδευτικός που είχα φέτος ήταν ένας ωρομίσθιος χημικός για τον οποίο νιώθω κι εγώ αδικημένος να τον βλέπω να παρακαλά να κάνει εφημερίες για να πάρει καμια πεντάρα παραπάνω. Οι δε μόνιμοι στο 80% , συγγνώμη κι όλας, αλλά ξύνονται! Όσα χρόνια πάω σχολείο από τις ειδικότητες: θεολόγοι, γυμναστές, ξενόγλωσοι, πληροφορικάριοι, μόνο 1 θυμάμαι να έκανε σωστά τη δουλειά του! 3. Να μην μετρούν στην αξιολόγηση, ιδιαίτερα για τους μεγαλύτερους σε ηλικία εκπαιδευτικούς, οι γνώσεις η/υ και οι ξένες γλώσσες. Δε σημαίνει πως ένας μαθηματικός πχ δε κάνει σωστή δουλειά επειδή δε ξέρει pc! Για τους νεότερους πάντως η γνώση χρήσης κ΄ποιων τενολογι'ών θα ήταν χρήσιμη. 4. Σε καμία περίπτωση να μη γίνεται αξιολόγηση από έναν εκπαιδευτικό προς συνάδελφό του ή από τον Διευθυντή (αυτό γινόταν επί χούντας!). Το πρώτο σκέλος είναι αυτονόητο διότι άτομα με ομόλογη θέση δε μπορούν να κρίνονται μεταξύ τους. Αλλά ούτε ο διευθυντής μπορεί να το κάνει διότι πρώτον υπάρχουν και οι πρωσοπικές σχέσεις και δεύτερος δεν ειναι παρων στην τάξη. 5. Να μην γίνεται με ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ. 6. Οι παλαιότεροι εκπαιδευτικοί (όχι τόσο οι φιλόλογοι) πρέπει να παιρνούν από αξιολόγηση, με τη μορφή συνέντευξης είτε αξιολόγησης από τους μαθητές, για τις ικανότητές τους ως εκπαιδευτικοί. Δηλαδή όχι κατά πόσο κατέχουν το επιστημονικό τους αντικείμενο, αλλά κατά πόσο είναι θετική η παρουσία τους στην τάξη. Ο μαθηματικός μου π.χ. αν και είναι άριστος στα μαθηματικά ως εκπαιδευτικός παίρνει μηδέν. Διαολοστέλνει τα παιδιά, τα βρίζει (δεν υπερβάλω καθόλου). Εν ολοίγοις όλοι ο μαθητές τον απεχθανόμαστε. Τι να το κάνουμε αν ξερει ή όχι μαθηματικά; Οι φιλόλογοι κάνουν πολλά παιδαγωγικά στις σχολές τους ενώ οι άλλες ειδικότητες ελάχιστα. 7. Τώρα ως προς τη μέθοδο αξιολόγησης: α) Επιτροπές συμβούλων: όχι να έρχονται οι σύμβουλοι σε προϊδοποιημένες ώρες. όσες φορές έχει γίνει αυτό το μάθημα ήταν είτε ωραιοποιημένο, είτε τυπικό. Να ελέγχουν τους φακέλους των μαθητών, δίνει ο καθηγητής σημειώσεις; Δίνει πηγές και παραπομπές; Στο τέλος της ώρας να ερωτά τους μαθητές τι απορόφησαν, όχι πόσα. Να είναι σύμμαχος του καθηγητή, να κάνει προτάσεις. ΠΕΡΙΤΤΟ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΠΙΟ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, γιατι πηραν τη θεση τους με..βισμα! β) Αξιολόγηση από μαθητές: από απόφοιτους που δεν φοβούνται τον καθηγητή, ούτε έχουν λόγω να τον κολακάψουν. 8. ΟΜΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΠ' ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: Δεν μπορεί να γίνεται αξιολόγηση όταν τα χέρια του καθηγητή είανι δεμένα. Όταν δηλαδή πρέπει να διδάξουν όλοι οι μαθηματικοί το πρώτο κεφάλαιο σε 5 διδακτικές ώρες και να κάνουν τις τάδε ασκήσεις, ακόμα κι άν είναι πρόθυμος ο καθηγητής να βοηθήσει τους μαθητές και να μείνει παραπάνω ώρες στο μ΄θημα να το εξηγείσει Δεν μπορεί. Όταν η ύλη στην ιστορία είναι τεράστια πως να επαναλάβει κάτι ο καθηγητής. Και σε όλη αυτήν την αναστάτωση πώς να μείνει ελεύθερος χρόνος για δραστηριότητες (αθλητισμό, τέχνες κλπ). Και ποια οικονομικά κίνητρα του δίνονται; Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΔΟΘΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ. ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. Ενας προβληματισμένος μαθητής.