Πολύ σωστά *δεν*προβέπεται ισοτίμιση των υφιστάμενων πτυχίων ΤΕΙ.
Το Παν. Δυτικής Αττικής έχει νέα προγράμματα σπουδών τα οποία ιδαφέρουν από όλα τα προγράμματα που εφαρμόσθηκαν στα ΤΕΙ. Μεταξύ άλλων, είναι διάρκειας οκτώ (όχι επτά + πτυχιακή εργασία) εξαμήνων, έχουν ισχυρό θεωρητικό (αντί εργαστηριακού) προσανατολισμό και -φυσικά- περιλαμβάνουν διαφορετικά μαθήματα, τα οποία οι απόφοιτοι ΤΕΙ δεν έχουν διδαχθεί.
Σε ένα βαθμό, ανάλογα ισχύουν και για το επίπεδο των διδασκόντων, ιδίως για τις σπουδές προ δεκαετίας ή νωρίτερα (όταν μεγάλο τμήμα του εκπαιδευτικού προσωπικού σε προσωποπαγέις θέσεις είχε ελάχιστα ακαδημαίκά προσόντα).
Βρίσκω το επιχείρημα περί "αδικίας", σε σύγκριση με τους υφιστάμενους (και μάλιστα ειδικότερα τους αιώνιους") φοιτητές, απαράδεκτο. Οι φοιτητές ΔΕΝ έχουν πάρει πτυχίο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει άν και πότε θα αποφοιτήσουν και, εντέλει, δεν συγκρίνονται με πτυχιούχους. Ακόμη, ουσιαστικά, το επιχείρημα υπαινίσσεται οτι τα πτυχία του νέου Παν/μίου θα είναι "εύκολα" (και έτσι, επιτέλους, θα χαρίζονται στους τυχερούς "αιώνιους φοιτητές"). Αυτός ο υπαινιγμός όχι μόνο είναι χυδαίος, αλλά και αυτο-αναιρεί την αξία της επίδικης "ισοτίμησης".
Στην πραγματικότητα, ο μεγάλος αριθμός φοιτητών που λμνάζουν συνδέεται με την άνοδο του επιπέδου των σπουδών των ΤΕΙ. Ο αριθμός των αποφοίτων είναι, κατά κανόνα, ιδιαίτερα μικρός. Ο αριθμός των εισαγόμενων είναι υπεβολικός, το πρόγραμμα σπουδών έχει αυξημένες απαιτήσεις. Αυτά, σε συνδυασμό με την υψηλότατη ανεργία και την τρομακτική επαγγελματική ανασφάλεια που πλήττει τους νέους, οδηγούν την πλειοψηφία των φοιτητών να έχει τις σπουδές ως πάρεργο.
περιεχομένου και, επ α προγράμματα οι απόφοιτοι ΤΕΙ κακώς θορυβούν ζητώντας ισοτίμηση.
Πολύ σωστά *δεν*προβέπεται ισοτίμιση των υφιστάμενων πτυχίων ΤΕΙ. Το Παν. Δυτικής Αττικής έχει νέα προγράμματα σπουδών τα οποία ιδαφέρουν από όλα τα προγράμματα που εφαρμόσθηκαν στα ΤΕΙ. Μεταξύ άλλων, είναι διάρκειας οκτώ (όχι επτά + πτυχιακή εργασία) εξαμήνων, έχουν ισχυρό θεωρητικό (αντί εργαστηριακού) προσανατολισμό και -φυσικά- περιλαμβάνουν διαφορετικά μαθήματα, τα οποία οι απόφοιτοι ΤΕΙ δεν έχουν διδαχθεί. Σε ένα βαθμό, ανάλογα ισχύουν και για το επίπεδο των διδασκόντων, ιδίως για τις σπουδές προ δεκαετίας ή νωρίτερα (όταν μεγάλο τμήμα του εκπαιδευτικού προσωπικού σε προσωποπαγέις θέσεις είχε ελάχιστα ακαδημαίκά προσόντα). Βρίσκω το επιχείρημα περί "αδικίας", σε σύγκριση με τους υφιστάμενους (και μάλιστα ειδικότερα τους αιώνιους") φοιτητές, απαράδεκτο. Οι φοιτητές ΔΕΝ έχουν πάρει πτυχίο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει άν και πότε θα αποφοιτήσουν και, εντέλει, δεν συγκρίνονται με πτυχιούχους. Ακόμη, ουσιαστικά, το επιχείρημα υπαινίσσεται οτι τα πτυχία του νέου Παν/μίου θα είναι "εύκολα" (και έτσι, επιτέλους, θα χαρίζονται στους τυχερούς "αιώνιους φοιτητές"). Αυτός ο υπαινιγμός όχι μόνο είναι χυδαίος, αλλά και αυτο-αναιρεί την αξία της επίδικης "ισοτίμησης". Στην πραγματικότητα, ο μεγάλος αριθμός φοιτητών που λμνάζουν συνδέεται με την άνοδο του επιπέδου των σπουδών των ΤΕΙ. Ο αριθμός των αποφοίτων είναι, κατά κανόνα, ιδιαίτερα μικρός. Ο αριθμός των εισαγόμενων είναι υπεβολικός, το πρόγραμμα σπουδών έχει αυξημένες απαιτήσεις. Αυτά, σε συνδυασμό με την υψηλότατη ανεργία και την τρομακτική επαγγελματική ανασφάλεια που πλήττει τους νέους, οδηγούν την πλειοψηφία των φοιτητών να έχει τις σπουδές ως πάρεργο. περιεχομένου και, επ α προγράμματα οι απόφοιτοι ΤΕΙ κακώς θορυβούν ζητώντας ισοτίμηση.