Γενική Παρατήρηση
Σε όλα τα συλλογικά όργανα (Σύγκλητος, Συνέλευση Σχολής, Κοσμητεία, Συνέλευση Τμήματος, Συνέλευση Τομέα, Διοικητικό Συμβούλιο κλπ) προβλέπεται ένας μόνο εκπρόσωπος του κλάδου με δικαίωμα ψήφου και λόγου αποκλειστικά σε ζητήματα που αφορούν τον κλάδο μας, εν αντιθέσει με άλλες κατηγορίες προσωπικού.
Πέρα από το γεγονός ότι η ρύθμιση αυτή, η οποία επαναλαμβάνεται αυτούσια για όλα τα συλλογικά όργανα, εισαγάγει ουσιώδη διάκριση εις βάρος μιας κατηγορίας προσωπικού, και συνεπώς τίθενται ζητήματα συνταγματικότητας της προτεινόμενης διάταξης, αντίκειται η εν λόγω ρύθμιση επιπλέον και σε μια μία από τις βασικές διακηρύξεις του προσχεδίου, εκείνη της αντιπροσωπευτικότητας των συλλογικών οργάνων. Ως γνωστό η αντιπροσωπευτικότητα εκτός από την εκπροσώπηση προϋποθέτει και τη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων. Σε διαφορετική περίπτωση η αντιπροσωπευτικότητα ακυρώνεται.
Επιπλέον, είναι απορίας άξιον πώς ως κατηγορία εκπαιδευτικού προσωπικού που κατά τεκμήριο συμμετέχει στην εκπαιδευτική διαδικασία και σε όλα τα στάδιά της, στελεχώνει ομάδες έργου τόσο σε επίπεδο Τμήματος όσο και Ιδρύματος, γνωρίζει κατά τεκμήριο την οργάνωση και τη λειτουργία των Ιδρυμάτων όπως και την καθημερινότητά τους και παρ’ όλα αυτά αποκλείεται από τη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, την ίδια στιγμή που οι φοιτητές για παράδειγμα, προσωρινοί ως προς την ιδιότητάς τους και σίγουρα όχι επαρκείς γνώστες όλων των θεσμικών ζητημάτων, να συνδιαμορφώνουν για παράδειγμα τον προϋπολογισμό ενός ιδρύματος, να εγκρίνουν ή όχι την ανάθεση διδακτικού έργου σε καθηγητές και μια σειρά άλλων θεμάτων. Η ισότιμη συμμετοχή του κλάδου με όλες τις κατηγορίες προσωπικού ως προς την εκπροσώπησή του στα συλλογικά όργανα αποτελεί sine qua non προϋπόθεση της αντιπροσωπευτικότητας και της συμμετοχικότητας στη λήψη των αποφάσεων.
Συνεπώς, προτείνεται να απαλειφθεί από όλα τα σχετικά άρθρα ο περιορισμός ότι «οι εκπρόσωποι της κάθε κατηγορίας συμμετέχουν, με δικαίωμα ψήφου, μόνο αν συζητούνται θέματα που αφορούν σε ζητήματα της οικείας κατηγορίας προσωπικού».
Γενική Παρατήρηση Σε όλα τα συλλογικά όργανα (Σύγκλητος, Συνέλευση Σχολής, Κοσμητεία, Συνέλευση Τμήματος, Συνέλευση Τομέα, Διοικητικό Συμβούλιο κλπ) προβλέπεται ένας μόνο εκπρόσωπος του κλάδου με δικαίωμα ψήφου και λόγου αποκλειστικά σε ζητήματα που αφορούν τον κλάδο μας, εν αντιθέσει με άλλες κατηγορίες προσωπικού. Πέρα από το γεγονός ότι η ρύθμιση αυτή, η οποία επαναλαμβάνεται αυτούσια για όλα τα συλλογικά όργανα, εισαγάγει ουσιώδη διάκριση εις βάρος μιας κατηγορίας προσωπικού, και συνεπώς τίθενται ζητήματα συνταγματικότητας της προτεινόμενης διάταξης, αντίκειται η εν λόγω ρύθμιση επιπλέον και σε μια μία από τις βασικές διακηρύξεις του προσχεδίου, εκείνη της αντιπροσωπευτικότητας των συλλογικών οργάνων. Ως γνωστό η αντιπροσωπευτικότητα εκτός από την εκπροσώπηση προϋποθέτει και τη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων. Σε διαφορετική περίπτωση η αντιπροσωπευτικότητα ακυρώνεται. Επιπλέον, είναι απορίας άξιον πώς ως κατηγορία εκπαιδευτικού προσωπικού που κατά τεκμήριο συμμετέχει στην εκπαιδευτική διαδικασία και σε όλα τα στάδιά της, στελεχώνει ομάδες έργου τόσο σε επίπεδο Τμήματος όσο και Ιδρύματος, γνωρίζει κατά τεκμήριο την οργάνωση και τη λειτουργία των Ιδρυμάτων όπως και την καθημερινότητά τους και παρ’ όλα αυτά αποκλείεται από τη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, την ίδια στιγμή που οι φοιτητές για παράδειγμα, προσωρινοί ως προς την ιδιότητάς τους και σίγουρα όχι επαρκείς γνώστες όλων των θεσμικών ζητημάτων, να συνδιαμορφώνουν για παράδειγμα τον προϋπολογισμό ενός ιδρύματος, να εγκρίνουν ή όχι την ανάθεση διδακτικού έργου σε καθηγητές και μια σειρά άλλων θεμάτων. Η ισότιμη συμμετοχή του κλάδου με όλες τις κατηγορίες προσωπικού ως προς την εκπροσώπησή του στα συλλογικά όργανα αποτελεί sine qua non προϋπόθεση της αντιπροσωπευτικότητας και της συμμετοχικότητας στη λήψη των αποφάσεων. Συνεπώς, προτείνεται να απαλειφθεί από όλα τα σχετικά άρθρα ο περιορισμός ότι «οι εκπρόσωποι της κάθε κατηγορίας συμμετέχουν, με δικαίωμα ψήφου, μόνο αν συζητούνται θέματα που αφορούν σε ζητήματα της οικείας κατηγορίας προσωπικού».