Αρχική Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού ΈργουΕφόσον το ερωτηματολόγιο αυτό απηχεί τις επίσημες επιστημονικές θέσεις του συλλογικού σας φορέα, παρακαλούμε να αναφέρετε εάν και τι είδους διαδικασίες εσωτερικής διαβούλευσης έλαβαν χώρα, προκειμένου να καταλήξετε στη διαμόρφωση της τελικής σας στάσης απέναντι στο πρόγραμμα της Αυτοαξιολόγησης και τη συμπλήρωση του παρόντος ερωτηματολογίου.Σχόλιο του χρήστη Ευγένιος | 4 Ιουλίου 2010, 14:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευγένιος' | 4 Ιουλίου 2010, 14:08

    Eίναι μάλλον γνωστή η φανατική εξειδίκευση συγκεκριμένων σχολικών μονάδων (με ότι αυτό συνεπάγεται για τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και τη λειτουργικότητα τους) σε διαρκή, για όλη τη χρονιά, εξεταστικά κέντρα (ΑΣΕΠ, γλωσσομάθειες, ειδικά μαθήματα κλπ). Στην περίπτωση αυτή, η κατάσταση δεν απέχει από αυτήν μιας εντατικής -και συχνά βαριά παραβατικής- βιομηχανικής μονάδας, με συνακόλουθη, αν όχι πρωθύστερη, την ενδιαφέρουσα, από κάθε άποψη, παγίωση μιας κάστας πατρικίων, προέδρων, γραμματέων, χειριστών, και άλλων συναφών επαγγελμάτων, που μόνο την υπόθεση της παιδείας δεν αφορά. Φαντασθείτε τώρα ένα τέτοιο σχολείο, καθώς και τα κριτήρια που το καθιστούν ελκυστικό να «εντοπισθεί» ώστε να επωμισθεί κατόπιν συναινέσεως του «συλλόγου των διδασκόντων» το διακύβευμα της «αυτοξιολόγησης». Παρότι οι τρέχουσες συνθήκες είναι δραματικά διαφορετικές από αυτές του 1997-98 (βλ. εφαρμογή Ν.2525), η ποιότητα των εντεταλμένων εισηγητών/διαχειριστών της τύχης των σχετικών προβλέψεων του νέου νόμου, φοβάμαι ότι μόνο ένα εφιαλτικό «deja vou» μπορεί να εγγυηθεί σ’ αυτούς που θα τολμήσουν να ξανα-σκεφτούν/επιχειρήσουν μια υπερβατική συναίνεση/συμμετοχή στις δρομολογούμενες διαδικασίες. Αν και τίποτα δεν προοιωνίζεται μια ευτυχισμένη επανάληψη του παυσίλυπου: «…νομίζω ότι θα πρέπει να χαλαρώσουμε όλοι και να ξανα-λειτουργήσουν τα σχολεία με τον καλύτερο τρόπο όπως είχαμε πετύχει τόσα χρόνια.» http://www.skai.gr/news/politics/article/27426/%CE%9D-%CE%93%CE%BA%CE%B5%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%A0%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B7%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1/ η ρευστότητα της τρέχουσας πολιτικής συνθήκης, η εκζήτηση της διαφημιστικού τύπου ρητορικής, η πρόδηλη αγωνία για ιδεολογική ταυτοποίηση τού εγχειρήματος, όσο και η τετελεσμένη αποδόμηση ενός παραδείγματος σχολικής «κοινότητας», μάλλον μια «επί δικαίοις και αδίκοις» αναδιευθέτηση τού εξ απαλών μεταπολιτευτικών ονύχων ελλείμματος προδικάζουν, όταν για ένα ζήτημα που σε μια ευνομούμενη πολιτεία εξυπακούεται ότι είναι σύμφυτο με τον διοικητικό της μηχανισμό, ερχόμαστε να εισάγουμε την "αυτοαξιολόγηση" ως άνωθεν πιλοτικό-προαιρετικό πρόγραμμα, με ιδιαίτερες οικονομικές μέριμνες (ΕΣΠΑ) για τη διοικητική γραφειοκρατία που πρόκειται να το ... διεκπεραιώσει. Από τον "εντοπισμό" και τα «ήξεις αφίξεις» στην επαφή/αποδοχή συνεργασίας μεταξύ σχολικών συμβούλων και σχολικών μονάδων, της σχετικής εγκυκλίου, την «κάτω απ’ το τραπέζι» προετοιμασία, ενημέρωση αλλά και διαχείριση της «απόφασης» του «Συλλόγου Διδασκόντων» έως και τα ευτράπελα των -στη βάση μιας δολερής ισονομίας- αφ' "υψηλού", καλλιεργούμενων/αυτοδιαψευδόμενων προσδοκιών από τους αρμόδιους/εντεταλμένους, για "έξτρα" αποζημιώσεις ΚΑΙ για τους απλούς εκπαιδευτικούς, η ίδια παβλοφική επιδοματική αντίληψη, συνοψίζει την τραγική απουσία νοήματος που διατρέχει την κυρίαρχη αντίληψη για τα εκπαιδευτικά πράγματα. Μ' αυτούς τους όρους, η "δημοσκοπική" τακτική του συναινετικώς "διαίρει και βασίλευε", αντί μιας θαρραλέας εφαρμογής ενός (υπό κανονικές συνθήκες άγραφου) νόμου, φαίνεται να παλινδρομεί* μεταξύ κακοφορμισμένου δούρειου ίππου και ανατροφοδοτούμενης κενοτομίας. *http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85