Η Οθωμανική αυτοκρατορία και αργότερα το Τουρκικό κράτος με το Νόμο Barlik του 1942, είχαν εφεύρει έναν ασφαλή τρόπο για να εξοντώνουν τις ανεπιθύμητες μειονότητες που ζούσαν και εργάζονταν στο ζωτικό τους χώρο, ενισχύοντας παράλληλα, με απλούστατο τρόπο, τα οικονομικά του Kράτους.
Ο τρόπος αυτός ήταν η υπερφορολόγηση των εισοδημάτων των μειονοτήτων ή ακόμα χειρότερα η υπερκοστολόγηση των περιουσιών των Ελλήνων, των Εβραίων ή των Αρμενίων και η απαίτηση καταβολής ιλιγγιώδους φόρου.
Σε μια παρόμοια μεθοδολογία κινδυνεύουν να εμπλακούν οι Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Έρευνας των ΑΕΙ, απαιτώντας την καταβολή σε αυτούς ετήσιου «φόρου» από τα μέλη ΔΕΠ, που διατηρούν νόμιμες επαγγελματικές εγκαταστάσεις όπως τεχνικά γραφεία, δικηγορικά γραφεία, ιατρεία, οδοντιατρεία, ακόμα και σε εκείνους που επιδίδονται σε συγγραφική ή αυτοεκδοτική δραστηριότητα και γενικά κάθε είδους έργο, παράλληλο με την Ακαδημαϊκή διδασκαλία και έρευνα.
Η προχειρότητα αυτής της δραστηριότητας απεικονίζεται ανάγλυφα, από το κατά καιρούς απαιτούμενο ποσοστό από τα ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΑ μάλιστα έσοδα των επαγγελματικών εγκαταστάσεων.
Έτσι έχουμε βιώσει την απαίτηση ποσοστών 30%, 15%, 10%, 7% επί των ακαθαρίστων , 7% επί των καθαρών και προσφάτως εκ νέου με το νόμο 4386/16, 7% επί των ακαθαρίστων εσόδων και εκ νεου 6% επι των καθαρων (με το προσφατα προετεινομενο σχεδιο Νομου)επι των καθαρωντων επαγγελματικών εγκαταστάσεων, χώρων που λειτουργούν με δαπάνες, υποδομές, μόχθο και προσπάθεια των ιδιοκτητών τους, σε χρόνο πέραν του Ακαδημαϊκού ωραρίου και σε περιορισμένη διάρκεια, δηλαδή μέχρι 8 ώρες εβδομαδιαίως.
Είναι προφανές ότι έχει στρεβλωθεί τρομερά η αρχή και ο προορισμός των ΕΛΚΕ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι από τις παρακρατήσεις αυτές, τα μέλη ΔΕΠ δεν απολαμβάνουν κανενός προνομίου ή υπηρεσίας ή αντισταθμιστικής παροχής, μια και τα καταβαλλόμενα διατίθενται σε δράσεις των ΕΛΚΕ, που τα ΑΕΙ είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΑ να προβαίνουν ή να προσφέρουν μέσω των εισροών εκ του Κρατικού Προϋπολογισμού και της Φορολογίας Εισοδήματος.
Με μισθούς καταρρακωμένους, με υποχρεώσεις τριπλασιασμένες λόγω της σημαντικής μείωσης του Διδακτικού και Διοικητικού προσωπικού και με σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση των μελών ΔΕΠ με τις Ακαδημαϊκές λειτουργίες, η πρακτική αυτή πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και με ΚΑΘΕ τρόπο να ανακληθεί.Η παραπάνω διατυπωση στο αρθρο 15 εχει θετικα στοιχεία για την άμβλυνση των σοβαρών επιπτωσεων που θα υπάρξουν στα μέλη ΔΕΠ, από την καταβολή επιπλέον χρημάτων-πέραν αυτών της φορολογίας-και παράλληλα είναι εξαιρετικά Πυθιακή η διατύπωση πέρί του χρόνου ΓΕΝΝΗΣΗΣ της οφειλής και των χρόνων παραγραφής της.
Η Οθωμανική αυτοκρατορία και αργότερα το Τουρκικό κράτος με το Νόμο Barlik του 1942, είχαν εφεύρει έναν ασφαλή τρόπο για να εξοντώνουν τις ανεπιθύμητες μειονότητες που ζούσαν και εργάζονταν στο ζωτικό τους χώρο, ενισχύοντας παράλληλα, με απλούστατο τρόπο, τα οικονομικά του Kράτους. Ο τρόπος αυτός ήταν η υπερφορολόγηση των εισοδημάτων των μειονοτήτων ή ακόμα χειρότερα η υπερκοστολόγηση των περιουσιών των Ελλήνων, των Εβραίων ή των Αρμενίων και η απαίτηση καταβολής ιλιγγιώδους φόρου. Σε μια παρόμοια μεθοδολογία κινδυνεύουν να εμπλακούν οι Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Έρευνας των ΑΕΙ, απαιτώντας την καταβολή σε αυτούς ετήσιου «φόρου» από τα μέλη ΔΕΠ, που διατηρούν νόμιμες επαγγελματικές εγκαταστάσεις όπως τεχνικά γραφεία, δικηγορικά γραφεία, ιατρεία, οδοντιατρεία, ακόμα και σε εκείνους που επιδίδονται σε συγγραφική ή αυτοεκδοτική δραστηριότητα και γενικά κάθε είδους έργο, παράλληλο με την Ακαδημαϊκή διδασκαλία και έρευνα. Η προχειρότητα αυτής της δραστηριότητας απεικονίζεται ανάγλυφα, από το κατά καιρούς απαιτούμενο ποσοστό από τα ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΑ μάλιστα έσοδα των επαγγελματικών εγκαταστάσεων. Έτσι έχουμε βιώσει την απαίτηση ποσοστών 30%, 15%, 10%, 7% επί των ακαθαρίστων , 7% επί των καθαρών και προσφάτως εκ νέου με το νόμο 4386/16, 7% επί των ακαθαρίστων εσόδων και εκ νεου 6% επι των καθαρων (με το προσφατα προετεινομενο σχεδιο Νομου)επι των καθαρωντων επαγγελματικών εγκαταστάσεων, χώρων που λειτουργούν με δαπάνες, υποδομές, μόχθο και προσπάθεια των ιδιοκτητών τους, σε χρόνο πέραν του Ακαδημαϊκού ωραρίου και σε περιορισμένη διάρκεια, δηλαδή μέχρι 8 ώρες εβδομαδιαίως. Είναι προφανές ότι έχει στρεβλωθεί τρομερά η αρχή και ο προορισμός των ΕΛΚΕ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι από τις παρακρατήσεις αυτές, τα μέλη ΔΕΠ δεν απολαμβάνουν κανενός προνομίου ή υπηρεσίας ή αντισταθμιστικής παροχής, μια και τα καταβαλλόμενα διατίθενται σε δράσεις των ΕΛΚΕ, που τα ΑΕΙ είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΑ να προβαίνουν ή να προσφέρουν μέσω των εισροών εκ του Κρατικού Προϋπολογισμού και της Φορολογίας Εισοδήματος. Με μισθούς καταρρακωμένους, με υποχρεώσεις τριπλασιασμένες λόγω της σημαντικής μείωσης του Διδακτικού και Διοικητικού προσωπικού και με σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση των μελών ΔΕΠ με τις Ακαδημαϊκές λειτουργίες, η πρακτική αυτή πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και με ΚΑΘΕ τρόπο να ανακληθεί.Η παραπάνω διατυπωση στο αρθρο 15 εχει θετικα στοιχεία για την άμβλυνση των σοβαρών επιπτωσεων που θα υπάρξουν στα μέλη ΔΕΠ, από την καταβολή επιπλέον χρημάτων-πέραν αυτών της φορολογίας-και παράλληλα είναι εξαιρετικά Πυθιακή η διατύπωση πέρί του χρόνου ΓΕΝΝΗΣΗΣ της οφειλής και των χρόνων παραγραφής της.