Αρχική Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξειςΆρθρο 40 – Κριτήρια και διαδικασία αξιολόγησηςΣχόλιο του χρήστη Katerina | 25 Μαρτίου 2018, 10:26
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Από το 1998 και εντεύθεν οι υποψήφιοι Διευθυντές σχολικών μονάδων αξιολογούνται ανάλογα με τις αποφάσεις της εκάστοτε ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Ωστόσο με κάποιο τρόπο αρεστό ή μη αξιολογούνται. Οι Διευθυντές καλούνται να εφαρμόζουν συχνά αντικρουόμενες αποφάσεις για την εκπαίδευση, ανάλογα με τις κυβερνήσεις που εναλλάσσονται ή ακόμα και με τον Υπουργό που αλλάζει με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Απορροφούν όλους τους κραδασμούς απο αυτές τις αλλαγές σε ένα απόλυτα ρευστό τοπίο. Οι εκπαιδευτικοί , οι οποίοι ειναι βέβαια υπολογίσιμη ψηφοθηρικά δύναμη, δεν αξιολογήθηκαν ποτέ τα τελευταία 35 χρόνια , ούτε ελέγχθηκαν για το αποτέλεσμα της εργασίας τους , καθώς η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ αποτελούσε μια έννοια ταμπού για την εκπαιδευτική κοινότητα. Αποτέλεσμα αυτού, το εκπαιδευτικό έργο να στηρίζεται στην ευσυνειδησία , το φιλότιμο και την εργατικότητα του καθε εκπαιδευτικόυ, μέχρι αυτα να εξαντληθούν αφού ουδείς ελέγχεται, αλλα ούτε επιβραβεύεται για το έργο του απο την υπηρεσία. Η μόνη του επιβράβευση πηγαζει απο τους μαθητές του και απο έναν καλό λόγο του Διευθυντή η των γονέων. Οι αναξιολόγητοι λοιπον εκπαιδευτικοί , που πολλοί εκ των οποίων αντιδρούν και στην αυτονόητη εφαρμογή της νομοθεσίας, καλούνται να αξιολογήσουν ΑΝΩΝΥΜΑ τον ήδη αξιολογημένο Διευθυντή. Και ας μην αναφερθούμε στους εκπαιδευτικούς εκείνους που παραμένουν στην υπηρεσία ενω αποτελεί κοινό μυστικό ότι ειναι ακατάλληλοι έως επικίνδυνοι κάποιες φορές για το σπουδαίο ρόλο του δασκάλου , ή σε εκείνους που παραμένουν στάσιμοι και δεν επιδιώκουν την επιμόρφωση και αυτο βελτίωση τους.Ολοι ίδιοι. Όλοι ίσοι. Αναρωτιέμαι ποιους βολεύει αυτό; Επιπλέον , καθε φορά ο Διευθυντής που ειναι υπόλογος για τα πάντα, με διαχειριστική κυρίως δυνατότητα και όχι ουσιαστική εξουσία στη σχολική μονάδα, αξιολογείται καθε φορά απο την υπηρεσία του ΕΚ ΤΟΥΜΗΔΕΝΟΣ και ουδέποτε για τα ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ του.Θα έπρεπε κατα την αποψή μας να αξιολογηθεί για την παραγωγή του έργου του στη διάρκεια της θητείας του , καθώς και για τη διοικητική του αποτελεσματικότητα για τη λειτουργία της σχολικής μονάδας. Να αξιολογηθεί για τη σχέση του με τους εκπαιδευτικους αλλα και με τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο. Παράλληλα , το σχολειο φαίνεται χρόνια τώρα να μην ειναι προσανατολισμένο να εφαρμόσει σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας με συστηματικό τροπο , ούτε στο πως θα γίνει πιο ελκυστικό για τους μαθητές αλλα στο πως θα εξασφαλιστεί ένας βολικός επαγγελματικός χώρος για τους εκπαιδευτικούς. Για παράδειγμα ενώ στην Ευρώπη εφαρμόζονται νέα εκπαιδευτικά συστήματά προσαρμοσμένα στις ανάγκες του μαθητή , ως μελλοντικού πολίτη , το μείζον θέμα που αναδεικνύουμε στη δίκη μας μίζερη εκπαιδευτική πράγματατικοτητα ειναι η εφαρμογή ή όχι της απόφασης που ορίζει το εργασιακό ωράριο του εκπαιδευτικού και κατα ποσό διακρίνεται απο το διδακτικό... Προτείνουμε λοιπον , πριν απο όλα να αποφασιστεί τι Δημόσιο σχολείο θελουμε , τι προσανατολισμό επιθυμούμε να έχει , ποιος θελουμε να ειναι ο ρόλος των Διευθυντών και των εκπαιδευτικών και πως εννοούμε την παραγωγή εκπαιδευτικου έργου για να μπορέσουν να διαμορφωθούν ορθά τα κριτήρια αξιολόγησης όλων των διαμορφωτών και εφαρμοστών της εκπαιδευτικής πολιτικής.