Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτριος Ε.' | 13 Ιουνίου 2017, 19:11

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 35.1: Η διατύπωση είναι περιττή. Ούτως ή άλλως δεν αποκλείονται φοιτητές λόγω οικονομικής κατάστασης και σε κανένα μεταπτυχιακό με δημοσιευμένο κανονισμό (ή σε κανονισμό ΑΕΙ) δεν αναφέρεται ως κριτήριο επιλογής η οικονομική κατάσταση. Άρθρο 35.2: Το άρθρο δίνει τη δυνατότητα ουσιαστικά σε ΟΛΟΥΣ τους φοιτητές που δεν έχουν εργασία, να εξαιρούνται των διδάκτρων, ανεξαρτήτως της περιουσιακής τους κατάστασης. Ο κάθε φοιτητής που υποβάλλει φορολογική δήλωση, όπως άλλωστε έχει εκ του νόμου υποχρέωση, με ένα μικρό εισόδημα, π.χ., από ενοίκια, θα δικαιούται δωρεάν φοίτηση. Επομένως, τα δίδακτρα (τέλη φοίτησης) θα αφορούν μόνο ελάχιστους, οι οποίοι θα πρέπει να συντηρούν τους υπολοίπους. Επιπλέον, αν ένας φοιτητής δηλώνει 60% του εθνικού διάμεσου εισοδήματος (ήτοι περίπου 7.200 ευρώ) θα δικαιούται απαλλαγής, ενώ ο φοιτητής που δηλώνει 75% (ήτοι περίπου 9.000 ευρώ) θα πρέπει να επιβαρυνθεί με το σύνολο των όποιων διδάκτρων. Ένα ακόμη πρόβλημα του άρθρου είναι ότι αναφέρεται στο δηλωθέν εισόδημα. Δεν θα υπήρχε θέμα αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή. Με δεδομένη όμως την τεράστια φοροδιαφυγή (ενδεικτικά, το 50% δηλώνει εισόδημα λιγότερο από 4.000€ ετησίως), είναι άστοχο και άδικο να παρέχονται τέτοια ωφελήματα. Επιπλέον, τι θα συμβεί αν ένας φοιτητής ή η οικογένειά του ελεγχθεί φορολογικά και αποδειχθεί ότι απέκρυβε εισοδήματα; Θα κληθεί ο φοιτητής να καταβάλλει δίδακτρα; Εν κατακλείδι, δεν μπορεί το Πανεπιστήμιο να παίζει το ρόλο της Εφορίας, ούτε και το αντίθετο βεβαίως (φαντασθείτε να διορθώνει γραπτά ένας υπάλληλος Εφορίας). Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι να υποχρεώνονται τα ΜΠΣ να δίνουν υποτροφίες ποσού ίσου με 18-20% των εσόδων τους, με αυστηρά ακαδημαϊκά κριτήρια -όπως είναι και ο ρόλος των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων- και με την προϋπόθεση ότι όσοι έχουν πάνω από ένα εισόδημα, να μην δικαιούνται υποτροφία, αλλά απλά τον τίτλο του υπότροφου. Το πώς θα διανέμεται το ποσό των υποτροφιών, θα πρέπει να είναι θέμα των ΜΠΣ (δηλαδή, πλήρεις ή μερικές υποτροφίες). Είναι όμως σημαντικό, η απόδοση υποτροφιών να γίνεται με ακαδημαϊκά κριτήρια, που είναι πολύ πιο ακριβή και διαφανή από τα δηλωθέντα εισοδήματα. Τέλος, υπάρχει και η επιλογή της άτοκης δανειοδότησης, όπου το κράτος, το ΠΜΣ ή το Πανεπιστήμιο θα χορηγεί άτοκο δάνειο που θα αποπληρώνει ο φοιτητής όταν πιάσει δουλειά σε ένα διάστημα 2-3 ετών (ενδεικτικά, μία δόση θα είναι περί τα 100-150 ευρώ μηνιαίως), όπως γίνεται σε πάρα πολλά κράτη. Άρθρο 35.3: Το άρθρο κατά το ήμισυ επαναλαμβάνει το άρθρο 35.1. Άρθρο 35.4: Πρέπει να καθοριστεί τι σημαίνει «υπηρεσίες αποκλειστικά ακαδημαϊκού περιεχομένου». Π.χ., επιτηρήσεις (?), διορθώσεις γραπτών (?), φροντιστηριακές ασκήσεις (?), γραμματειακή υποστήριξη (?). Πέραν του ότι τίθεται θέμα καταλληλότητας και επάρκειας ενός μεταπτυχιακού φοιτητή να καλύψει κάτι από τα παραπάνω, τίθεται και θέμα διαθέσιμων εργασιών. Δηλαδή, πόσες είναι οι ανάγκες αυτές που ανέρχονται για παράδειγμα σε 20-30 ώρες εβδομαδιαίως ώστε να απασχοληθούν 4-5 φοιτητές. Επίσης, αν ένας φοιτητής απασχοληθεί 13 εβδομάδες επί 6 ώρες την εβδομάδα, δηλαδή προσφέρει 75-80 ώρες εργασίας, μπορεί να απαλλαγεί για δίδακτρα ύψους 1.500€ το εξάμηνο; Δηλαδή, η ώρα τέτοιας προσφοράς κοστολογείται σε 20 ευρώ καθαρά; Το ποσό αυτό είναι υπερβολικά υψηλό, και μάλιστα πολύ υψηλότερο της καθαρής αμοιβής Καθηγητή Α’ Βαθμίδας. Άρθρο 35.5: Ο αποκλεισμός υποψηφίων διδακτόρων από τις ως άνω υπηρεσίες, μόνο κακό κάνει. Όχι μόνο διότι οι υποψήφιοι διδάκτορες έχουν κατά τεκμήριο αυξημένα προσόντα ακαδημαϊκής προσφοράς (π.χ., διδασκαλία φροντιστηριακών ασκήσεων), αλλά εκπονούν το διδακτορικό τους κατά κανόνα χωρίς αμοιβή ή υποτροφία. Το σωστό θα ήταν ένα ποσό από τα έσοδα του ΠΜΣ (ένα μέρος δηλαδή των υποτροφιών), να όδευε σε υποστήριξη υποψηφίων διδακτόρων με αντιστάθμισμα την παροχή τέτοιων υπηρεσιών. Και αυτό θα πρέπει να είναι απόφαση του ΠΜΣ. Άρθρο 35.6: Αυτό κανονικά πρέπει να αποτελεί τη μοναδική υποχρέωση του ΠΜΣ: Παροχή υποτροφιών με αυστηρά ακαδημαϊκά κριτήρια. Δεν θα πρέπει ο καλός φοιτητής που πληρώνει τέλη φοίτησης να μην μπορεί να πάρει υποτροφία επειδή δεν υπάρχουν χρήματα, ενώ ένας πιο μέτριος φοιτητής με χαμηλά δηλωθέντα εισοδήματα να τυγχάνει απαλλαγής.