Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Ρουμελιώτης' | 10 Ιουνίου 2017, 11:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ως προς τήν §1, βλ. σχόλιό μου υπό τό άρθρο 1. Η §2 είναι ένας εύλογος ίσως ιδεολογικοπολιτικός συμβιβασμός για τήν κυβέρνηση, που όμως, πρώτον, πάσχει από ασάφεια. Προφανώς δεν εννοεί δικανικώς διαπιστωμένα ήδη πλημμελήματα ή κακουργήματα. Ποιός βαθμός ενδείξεως ή αποδείξεως όμως χρειάζεται να υπάρχει για να νομιμοποιείται η δημόσια δύναμη να επέμβει αυτεπαγγέλτως; Δεύτερον, μεταξύ μιας κλοπής (πλημμέλημα), που αποκαλύπτεται έξι μήνες μετά, και μιας προκλήσεως ανησυχίας ή και διαταράξεως ησυχίας (πταίσματα), που λαμβάνουν χώρα τώρα, σχετικώς ευλογότερη είναι η δυνατότητα αυτεπάγγελτης επέμβασης τής δημόσιας δύναμης στίς δεύτερες, παρά στήν πρώτη. Γενικότερα, και ανεξαρτήτως τής μορφής που έλαβε στόν τόπο μας η σχετική δημόσια συζήτηση, τό πανεπιστημιακό άσυλο είχε λόγο υπάρξεως σε παλαιότερους χρόνους, όταν ακόμα ο πανεπιστημιακός πληθυσμός ήταν ένα μικρό ποσοστό τού γενικοτέρου, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, στά οποία περιλαμβανόταν μεγαλύτερη ηθικότητα και πολύ μικρότερη ροπή στήν γενική παραβατικότητα, απ' ό,τι αυτή τών ιδίων τών κυβερνώντων και τών ανθρώπων που στελέχωναν τή δημόσια δύναμη. Σήμερα, που ο πληθυσμός τών πανεπιστημίων δεν διαφέρει ουσιωδώς από τόν υπόλοιπο πληθυσμό, και που η ελευθερία τού λόγου κατοχυρώνεται για όλους, η προφύλαξη τών πανεπιστημίων από τήν επέμβαση τής δημοσίας δυνάμεως δεν έχει λόγο υπάρξεως, παρά μόνο ως ιδεολογικό απομεινάρι, ή και στό πλαίσιο κομματικών σκοπιμοτήτων.