• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα' | 21 Μαρτίου 2018, 21:10

    Είναι αντισυνταγματικό να στερείται το δικαίωμα να διεκδικήσει κάποιος μια θέση όχι επειδή δεν έχει τα προσόντα, αλλά επειδή έχει εξαντλήσει τις προβλεπόμενες θητείες του. Θα υπάρχει δηλαδή το οξύμωρο να επιλέγεται για τη θέση ένας εκπαιδευτικός με λιγότερα προσόντα μόνο και μόνο επειδή θα αποκλείεται ένας με περισσότερα. Είναι κριτήριο επιλογής ο αριθμός των θητειών και όχι οι ικανότητες; Έτσι είναι σαν να δεχόμαστε εξ' ορισμού ότι μετά τα 6 χρόνια με έναν μαγικό τρόπο ο ικανός μέχρι πρότινος διευθυντής χάνει τις ικανότητές του και κρίνεται ακατάλληλος. Τι κίνητρο μπορεί να έχει κάποιος εκπαιδευτικός αυξημένων προσόντων να παράξει έργο και να είναι επιτυχημένος, όταν ξέρει ότι δε θα έχει συνέχεια, ότι το έργο του δε θα αναγνωριστεί και ότι η καριέρα του θα κλείσει στα 6 χρόνια ενώ έχει τόσα να προσφέρει; Τι κίνητρο θα έχουν οι εκπαιδευτικοί να κάνουν επιπλέον σπουδές (μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ) αν γνωρίζουν ότι θα είναι "πεπερασμένου χρόνου". Θα αξίζει τον κόπο να επενδύσουν χρόνο, χρήμα και κόπο για 6 χρόνια μόνο; Όλη αυτή η επένδυση είναι αντιστρόφως ανάλογη της "ανταμοιβής" και αναγνώρισης μέσω μιας θέσης. Οι σπουδές, αλλά και η εμπειρία δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται προς όφελος της εκπαίδευσης; Πώς θα γίνει μέγιστη χρήση του αποστάγματος των εμπειριών ενός διευθυντή και των προσόντων που διαθέτει; Είναι προφανές ότι με αυτόν τον τρόπο γίνεται σπατάλη πόρων, καθώς δεν χρησιμοποιούνται στο έπακρο τα προσόντα, οι γνώσεις και οι εμπειρίες ανθρώπων που κρίθηκαν κατάλληλοι γι αυτή τη θέση. Δεν ευνοείται η άμιλλα ανάμεσα σε ανθρώπους που επιθυμούν να είναι μέρος της διοίκησης και προσπαθούν να αυξήσουν τα προσόντα τους. Για το λόγο αυτό τα μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ θα παρουσιάσουν ύφεση, καθώς αποκλείοντας τα στελέχη με προσόντα ανοίγει ένας δρόμος χωρίς αναταγωνισμό σε εκπαιδευτικούς με λιγότερα προσόντα.