Αρχική Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού ΈργουΠοια μορφή αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου θεωρείτε ως καταλληλότερη να εφαρμοστεί στη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα και γιατί;Σχόλιο του χρήστη Τρισεξαπατημένος | 3 Ιουλίου 2010, 05:07
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Όποια κι αν είναι η μορφή αξιολόγησης, το ζητούμενο είναι να ανιχνευτούν πρώτα τα κίνητρα, να οριστούν οι στόχοι και να τεθούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των κριτηρίων. Π.χ.: 1974-2010. 37 χρόνια δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας από άξιους (εφόσον έτσι τους έκριναν οι ψηφοφόροι) πολιτικούς οδήγησαν τη χώρα στο τέλμα και τη διαφθορά. Απομυζούσαν το αίμα και τον ιδρώτα του ιδιώτη, εργαζόμενου & επιχειρηματία, και έκαναν αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου μέσω ρουσφετολογικών προσλήψεων στο δημόσιο. Με τη "γόνιμη" πολιτική των πελατειακών σχέσεων προς νομή και συντήρηση της εξουσίας τους, δημιούργησαν ένα υδροκέφαλο Δημόσιο του οποίου την παθογένεια υποτίθεται πως επιχειρούν σήμερα να θεραπεύσουν μέσω του "Μνημοσύνου". Ερώτηση κρίσεως: Τις πταίει; Οι πολιτικοί, οι ψηφοφόροι ή η δημοκρατία; Με ποια κριτήρια γινόταν η "αξιολόγηση" των κυβερνητικών επιδόσεων και της πολιτικής συμπεριφοράς στη χώρα; Αν φταίνε οι πολιτικοί, τότε γιατί τόσα χρόνια τους επιβραβεύουμε με την εμπιστοσύνη μας ανακυκλώνοντας τους ίδιους και τους ίδιους στην εξουσία; Βάση ποιων κριτηρίων τους θεωρούσαμε άξιους και ικανούς επί 37 συναπτά έτη να διακυβερνούν τη χώρα; (Θέμα κριτηρίων) Αν φταίνε οι ψηφοφόροι, ασφαλώς τα κριτήρια και τα κίνητρα των επιλογών τους ήταν ιταμά κι επομένως δεν δικαιούνται τώρα να διαμαρτύρονται. Είτε εξαιτίας της λογικής του ατομικού βολέματος είτε από καφρίλα (= κομματικός φανατισμός), τώρα ό,τι έσπειραν, θερίζουν. (Θέμα κριτηρίων και κινήτρων) Η Δημοκρατία στην 37χρονη θητεία της δεν κατόρθωσε να οδηγήσει τον τόπο σε ευημερία πολιτική, οικονομική κοινωνική. Το αντίθετο συνέβη! Συναλλαγή, διαφθορά, αναξιοκρατία, έκπτωση αρχών και αξιών, ο κλέψας του κλέψαντος, ω κλέπται... Ο τόπος χρεωκοπώντας πρώτα πολιτικά και ηθικά, ήταν θέμα χρόνου να χρεωκοπήσει και οικονομικά, ΣΥΝΟΛΙΚΑ. (Θέμα λειτουργίας και στόχευσης των θεσμών) Βαίνοντας από το ΟΛΟΝ στο ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ, ας γίνει αναλογικά η παραγωγική προσέγγιση και για το ερώτημα του άρθρου. υγ. Συγγνώμη για το φλύαρο παράδειγμα, μολονότι επίκαιρο...