Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης' | 19 Μαρτίου 2018, 22:17

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα ξεκινήσω με δύο γενικές τοποθετήσεις: α) οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι προορισμένοι να δουλεύουν και να ζυμώνονται στις μαθητικές τάξεις, β) κανένας εκπαιδευτικός δεν έχει ισόβια περιουσία του μία καρέκλα, δηλαδή μία θέση ευθύνης. Αναφορικά με το πρώτο πιστεύω ότι οι διοικητικές θέσεις και το αντίστοιχο διοικητικό έργο των περιφερειακών και των στενότερων υπηρεσιών του ΥΠΕΘ πρέπει να καλύπτεται κατά το πλείστον από διοικητικούς υπαλλήλους ή καλύτερα από πρώην εκπαιδευτικούς που έχουν μόνοι τους ζητήσει μετάταξη σε διοικητική θέση, γιατί το ίδιο το σύστημα και οι κυβερνήσεις πολλών ετών τους ανάγκασε να το κάνουν, για να συνεχίσουν να υπάρχουν στον ευρύτερο εκπαιδευτικό χώρο. Οι υπόλοιποι οφείλουν να πάνε να διδάξουν αυτό που σπούδασαν. Ίσως μόνο κάποιες επιλεγμένες θέσεις διοικητικής ευθύνης, που έχουν όμως και υποχρεωτικά εκπαιδευτικό έργο (π.χ. προϊστάμενοι εκπαιδευτικών θεμάτων και ασφαλώς Διευθυντές εκπαίδευσης και Περιφερειακοί) πρέπει να καταλαμβάνονται αποκλειστικά από εκπαιδευτικούς. Αυτά για το (α) της τοποθέτησής μου. Για το (β) έχω εν συντομία να πω τα εξής: εκ πρώτης όψεως και με την πιπίλα της δημοκρατικής ισότητας απέναντι στο νόμο και με βάση την αρχή των ίσων ευκαιριών, το πλαφόν των δύο θητειών σε θέση στελέχους εκπαίδευσης φαίνεται άδικο και πιθανόν να εκπέσει κιόλας στα διοικητικά δικαστήρια ή στο ΣτΕ. Όμως πιστεύω ότι οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι στις θέσεις ευθύνης μπορούμε να δώσουμε μεχρι ένα σημείο και να προσφέρουμε τον καλό μας εαυτό. Από κάποιο σημείο και μετά η ῾εξουσια῾ γίνεται απλά συνήθεια ή καμιά φορά και κατάχρηση ή ρουτίνα, κατά τα άλλα άκρως απολαυστική. Είναι καιρός να δίνεται η ευκαιρία και στους νεότερους να αποδείξουν τι αξίζουν, να δοκιμάσουν το όραμά τους, με αρωγούς τους παλιότερους. Η λογική της εμπειρίας και της αρχαιότητας μας κυβέρνησε ως χώρα δεκαετίες. Ο λαός ολόκληρος στην Ελλάδα ψάχνει μια αλλαγή, κάτι καινούριο, κάτι που θα τον βγάλει από το βάσανο που τον ταλαιπωρεί χρόνια τώρα. Στην εκπαίδευση όλοι οι νόμοι των στελεχών, αν και ευαγγελίζονταν την ανανέωση και την καινοτομία, τελικά κρύβονταν πίσω από το παλιό, το οποίο βαπτίζουν κάθε φορά ασφαλές, έμπειρο και σταθερό. Κάτι σαν τους παλαιούς οδηγούς, που όμως κάνουν τα χειρότερα λάθη στο δρόμο ή έχουν μάθει στραβά το τιμόνι. Δε σημαίνει αυτό βέβαια ότι η εμπειριία των παλαιών στελεχών μας είναι άχρηστη. Ίσα ίσα μας είναι χρήσιμη και απαραίτητη, αλλά ως επικουρική συνδρομή. Βέβαια, για την επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης πρέπει να υπάρξει κάποια διαδικασία αξιολόγησης και κάποια βαθμομέτρηση προσόντων. Άκουσα τυχαία έναν εν ενεργεία Διευθυντή σχολικής μονάδας ότι πάνε να τον αποκλείσουν από την ευκαιρία να επανεκλεγεί ή να ολοκληρώσει το έργο του. Μπορώ να πω ότι συμφωνώ με το παράπονό του. Προτείνω λοιπόν όλοι οι υποψήφιοι για θέσεις στελεχών εκπαίδευσης να συνεναίσουν σε αντάλλαγμα της κατάργησης του πλαφόν των δύο συνεχόμενων θητειών σε θέση ευθύνης στην κατάργηση επίσης της μοριοδότησης χρόνων υπηρεσίας (μόρια λόγω αρχαιότητας), όπως και στην κατάργηση μορίων λόγω προηγούμενης θητείας σε θέση στελέχους. Να κρίνονται δηλαδή όλοι μόνο με μετρήσιμα δεδομένα προσόντων από σπουδές, συγγραφικό έργο κτλ. και προπάντων να πριμοδοτούνται μετά από αξιολόγηση της εκπαιδευτικής και διοικητικής - υπαλληλικής τους παρουσίας στις σχολικές μονάδες. Πιστεύω έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι θέσεις υποδιευθυντών σχολικών μονάδων, προϊσταμένων ολιγοθέσιων δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων, καθώς και υποδιευθυντών και υπευθύνων τομέων Ε.Κ. Διαφορετικά ας αφήσουμε να λειτουργήσει το πλαφόν, γιατί χωρίς αυτό και με μοριοδότηση αρχαιότητας και διοικητικής θητείας αφήνουμε έξω υποψηφίους που μπορεί να έχουν σπουδάσει διοίκηση ή που μπορεί να θελουν να αποδείξουν ότι μπορούν κι αυτοί.