Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Κοφίνη' | 26 Ιουνίου 2010, 11:10

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα στην Ελλάδα βρίσκεται σε άμεση αλληλεξάρτηση με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση και την οικονομική κρίση που πλήττη τη χώρα. Η κρίση αυτή, όπως είναι ευνόητο, έχει απαξιώσει και το χώρο της εκπαίδευσης, αφού οι αξίες που προβάλει το σχολείο το σχολείο δεν βρίσκονται σε συνάφεια με τις νεοπλουτίστικες αντιλήψεις που είναι κυρίαρχες ως τώρα. Επιπλέον η κάθε σχολική μονάδα επηρεάζεται από τις συγκεκριμένες τοπικές γεωγραφικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν την κάθε χρονική στιγμή και πολλές φορές μπορεί να είναι πολύ ιδιαίτερες. Σε μια αναπτυσσόμενη περιοχή για παράδειγμα η ανέγερση σχολείου καθυστερεί αδικαιολόγητα πολύ και ένας βιοτεχνικός χώρος ενοικιάζεται και μετατρέπεται σε σχολείο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τις αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες παιδιών και γονιών και καθηγητών - και μάλιστα δικαιολογημένα - που εκδηλώνονται βέβαια και με καταλήψεις από μέρους των μαθητών. Σε τέτοιες περιπτώσεις η διδακτική διαδικασία παρακωλύεται και υπάρχουν προβλήματα που δύσκολα αντιμετωπίζονται. Πολλά και άλλα παραδείγματα παρόμοια ή αρκετά διαφορετικά οδηγούν νομίζω στην ανάγκη αναβάθμισης του ρόλου της εκπαίδευσης, του σχολείου, του εκπαιδευτικού, της αξίας της μόρφωσης γενικότερα και μια ουσιαστική μορφή αξιολόγησης που θα στηρίζεται στην αξιοκρατία μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό, στη συνειδητοποίηση και στην αντιμετώπιση των ιδιαίτερων προβλημάτων κάθε σχολικής μονάδας. Μια Εσωτερική Συλλογική Αξιολόγηση θεωρώ ότι μπορεί καταρχάς να αποτελέσει το έναυσμα, αρκεί να μην έχει "στόχο" την απορρόφηση απλώς κάποιων κονδυλίων, να μην παραμείνει "κενό γράμμα", να αντιμετωπίσει τις πραγματικές και ουσιαστικές ανάγκες μαθητών και εκπαιδευτικών, αλλά και γονιών και φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης που πιθανόν εμπλέκονται στις εκπαιδευτικές διαδικασίες. Επιπρόσθετα, όμως, θεωρώ απαραίτητη της σύνδεση της δευτεροβάθμιας με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και στον τομέα της Αξιολόγησης, αλλά και σε άλλους βέβαια τομείς. Τα Πανεπιστήμια με το ερευνητικό τους έργο και ως φορείς εξέλιξης της κάθε είδους γνώσης μπορούν να συνεργάζονται με τις σχολικές μονάδες και να προτείνουν π.χ. τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης δυσκολιών του εκπαιδευτικού έργου είτε σε επίπεδο επιμόρφωσης καθηγητών/δασκάλων σε θέματα μεθοδολογίας και διδακτικής είτε άλλων προβλημάτων που μπορεί να παρουσιαστούν μέσα στην σχολική τάξη ή στην σχολική κοινότητα. Μέχρι σήμερα η εκπαιδευτική πράξη στη χώρα μας απέδειξε ότι υπάρχει έλλειψη προσέγγισης των εκπαιδευτικών βαθμίδων, γεγονός που δυσκολεύει τους μαθητές π.χ. ως προς την επιλογή κάποιας Πανεπιστημιακής σχολής για τη φοίτησή του, τους καθηγητές που δεν ενημερώνονται συστηματικά για την πρόοδο και εξέλιξη της γνώσης σε τομείς που τους αφορούν, αλλά δημιουργεί και άλλου είδους προβλήματα στην αντιμετώπιση της εκπαιδευτικής πράξης συνολικά. Προτείνω, λοιπόν, στη διαδικασία της Αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας να εμπλέκονται όχι μόνο οι Σύμβουλοι αλλά κυρίως τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα που θα συνεργάζονται με τις σχολικές μονάδες και θα στηρίζουν το έργο των εκπαιδευτικών. Είναι βέβαιο ότι με τις γνώσεις και την κατάρτισή τους μπορούν να συμβάλουν δραστικά, ουσιαστικά και γόνιμα. Ως προς το οικονομικό κομμάτι των αμοιβών, πιστεύω ότι θα πρέπει να συμπεριληφθούν όλοι όσοι εμπλέκονται στη διαδικασία της Αξιολόγησης και προτίστως η κάθε σχολική μονάδα που συχνά έχει πολλές ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, καθώς το σύγχρονο σχολείο απαιτεί τη χρήση των Νέωω Τεχνολογιών σε κάθε μάθημα και σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Εύχομαι ό,τι γίνει να γίνει με όραμα και απαλλαγμένο από μικροματικές βλέψεις και κίνητρα.