Αρχική Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού ΈργουΠοια μορφή αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου θεωρείτε ως καταλληλότερη να εφαρμοστεί στη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα και γιατί;Σχόλιο του χρήστη Martha T | 4 Ιουλίου 2010, 22:31
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Συνάδελφε, θα μου επιτρέψες να διαφωνήσω μαζί σου σε κάποια σημεία!!! Συμφωνώ πως πρέπει να χτυπηθεί η στασιμότητα - όμως αυτό δε μπορεί να γίνει χωρίς να πειράξουμε κανέναν από τους συναδέλφους. Βεβαίως και για πολλά από όσα συμβαίνουν τούτη την ώρα στην Παιδεία φταίνε πολιτικές χρόνων, βεβαίως φταίει η κουλτούρα της εκπαιδευτικής κοινότητας, οι μαθητές και οι γονείς τους - όμως πιο πολύ απ΄όλους φταίμε εμείς οι εκπαιδευτικοί. Πού από το φόβο του επιθεωρητη περάσαμε στην ασυδοσία του μη-ελέγχου και την απαξίωση του σχολικού συμβούλου. Αφού λοιπόν φταίμε πρέπει να κάνουμε τροπον τινά "επανεκκίνηση" και να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο. Εγώ μάλιστα προτείνω η αξιολόγηση να ξεκινήσει από τους παλαιότερους στους νεότερους - και γιατί οι παλιοι και προβληματικοί ειναι γνωστές περιπτώσεις στην υπηρεσία αλλά και κυρίως γιατί αυτοί οι παλιοί είμαστε που θα δώσουμε παράδειγμα στους νέους. Αν εμείς μείνουμε στις θέσεις μας ενώ δε θα έπρεπε, τι μήνυμα ακριβώς δίνουμε στους νεότερους; Ων κι εσύ τόσα χρόνια στην υπηρεσία σαφώς και ξέρεις ένα σωρό περιπτώσεις συναδέλφων μας που "λουφάρουν", ειρωνεύονται τους μαθητές, είναι ανεπαρκέστατοι και επιστημονικά αδαείς για την τάξη, με πολλά ψυχολογικά προβλήματα , συναδέλφους που ασκούν ψυχολογική παρενόχληση σε άλλους, πολλούς που λαμβάνουν αξιώματα χωρίς να πρέπει, άλλους που έχουν ανέβει στην πυραμίδα με αμιγώς κομματικά κριτήρια, αυτούς που ντροπιάζουν το λειτούργημά μας, αυτούς που έχουν καταστήσει το έργο πάρεργο και το πάρεργο - βλέπε ιδιαίτερο - ως κύρια και βασική απασχόληση. Βεβαιότατα και υπάρχουν και οι συνάδελφοι που καταθέτουμε την ψυχή μας κάθε μέρα εντός και εκτός τάξης, που το "καθηγητηλίκι" μας, μας ακολουθεί σε κάθε έκφανση της ζωής μας, αυτους που σιωπηλά αλλά γενναία δίνουμε κάθε μέρα μάχες όχι για να μάθουμε στους μαθητές μας δυο σελιδες ύλης παραπάνω αλλά δυο δράμια αξιοπρέπειας και συνέπειας.... Για χάρη των μαθητών μας λοιπόν, πρέπει να γίνει αξιολόγηση εκ θεμελίων. Οι σύμβουλοι βεβαίως να μας βοηθήσουν - όμως εγώ πώς μπορώ να ξέρω τι κάνεις εσύ μέσα στην τάξη σου; Πολλώ δε μάλλον αν στηριχτώ μόνο σε όσα λες εσύ - που μπορεί και να μην ισχύουν....έχω συγκεκριμένη περίπτωση στο μυαλό μου που σου τα γράφω τούτα - που άλλα λέει ότι κάνει και άλλα κάνει... Έπειτα το βιβλίο ύλης που προτείνεις είναι άλλη πικρή ιστορία....εγώ ξέρεις τι βλέπω κάθε χρόνο στο σχολείο μου; τους 'συναδέλφους' των κατευθύνσεων να παίρνουν Ιούνιο μήνα ένα ημερολογιο στο ένα χέρι και το βιβλίο ύλης στο άλλο και να γράφουν ό,τι μπορείς να φανταστείς.... και οι εξωδιδακτικές εργασίες - θεωρητικά είναι ένα κριτήριο...όμως ποιός τελικά τις κάνει και πώς γίνονται; Το πρωτόκολλο ας πούμε - που είναι δουλεά του υποδιευθυντή κανονικά - ανατέθηκε σε συναδελφο και τελικά αν το δεις, πέραν απο τα δικαιολογητικά και ενημερωτικά απουσιών, κάτι λίγες άδειες και κάποια έγγραφα οικονομικού χαρακτήρα, δεν έχει τίποτα άλλο μέσα....άρα, να κρίνει τι κάποιος; Το ότι σε κάποιον ανατέθηκε μια δουλειά δε σημαίνει ότι την έκανε ή την έκανε καλά.... θα μου πεις, ας πάρει θέση ο διευθυντής να πει τι έγινε και τι όχι.... μα, αν πει ότι δεν έγινε κάτι καλά και αυτός δεν έκανε τίποτα για να το διορθώσει, τότε αυτό δε θα σημαίνει και την ανικανότητά του ως διευθυντή; Για το λόγο αυτό κι εγώ πρότεινα την αξιολόγησή μας μόνο εντός τάξεως και μόνο από τους μαθητές μας - ή τους πρώην μαθητές μας όπως πρότεινε κάπόιος άλλος συνάδελφος.... Αυτά είχα να σχολιάσω. Με εκτίμηση.