Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος' | 24 Ιουνίου 2010, 14:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κ. υπουργέ, Η γνώμη μου είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να έχει ως στόχους: - Συνεχή αξιολόγηση για το "αξιόμαχο" των εν ενεργεία στελεχών. Κάποιος/κάπου/κάποτε κατάφερε να πάρει ένα πτυχίο και να διοριστεί. Αυτό δε σημαίνει ότι παραμένει δια βίου κατάλληλος να διδάσκει ή ότι οι τότε γνώσεις/κατάρτιση επαρκούν. Σε όλα τα γνωστικά πεδία, η επιστημονική γνώση ή η θεώρηση αλλάζει, εξελίσσεται, ενώ το κράτος δε φροντίζει αντίστοιχα για τη συνεχή εξέλιξη και «δια βίου εκπαίδευση» των στελεχών του. - Συνεχή ανανέωση των στελεχών. Αυτή τη στιγμή, ο μόνος τρόπος ανανέωσης είναι μέσω της συνταξιοδότησης των παλαιών και διορισμού νέων! Θεωρώ αδιανόητο, να μην υπάρχει πχ κάθε 4-5 χρόνια μια αξιολόγηση των στελεχών, η οποία να παρέχει κίνητρα για πρόοδο αλλά και συνέπειες για την υπο-απόδοση. Για παράδειγμα, το κατώτερο 5% των στελεχών με βάση την αξιολόγηση, θα πρέπει στην επόμενη αξιολόγηση να παρουσιάζουν σημαντική άνοδο στο έργο τους, διαφορετικά θα υπάρχουν συνέπειες (μη εξέλιξη, μετάταξη, απόλυση για όσους υπο-αποδίδουν συνεχώς). - Το έργο ενός εκπαιδευτικού πρέπει να εξετάζεται, τόσο βραχυπρόθεσμα (σε διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς) όσο και μεσοπρόθεσμα (1-2 χρόνια). Για παράδειγμα, δε μπορεί όλοι οι μαθητές στο μάθημα ξένης γλώσσας να προάγονται με άριστους βαθμούς, αλλά να μην πιάνουν κανένα διδακτικό στόχο. Θεωρητικά, θα έπρεπε όποιος μαθητής έχει προαχθεί στα Αγγλικά, μέχρι το λύκειο να μπορεί (ακόμα και χωρίς φροντιστήριο) να περάσει αντίστοιχες εξετάσεις για το κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας. Παρόλα αυτά, με μαθήματα σε όλο το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, εν τέλει ελάχιστοι μαθητές θα τα κατάφερναν χωρίς φροντιστήριο! Θα μπορούσαν οι γονείς και οι μαθητές να αξιολογούν (ανώνυμα ή επώνυμα) τους καθηγητές της προηγούμενης χρονιάς, όταν πλέον έχει εκλείψει μεταξύ τους και οποιοδήποτε όφελος, πίεση, συναλλαγή κλπ. - Συμμετοχή των γονέων και της τοπικής αυτοδιοίκησης στη διαδικασία αξιολόγησης. Σε χώρες που φημίζονται για το εκπαιδευτικό τους σύστημα, όπως η Φινλανδία, οι προσλήψεις και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι ευθύνη και αρμοδιότητα αυστηρώς των τοπικών κοινωνιών και των συλλόγων γονέων. Οι γονείς είναι σε τελική ανάλυση αυτοί οι οποίοι αγωνιούν περισσότερο για το μέλλον των παιδιών τους, και φροντίζουν να βλέπουν με πιο αντικειμενική ματιά ποιοι πραγματικά αποδίδουν/αξίζουν/προοδεύουν και ποιοι υστερούν. Ένας εκπαιδευτικός ο οποίος χαίρει της αναγνώρισης και του σεβασμού των γονέων και της κοινωνίας, βρίσκει και στήριξη στο έργο του. Αντίθετα, όταν οι γονείς αισθάνονται ότι δεν έχουν λόγο, απαξιούν και αποστασιοποιούνται από το ρόλο που θα έπρεπε να παίζουν. Επίσης, οι γονείς ξέρουν καλύτερα από όλους ποιοι εκπαιδευτικοί υστερούν καθώς καλούνται να καταφύγουν σε φροντιστήρια για τα αντίστοιχα μαθήματα. - Ανάδειξη των στελεχών που διακρίνονται για την αποτελεσματικότητα και το έργο τους. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί θα πρέπει και να επιβραβεύονται αλλά και να αξιοποιούνται ακόμα καλύτερα. Να υπάρχει διάχυση των μεθόδων τους, της άποψής τους, να κάνουν ίσως σεμινάρια σε άλλους εκπαιδευτικούς, να χρησιμοποιούνται σε θέσεις συμβουλευτικές ή αυξημένης ευθύνης κλπ. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια ισοπέδωση και ένας συνολικός μηδενισμός σε όλα τα στελέχη. Ακόμα και οι άξιοι, αισθάνονται ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνουν κάτι πάνω από τη μετριότητα. Αν έχουν αυξημένες δυνατότητες, οδηγούνται να τις αξιοποιούν για ίδιο όφελος, για παράδειγμα κάνοντας εξωσχολικά ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές, αντί για ενισχυτική διδασκαλία. Ευχαριστώ