Αρχική Εγγραφές, μετεγγραφές, φοίτηση και θέματα οργάνωσης της σχολικής ζωής στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσηςΆρθρο 25 – Απαλλαγή μαθητών/τριών από την ενεργό συμμετοχή σε μαθήματαΣχόλιο του χρήστη Νεκτάριος Κουτσουρούμπας | 13 Νοεμβρίου 2017, 19:47
Θα παραθέσω ένα εκτενές απόσπασμα από τον Οδηγό του Εκπαιδευτικού στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου με βάση τα Νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά. Προέρχεται από την σελίδα 9 του Οδηγού και έχει τίτλο ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΣΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ. Γράφει λοιπόν εκεί: "Στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, η οργάνωση σχολικής θρησκευτικής εκπαίδευσης αποτελεί κοινό αίτημα σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, με εξαίρεση τη Γαλλία, τη Σλοβενία και την Αλβανία· ταυτόχρονα όμως πρόκειται για μία πολυεπίπεδη διαπραγμάτευση, καθώς οι χώρες παρουσιάζουν ουσιαστικές διαφορές ως προς την ιστορία, τη γλώσσα, τους θεσμούς, τις παραδόσεις, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, τη θρησκεία, τη σχέση Εκκλησίας-Πολιτείας κ.ά. Από τις αρχές περίπου της δεκαετίας του ’60 αναδείχθηκε ένα ευρύ φάσμα παιδαγωγικών προσεγγίσεων στη μελέτη της θρησκείας, οι οποίες επέφεραν σημαντικές τροποποιήσεις στον προσανατολισμό και στην πρακτική της σχολικής θρησκευτικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για αλλαγές που βασίστηκαν σε εκτεταμένες θρησκειοπαιδαγωγικές έρευνες και εκφράστηκαν με σχεδιασμένες και στοχευμένες εφαρμογές στο πλαίσιο του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ). Στο ίδιο διάστημα η ελληνική θρησκευτική εκπαίδευσηση (ΘΕ) επιχειρούσε, εντός των αναταραχών του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος, να αναβαθμίσει τον εκπαιδευτικό της ρόλο. Η αναγνώριση όλων αυτών των εξελίξεων –τόσο των ευρωπαϊκών όσο και των ελληνικών– προβάλλει ως αδήριτη ανάγκη, προκειμένου να αναγνωρίσουμε το εκπαιδευτικό βήμα που επιχειρείται με το παρόν Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου. Στην προσπάθεια αυτή, επικεντρωνόμαστε στην παρακολούθηση των εξελίξεων κυρίως στον αγγλοσαξονικό χώρο, εφόσον πρόκειται για έναν προσανατολισμό ΘΕ με προθέσεις υπέρβασης της κλειστής ομολογιακότητας και στόχευση σε ένα ΜτΘ ενταγμένο στο σχολείο ως κανονικό μάθημα χωρίς απαλλαγές και διαχωρισμούς των μαθητών. Η επιλογή αυτή λαμβάνει υπόψη τις τρέχουσες ανάγκες του ελληνικού σχολείου και τις ιδιαίτερες συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας". Είναι ξεκάθαρο ότι οι συντάκτες των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών στοχεύουν το ΜτΘ να γίνει ένα "κανονικό μάθημα χωρίς απαλλαγές και διαχωρισμούς μαθητών". Το Υπουργείο λοιπόν οφείλει από την στιγμή που υιοθέτησε τα Νέα Προγράμματα Σπουδών να υιοθετήσει πλήρως την φιλοσοφία τους και να μετατρέψει το ΜτΘ σε "κανονικό μάθημα χωρίς απαλλαγές και διαχωρισμούς μαθητών". Θα πρέπει δηλαδή η υποχρεωτικότητα του μαθήματος να επεκταθεί σε όλους τους μαθητές καθώς το μάθημα πλέον παύει να είναι ομολογιακό. Απαλλαγές από μαθήματα στο Νέο Σχολείο θα πρέπει να υφίστανται μόνο για λόγους υγείας (βλ. Φυσική Αγωγή, Μουσική) και όχι για "λόγους συνείδησης". Ο θεολόγος καθηγητής δεν είναι ούτε κατηχητής, ούτε "προσηλυτιστής", σκοπός του, όπως και ο σκοπός κάθε καθηγητή κάθε ειδικότητας είναι η μετάδοση της γνώσης. Τα Νέα Προγράμματα Σπουδών κάνουν λόγο για την ανάγκη θρησκευτικού γραμματισμού των μαθητών, σκοπός δηλαδή είναι να πάψουν να είναι οι μαθητές θρησκευτικά αναλφάβητοι. Γενικά, το σύγχρονο μάθημα των Θρησκευτικών οφείλει να προάγει τον σεβασμό προς τον άλλο είτε αυτός είναι αλλοεθνής, είτε αλλόθρησκος, είτε ετερόδοξος. Η παρουσία του αλλόθρησκου ή ετερόδοξου μαθητή στο μάθημα των Θρησκευτικών θα μπορούσε να βοηθήσει στην σφαιρική κατανόηση του θρησκευτικού φαινομένου, καθώς ο μαθητής αυτός θα μετέφερε τις προσωπικές του θρησκευτικές εμπειρίες στους άλλους. Ως εκ τούτου είναι άνευ νοήματος η συνέχιση ύπαρξης απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών.