Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Μ.' | 26 Νοεμβρίου 2009, 06:23

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1. Αν υπάρξει αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τότε το έργο της αξιολόγησης των υποψηφίων στελεχών θα γίνει πολύ ευκολότερο. 2. Είναι γνωστά τα «τρωτά» σημεία της συνέντευξης και εύλογα αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Ωστόσο όσα τυπικά προσόντα κι αν αθροίσει κάποιος, τίποτε δε μπορεί να συγκριθεί με την εικόνα της προσωπικότητας που προκύπτει από μια αμερόληπτη συνέντευξη. Αναρωτηθείτε: αν θέλατε να προσλάβετε ένα διοικητικό προϊστάμενο στην επιχείρησή σας, θα επιθυμούσατε να τον δείτε, να του κάνετε μια δυο ερωτήσεις, να εκτιμήσετε τη συγκρότησή του ή θα σας αρκούσε ένας ενδεχομένως άριστος βαθμός σε γραπτή δοκιμασία; Μήπως η λύση θα ήταν να προσληφθεί πρώτα ένας ανεξάρτητος οίκος επιλογής προσωπικού, ελληνικός ή ξένος (κατά προτίμηση το δεύτερο) που θα αναλάμβανε τη διαδικασία; Ίσως η διαδικασία έτσι να μπορούσε να λειτουργήσει πιλοτικά και για την πρόσληψη προϊσταμένων και σε άλλους διοικητικούς τομείς. 3. Ενίσχυση της μοριοδότησης της πολύ καλής γνώσης ξένων γλωσσών. Αν μιλάμε για ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, θα πρέπει και ο επικεφαλής του να είναι γνώστης της διεθνούς εμπειρίας και βιβλιογραφίας, να έχει έστω μια υποψία για έναν άλλο τρόπο οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης. Θα είναι δεκτικός σε προγράμματα επαφής και ανταλλαγών (etwinning, Comenius κλπ) και δε θα είναι δέσμιος μιας μίζερης, μικροελλαδικής, δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας. 4. Και κάτι ήσσονος σημασίας (;) αλλά πρακτικό: ας καταργηθεί επιτέλους η απαράδεκτη πρόβλεψη να εξακολουθούν οι συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί να λαμβάνουν το διευθυντικό επίδομα και μετά τη συνταξιοδότησή τους. Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται για επίδομα θέσης και ευθύνης. Ποιο από τα δύο λοιπόν κατέχουν μετά την αποχώρησή τους από την υπηρεσία; Εκτός του ότι επιβαρύνεται υπέρμετρα το δημόσιο ταμείο με ένα χαριστικό επίδομα (γύρω στα 300€), η ακατανόητη αυτή ρύθμιση αυτή παρακίνησε μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών, «ένα βήμα πριν τη σύνταξη» να επιδιώκουν πάση θυσία την κατάληψη διευθυντικής θέσης για αυτονόητους λόγους. Ποιες θεμιτές φιλοδοξίες, στόχους, αλλά και «κουράγιο», ας μου επιτραπεί, έχει ένας 60χρονος εκπαιδευτικός στη δύση της καριέρας του, ώστε να διαχειριστεί ένα ομολογουμένως δύσκολο έργο όπως αυτό της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού;