Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα' | 3 Απριλίου 2017, 01:41

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο χώρος της εκπαίδευσης αποτελείται τόσο από παιδιά χωρίς κανέναν ιδιαίτερο πρόβλημα, όσο και από παιδιά με κάποιες ιδιαιτερότητες. Από την στιγμή που στα γενικά σχολεία φοιτούνε βάση νόμου και μαθητές με αναπηρίες (όποιας φύσεως) θα πρέπει οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να είναι σωστά καταρτισμένοι και γύρω από τον τρόπο διδασκαλίας αυτών των μαθητών. Σημασία δεν έχει πιο πτυχίο είναι αξιότερο, ικανότερο ή καλύτερο, αλλά σημασία έχει ο/η εκπαιδευτικός να μπορεί να διδάξει το μάθημά του τόσο σωστά και εμπεριστατώμενα όσο και με τρόπο σαφή και κατανοητό προς όλους τους μαθητές. Επομενως ο/η εκπαιδευτικός δε θα πρέπει να αρκείται μόνο στις απλές γνώσεις ενός πτυχίου απλού, αλλα να εξειδικεύει τις γνώσεις του και να τις ανανεώνει συνεχώς, όχι τόσο για τον ίδιο αλλά για είναι αποδοτικότερος και καλύτερος απέναντι σε όλους τους μαθητές του. Όλοι οι μαθητές είτε φοιτούν σε γενικό σχολείο είτε σε ειδικό δικαιούνται και πρέπει να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης και δικαιώματος μόρφωσης. Δε θα πρέπει να εκπαιδεύονται όλοι με τον ίδιο τρόπο γιατί ο/η εκπαιδευτικός δεν έχει τις γνώσεις που απαιτούνται. Η εξείδίκευση στην ειδική αγωγή είναι απαραίτητη σε όλο το εκπαιδευτικό φάσμα. Το αν θα μοριοδοτηθούν τα 4 χρόνια ενός πτυχίου ή τα 2 χρόνια ενός μεταπτυχιακού, είναι χαζό να το συζητάμε και να μαλώνουμε γιατί ως γνωστόν βγαίνοντας από την σχολή αρχίζει η πραγματικότητα και εκεί τα πράγματα δεν είναι ούτε ρόδινα ούτε τέλεια. Ο νόμος είναι σε πολύ καλό δρόμο, θα πρέπει ίσως να διευκρινηστούν κάποια θέματα γύρω από το Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό το οποίο βρίσκει πολλές φορές κλειστές τις πόρτες από άτομα του σχολείου και δε μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα για τα παιδιά. Από τη μία θεωρούνται αναπληρωτές και από την άλλη δεν έχουνε δικαίωμα συμμετοχής στις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων του σχολείου και δικαίωμα ψήφου, γιατί στο ΦΕΚ μέσα αναφέρει ότι μετέχουν στον σύλλογο εργαζομένων του σχολείου και όχι σύλλογο καθηγητών. Διορθώνοντας τις μικρές λεπτομέρεις, ομαδικά και με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το προσωπικό θα δημιουργηθεί ένας νόμος προς όφελος πρώτα των παιδιών και ύστερα όλης της υπόλοιπης κοινωνίας.