Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτριος Ε.' | 13 Ιουνίου 2017, 23:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 36.1: Το ποσοστό 60% είναι απροσδιόριστο. Αν σε τρία μαθήματα διδάσκουν τρία μέλη ΔΕΠ του Τμήματος (ένα σε κάθε μάθημα) και σε δύο άλλα μαθήματα συνολικά τρεις εξωτερικοί συνεργάτες, τότε με βάση τα μαθήματα καλύπτεται το κριτήριο του 60%, ενώ με βάση τα ονόματα δεν καλύπτεται. Απαιτείται πιο σαφής διατύπωση, όπως για παράδειγμα, τα μέλη ΔΕΠ να καλύπτουν το 60% των συνολικών ωρών διδασκαλίας. Επίσης, το ποσοστό 60% είναι μάλλον υψηλό. Άρθρο 36.2: Στην ουσία, αναιρεί το Άρθρο 36.1. Επίσης, πρέπει να περιληφθούν οι ΕΔΙΠ. Άρθρο 36.3: Το άρθρο είναι συνολικά λάθος. Εφόσον κάποιος εργάζεται πέραν των νόμιμων υποχρεώσεών του πρέπει να αμείβεται. Το άρθρο επιχειρεί να εισάγει την υποχρέωση δύο «δωρεάν» μαθημάτων (ένα ανά εξάμηνο), προκειμένου να αμειφθεί κάποιος για άλλα δύο μαθήματα. Στην ουσία, ένα μέλος ΔΕΠ θα πρέπει να διδάσκει επτά μαθήματα ετησίως (3 από τις νόμιμες υποχρεώσεις + 2 δωρεάν + 2 επ’ αμοιβή), πράγμα ανέφικτο και γνωσιακά και χρονικά. Άρθρο 36.4: Και αυτό το άρθρο είναι λάθος. Το 20% σημαίνει περίπου 600€ το μήνα μικτά για Καθηγητή Α’ Βαθμίδος, δηλαδή περίπου 280€ καθαρά το πολύ, αν αφαιρεθούν φόροι, έκτακτη εισφορά, εισφορά υπέρ ΕΛΚΕ, κλπ. Το ποσό είναι ακόμη μικρότερο αν οφείλονται και ασφαλιστικές εισφορές. Στην περίπτωση ενός δωρεάν και ενός επ’ αμοιβή μαθήματος, αυτό σημαίνει περί τις 24 ώρες διδασκαλία την εβδομάδα, ή περί τις 72 ώρες συνολική απασχόληση (περιλαμβανομένης προετοιμασίας, υποστήριξης, εξετάσεων, επίβλεψης εργασιών, διοικητικών καθηκόντων, κλπ.) αν θεωρήσουμε ότι μία διδακτική ώρα απαιτεί και δύο υποστηρικτικές. Αυτό μεθερμηνεύεται σε περίπου 4 ευρώ την ώρα καθαρά, το πολύ. Η αμοιβή αυτή δεν αντιστοιχεί ούτε στην απαιτούμενη ποιότητα, ούτε στη γνώση, ούτε στην αξία της εργασίας, είναι δε πολλές φορές μικρότερη από αυτό που το άρθρο 35.4 συνεπάγεται για απασχόληση μεταπτυχιακού φοιτητή (περίπου 20 ευρώ την ώρα καθαρά). Συμπερασματικά, ο περιορισμός αυτός σε συνδυασμό με την απαίτηση δωρεάν διδασκαλίας, οδηγεί σε απαξιωτικές αμοιβές και αποτελεί αντικίνητρο απασχόλησης σε ΠΜΣ. Ως εκ τούτου, θα οδηγήσει νομοτελειακά σε μαρασμό πολλών ΠΜΣ. Πέραν του ανωτέρω προβληματισμού, θεωρώ αντιδεοντολογικό το να τίθεται πλαφόν 20% σε αμοιβές διδασκαλίας, τη στιγμή που δεν υπάρχει αντίστοιχο πλαφόν για ερευνητική δραστηριότητα, όταν είναι γνωστό ότι τόσο η έρευνα όσο και η διδασκαλία αποτελούν ισάξιους πυλώνες ακαδημαϊκής δραστηριότητας. Πώς θα επιδρούσε άραγε η επιβολή αντίστοιχου πλαφόν για αμοιβές από ερευνητικά προγράμματα; Πώς θα επιδρούσε άραγε η απαίτηση να αμείβεται κάποιος από ένα ερευνητικό έργο εφόσον παρέχει υπηρεσίες σε ένα άλλο έργο δωρεάν; Αυτομάτως θα δημιουργούσε αντικίνητρο έρευνας. Δεν θα πρέπει λοιπόν για λόγους εντυπωσιασμού και μόνον, να θεσπιστεί κάτι που θα οδηγήσει σε προφανή δυσλειτουργία πολλών ΠΜΣ, προσιτών για τον Έλληνα πολίτη και σε μεσο- μακροπρόθεσμο ορίζοντα θα οδηγήσει πολλούς φοιτητές να καταφύγουν στο εξωτερικό, ή σε διάφορα κολλέγια, ή σε αμφιβόλου ποιότητας μεταπτυχιακά εξ’ αποστάσεως του εξωτερικού. Θα είναι κρίμα και άδικο. Άρθρο 36.5: Η προσέλκυση εξωτερικών επιστημόνων/ συνεργατών είναι επιθυμητή. Όμως, ποιο θα είναι το καθεστώς αμοιβών αυτών; Θα μπορεί κάποιος για παράδειγμα να αμείβεται πολλές φορές περισσότερο από ένα μέλος ΔΕΠ για τον ίδιο φόρτο εργασίας; Το λογικό λοιπόν θα ήταν να προβλεφθεί ότι και αυτοί θα υπόκεινται στο πλαφόν των ΔΕΠ. Αν όμως γινόταν αυτό, πόσοι άραγε θα ενδιαφέρονταν να συμμετέχουν με αμοιβή 4 ευρώ την ώρα; Προφανώς ουδείς. Θα πρέπει λοιπόν να αρθούν οι περιορισμοί των άρθρων 36.3 και 36.4 καθότι μόνο προβλήματα δημιουργούν.