Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΓΓΕΛΗΣ Κ.' | 27 Ιουνίου 2010, 14:41

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου δεν μπορεί να είναι αποσπασματική και να περιλαμβάνει μόνο τη σχολική μονάδα. Το εκπαιδευτικό έργο ξεκινά από το Υπουργείο, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια εφαρμόζεται στα σχολεία από τους εκπαιδευτικούς. Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε μια πραγματική αξιολόγηση πρέπει οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Εκπαιδευτικοί, να είναι σε θέση να αξιολογούν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα μαζί με τους Γονείς και την κοινωνία. Ο εκπαιδευτικός είναι εκείνος που ξέρει καλύτερα από όλους την ποιότητα της προσφερόμενης γνώσης και θα πρέπει να έχει λόγο στην διαμόρφωση της. Όταν η σχολική κοινότητα (εκπαιδευτικοί – γονείς – μαθητές) δεν παίρνει μέρος σ’ αυτή τη διαδικασία και αποφασίζει μόνο του το Π. Ι., τότε δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα και νέους πραγματικά μορφωμένους και όχι χωνευτήρια στείρων γνώσεων. Πρέπει να συσταθεί μια επιτροπή επιστημόνων & εκπαιδευτικών, οι οποίοι θα χαράξουν την πορεία και τους στόχους της Παιδείας για τα επόμενα 20 με 30 χρόνια. Να υπάρχει ένα σταθερό Εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο δεν θα αλλάζει με την εκάστοτε αλλαγή Υπουργού και Κυβέρνησης. Ο κάθε υπουργός θα ελέγχει την πορεία του και κατά πόσο αυτό ακολουθεί τους προκαθορισμένους στόχους. Κατόπιν αυτού η διαδικασία της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σχολικής ζωής. Θεωρώ ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα είναι τελματωμένο, συνθλίβει τον μαθητή και δεν του δίνει τη δυνατότητα να εκφραστεί, κόβει τα φτερά του εκπαιδευτικού με τις αυθαίρετες αποφάσεις των διευθυντών και την περιορισμένη και κατευθυνόμενη ύλη, παράγει υποψηφίους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι συνειδητοποιημένους μελλοντικούς επιστήμονες. Την αξιολόγησή του την έχουμε κάνει χρόνια πριν, αλλά κανείς δεν μας ρώτησε ποτέ. Αν λοιπόν δεσμεύεστε στον λόγο σας «πρώτα ο μαθητής», ιδού μερικές προτάσεις: • Καθιέρωση Σχολικού Ψυχολόγου ανά σχολική μονάδα στην Α/βάθμια και Β/βάθμια εκπαίδευση (βασικότατη προϋπόθεση για την πρόληψη ψυχολογικών διαταραχών και παραβατικών συμπεριφορών των μαθητών). • Σύνδεση της ύλης μεταξύ των βαθμίδων εκπαίδευσης (Ξένη γλώσσα, Μαθηματικά, κ.λ.π.). • Απόκτηση κρατικής πιστοποίησης ξένης γλώσσας μέσα από το σχολείο. • Σωστή εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας με την ύλη καθορισμένη από αρμόδιο γλωσσολογικό ΑΕΙ και όχι από τον εκάστοτε «εκλεκτό» υποψήφιο διδάκτορα. • Σωστή εκμάθηση της Ελληνικής Ιστορίας ξεκινώντας από το Δημοτικό με την διδασκαλία όλης της Ελληνικής Μυθολογίας (υπό την μορφή εικονογραφημένου κειμένου) και συνέχεια της διδασκαλίας της Ελλ. Ιστορίας στο Γυμνάσιο με λεπτομερέστατη ύλη και περιληπτική αναφορά στην παγκόσμια ιστορία ταυτόχρονα με την Ελληνική. • Ταυτόχρονη διδασκαλία της τοπικής Ιστορίας του κάθε τόπου. • Απλουστευμένη ύλη και καλύτερη σύνδεση με την κάθε ηλικία. • Φυσική Αγωγή προσαρμοσμένη στις ανάγκες κάθε ηλικίας και τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Τέλος για να δουλέψει καλά ένα σύστημα θέλει τους κατάλληλους «επαγγελματίες» και όχι κομματικά στελέχη που ανεβαίνουν την συνδικαλιστική ιεραρχία, αποκτώντας εξουσίες που καταδυναστεύουν τους συναδέλφους τους (αποσπάσεις, μεταθέσεις, τοποθετήσεις κ.λ.π.).