Το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με το βαθμό πρόσβασης ύστερα από πανελλαδικές εξετάσεις καθιερώθηκε, νομίζω το 1999-2000 με τη συνολική εξέταση των μαθητών σε όλα τα μαθήματα στη Β και Γ Λυκείου. Οι μαθητές παίρνοντας στα χέρια τους το βαθμό πρόσβασης μπορούσαν να επιλέξουν σχολές,από διαφορετικά επιστημονικά πεδία, εκτιμώντας βέβαια την απόδοσή τους στις εξετάσεις, χρησιμοποιώντας το βαθμό της Β Λυκείου και την εκτιμώμενη διακύμανση των βάσεων. Με τις συνεχείς αποσπασματικές τροποποιήσεις του συστήματος καταλήξαμε σήμερα στην εξέταση 5 υποχρεωτικών μαθημάτων και σε ένα 6 μάθημα επιλογής, το οποίο ξεκλειδώνει το δεύτερο επιστημονικό πεδίο.
Έτσι ένας μαθητής της θεωρητικής κατεύθυνσης, για παράδειγμα, αν επιλέξει Βιολογία γενικής παιδείας έχει πρόσβαση και στο 3 επιστημονικό πεδίο, των επιστημών υγείας. Όμως για να επιλέξει τις σχολές σίγουρα χρειάζεται να έχει υπόψη του τον βαθμό πρόσβασης, αφού έτσι θα κρίνει, αν ανάμεσα σε σχολές του 1 επιστημονικού πεδίου, θα εντάξει και σχολές του 3 επιστημονικού πεδίου. Αν δηλαδή, για παράδειγμα μετά τη φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του τόπου κατοικίας του,που είναι στις προτιμμήσεις του, θα εντάξει τη λογοθεραπεία του τόπου κατοικίας του πριν τη φιλολογία ενός πιο απομακρυσμένου Πανεπιστημίου. ( η δύσκολη οικονομική κατάσταση φαίνεται να είναι βασικός παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη για τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού από τους υποψηφίους και τις οικογένειές τους. Πως θα το κάνει το Μάρτιο που απλά περιμένει να δώσει εξετάσεις;
Σίγουρα δεν ισχυρίζομαι ότι είναι το σωστότερο, όμως με σχολές από δύο επιστημονικά πεδία είναι αδύνατο για τους υποψηφίους να συμπληρώσουν μηχανογραφικό δελτίο, χωρίς να γνωρίζουν το βαθμό πρόσβασης.
Τελειώνοντας,
ένα σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια ελπαίδευση, αν κριθεί ότι δεν είναι αποδοτικό, σωστό ή οτιδήποτε, ναι το καταργείς. Είναι σίγουρα δικαίωμα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Δεν το αλλάζεις όμως επι μέρους,(μειώνεις απλά τον αριθμό των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων)για επικοινωνιακούς λόγους, διότι μεμονωμένες αλλαγές δεν αλλάζουν τη φιλοσοφία του συστήματος με αποτέλεσμα να παρατηρούνται δυσάρεστες καταστάσεις, όπως το διαχωρισμό των μαθημάτων του Λυκείου από τους μαθητές σε πανελλαδικά εξεταζόμενα και άρα παρακολουθούμενα και σε μαθήματα "άχρηστα", κάνοντας το Λύκειο να χάνει την ουσία του, ως βαθμίδα εκπαίδευσης γενικής γνώσης.
Νίκος Κούρδογλου
Το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με το βαθμό πρόσβασης ύστερα από πανελλαδικές εξετάσεις καθιερώθηκε, νομίζω το 1999-2000 με τη συνολική εξέταση των μαθητών σε όλα τα μαθήματα στη Β και Γ Λυκείου. Οι μαθητές παίρνοντας στα χέρια τους το βαθμό πρόσβασης μπορούσαν να επιλέξουν σχολές,από διαφορετικά επιστημονικά πεδία, εκτιμώντας βέβαια την απόδοσή τους στις εξετάσεις, χρησιμοποιώντας το βαθμό της Β Λυκείου και την εκτιμώμενη διακύμανση των βάσεων. Με τις συνεχείς αποσπασματικές τροποποιήσεις του συστήματος καταλήξαμε σήμερα στην εξέταση 5 υποχρεωτικών μαθημάτων και σε ένα 6 μάθημα επιλογής, το οποίο ξεκλειδώνει το δεύτερο επιστημονικό πεδίο. Έτσι ένας μαθητής της θεωρητικής κατεύθυνσης, για παράδειγμα, αν επιλέξει Βιολογία γενικής παιδείας έχει πρόσβαση και στο 3 επιστημονικό πεδίο, των επιστημών υγείας. Όμως για να επιλέξει τις σχολές σίγουρα χρειάζεται να έχει υπόψη του τον βαθμό πρόσβασης, αφού έτσι θα κρίνει, αν ανάμεσα σε σχολές του 1 επιστημονικού πεδίου, θα εντάξει και σχολές του 3 επιστημονικού πεδίου. Αν δηλαδή, για παράδειγμα μετά τη φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του τόπου κατοικίας του,που είναι στις προτιμμήσεις του, θα εντάξει τη λογοθεραπεία του τόπου κατοικίας του πριν τη φιλολογία ενός πιο απομακρυσμένου Πανεπιστημίου. ( η δύσκολη οικονομική κατάσταση φαίνεται να είναι βασικός παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη για τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού από τους υποψηφίους και τις οικογένειές τους. Πως θα το κάνει το Μάρτιο που απλά περιμένει να δώσει εξετάσεις; Σίγουρα δεν ισχυρίζομαι ότι είναι το σωστότερο, όμως με σχολές από δύο επιστημονικά πεδία είναι αδύνατο για τους υποψηφίους να συμπληρώσουν μηχανογραφικό δελτίο, χωρίς να γνωρίζουν το βαθμό πρόσβασης. Τελειώνοντας, ένα σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια ελπαίδευση, αν κριθεί ότι δεν είναι αποδοτικό, σωστό ή οτιδήποτε, ναι το καταργείς. Είναι σίγουρα δικαίωμα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Δεν το αλλάζεις όμως επι μέρους,(μειώνεις απλά τον αριθμό των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων)για επικοινωνιακούς λόγους, διότι μεμονωμένες αλλαγές δεν αλλάζουν τη φιλοσοφία του συστήματος με αποτέλεσμα να παρατηρούνται δυσάρεστες καταστάσεις, όπως το διαχωρισμό των μαθημάτων του Λυκείου από τους μαθητές σε πανελλαδικά εξεταζόμενα και άρα παρακολουθούμενα και σε μαθήματα "άχρηστα", κάνοντας το Λύκειο να χάνει την ουσία του, ως βαθμίδα εκπαίδευσης γενικής γνώσης. Νίκος Κούρδογλου