Επειδη συμμετείχα στην δημόσια διαβούλευση στην Πάτρα και δεν πήρα απαντήσεις (απο το κ. Μητσό) θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
1. Η δήλωση περί τριπλασιασμού της χρηματοδότησης της ερευνας απο την πολιτεία ειναι επιαικώς αστεία όταν δεν μπορει κανένας να δεσμεύσει τις επόμενες κυβερνήσεις.
2.Για να επιτύχει οποιοδήποτε σχέδιο για την χρηματοδότηση της έρευνας απαιτείται εμπιστοσύνη κάθε φορέα απο τους παρακάτω σε όλους τους άλλους: κανείς δεν εμπιστεύεται την πολιτεία (π.χ. οι επιχειρησεις και τα ΑΕΙ έχουν υποφέρει απο την αποπληρωμη προγραμμάτων 2 και 3 χρόνια μετά την λήξη τους). Υπα΄ρχουν εταιρίες που έχουν ακόμα και 400.000 ευρω σε εγγυητικές που δεν μπορουν να αποδεσμευθούν λόγω μη έκδοσης απο την πολιτεία πιστοποιητικού ολοκλήρωσης των έργων. Οι επιχειρήσεις στο ενδιαφέρονται να καλύψουν θέσεις εργαζομένων μέσω των χρηματοδοτήσεων ενω τα ΑΕΙ δεν μπορουν να εγγυηθούν σοβαρά αξιοπησιμα αποτελέσματα). Οι εξαιρεσεις επιβεβαιωνουν τον κανόνα.
Εαν δεν καλιεργηθει ενα δίκτυο εμπιστοσύνης ανάμεσα στους τρεις αυτους εταιρους οποιοδήποτε νομοσχέδιο δεν έχει τύχη.
3. Δεν υπαρχει καμμία αξιολόγηση των προγραμμάτων. Ο ίδιος ο κ. Γενικός ομολόγησε ότι του έκανε εντυπωση ότι δεν βρήκε καμμία αξιολόγηση των προγραμματων (στο σύνολο τους). Ακόμα και η πιστοποίηση των αποτελεσμάτων των προγραμμάτων τίθεται εν αμφιβόλω αφού όποτε αυτά αξιολογηθηκαν για την εκτέλεση του έργου σύμφωνα με το ΤΔΕ οι αξιολογητές ήταν ανεπαρκείς (π.χ. πόσοι στην Ελλαδα μπορουν να αξιολγήσουν τα ποτελεσματα ενός έργου που αφορά Δίκτυα Αισθητήρων).
4. Η έρευνα απαιτεί ερευνητές καλά αμοιβόμενους αλλά και επιβλέποντες καλά αμοιβόμενους. Πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε ποιτική δουλειά απο ένα Καθηγητη ΑΕΙ που αμοιβεται 2.0000. ευρω καθαρά (δηλ. το 1/3 οποιουδήποτε Καθηγητη Πανεπιστημίου στο εξωτερικό)??
5. Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η έρευνα όταν δεν υπάρχει καμμία γνώση για το τι μπορουν να βοηθήσουν τα ΑΕΙ τις επιχειρήσεις και το τί έρευνα κάνουν τα ΑΕΙ. Αν σε κάθε Περιφέρεια δεν λειτουργήσει ενα μόνιμο forum όπου οι επιχειρήσεις παρουσιάζουν ανάγκες και τα Πανεπιστήμια excelence όλα ειναι σχέδια επι χάρτου. Δεν μπορει να μεταφερεται η εμπειρια άλλων κρατών χωρίς γνώση της Ελληνικής πραγματικότητας.
6. Δεν μπορει ερευνητικά ινστιτούτα να ανταγωνίζονται εταιρίες του χώρου. Δεν μπορει να γίνονται αναθέσεις χωρίς αξιολόγηση σε Ινστιτούτα γιατί τότε παύουν να είναι ερευνητικά Ινστιτούτα και γίνονται εταιρίες συμβούλων (και μάλιστα με κρατική χρηματοδότηση).
Μόνο εαν λυθουν τα παραπάνω μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει.
Επειδη συμμετείχα στην δημόσια διαβούλευση στην Πάτρα και δεν πήρα απαντήσεις (απο το κ. Μητσό) θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: 1. Η δήλωση περί τριπλασιασμού της χρηματοδότησης της ερευνας απο την πολιτεία ειναι επιαικώς αστεία όταν δεν μπορει κανένας να δεσμεύσει τις επόμενες κυβερνήσεις. 2.Για να επιτύχει οποιοδήποτε σχέδιο για την χρηματοδότηση της έρευνας απαιτείται εμπιστοσύνη κάθε φορέα απο τους παρακάτω σε όλους τους άλλους: κανείς δεν εμπιστεύεται την πολιτεία (π.χ. οι επιχειρησεις και τα ΑΕΙ έχουν υποφέρει απο την αποπληρωμη προγραμμάτων 2 και 3 χρόνια μετά την λήξη τους). Υπα΄ρχουν εταιρίες που έχουν ακόμα και 400.000 ευρω σε εγγυητικές που δεν μπορουν να αποδεσμευθούν λόγω μη έκδοσης απο την πολιτεία πιστοποιητικού ολοκλήρωσης των έργων. Οι επιχειρήσεις στο ενδιαφέρονται να καλύψουν θέσεις εργαζομένων μέσω των χρηματοδοτήσεων ενω τα ΑΕΙ δεν μπορουν να εγγυηθούν σοβαρά αξιοπησιμα αποτελέσματα). Οι εξαιρεσεις επιβεβαιωνουν τον κανόνα. Εαν δεν καλιεργηθει ενα δίκτυο εμπιστοσύνης ανάμεσα στους τρεις αυτους εταιρους οποιοδήποτε νομοσχέδιο δεν έχει τύχη. 3. Δεν υπαρχει καμμία αξιολόγηση των προγραμμάτων. Ο ίδιος ο κ. Γενικός ομολόγησε ότι του έκανε εντυπωση ότι δεν βρήκε καμμία αξιολόγηση των προγραμματων (στο σύνολο τους). Ακόμα και η πιστοποίηση των αποτελεσμάτων των προγραμμάτων τίθεται εν αμφιβόλω αφού όποτε αυτά αξιολογηθηκαν για την εκτέλεση του έργου σύμφωνα με το ΤΔΕ οι αξιολογητές ήταν ανεπαρκείς (π.χ. πόσοι στην Ελλαδα μπορουν να αξιολγήσουν τα ποτελεσματα ενός έργου που αφορά Δίκτυα Αισθητήρων). 4. Η έρευνα απαιτεί ερευνητές καλά αμοιβόμενους αλλά και επιβλέποντες καλά αμοιβόμενους. Πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε ποιτική δουλειά απο ένα Καθηγητη ΑΕΙ που αμοιβεται 2.0000. ευρω καθαρά (δηλ. το 1/3 οποιουδήποτε Καθηγητη Πανεπιστημίου στο εξωτερικό)?? 5. Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η έρευνα όταν δεν υπάρχει καμμία γνώση για το τι μπορουν να βοηθήσουν τα ΑΕΙ τις επιχειρήσεις και το τί έρευνα κάνουν τα ΑΕΙ. Αν σε κάθε Περιφέρεια δεν λειτουργήσει ενα μόνιμο forum όπου οι επιχειρήσεις παρουσιάζουν ανάγκες και τα Πανεπιστήμια excelence όλα ειναι σχέδια επι χάρτου. Δεν μπορει να μεταφερεται η εμπειρια άλλων κρατών χωρίς γνώση της Ελληνικής πραγματικότητας. 6. Δεν μπορει ερευνητικά ινστιτούτα να ανταγωνίζονται εταιρίες του χώρου. Δεν μπορει να γίνονται αναθέσεις χωρίς αξιολόγηση σε Ινστιτούτα γιατί τότε παύουν να είναι ερευνητικά Ινστιτούτα και γίνονται εταιρίες συμβούλων (και μάλιστα με κρατική χρηματοδότηση). Μόνο εαν λυθουν τα παραπάνω μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει.