Αρχική Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξειςΆρθρο 40 – Κριτήρια και διαδικασία αξιολόγησηςΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Ν. Περυσινάκης | 25 Μαρτίου 2018, 19:07
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Κάποτε το 2008 ξεναγούσα κατά παράκληση tων καθηγητών τους, που ήταν παλιοί φοιτητές μου, μαθητές Β Λυκείου από τη Βόρεια Ελλάδα στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου μου. Τους ερώτησα για να κάνουμε τις συστάσεις: Δεν μου λέτε, παιδιά, ποιος είναι Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας τώρα. Υπήρξε αμηχανία, τα παιδιά κοιτάζονταν μεταξύ τους, κοίταζαν τους καθηγητές τους. Τους άφησα μερικά δευτερόλεπτα να «ψαρώσουν», και έπειτα τους λέω: Μην στενοχωρείστε, ούτε εγώ ξέρω! (Και πράγματι δεν ήξερα.) Αλλά όταν ήμουν στην ηλικία σας και εγώ και όλα τα παιδιά γνωρίζαμε ότι Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας ήταν ο Ευάγγελος Παπανούτσος! Τί κομίζει αυτό το σχέδιο νόμου στην παιδεία; Πέρα από μία γραφειοκρατία παλαιοσοβιετικού κομματικού τύπου; Με το μόνο που δεν ασχολείται είναι η επιστημονική γνώση. Και μολονότι το μόνο κεφάλαιο της χώρας είναι ο πολιτισμός της, δηλ. τα μνημεία και τα κείμενα, αυτά είναι τα δυνατά χαρτιά της ακόμη και στις συνομιλίες με του εταίρους της ΕΕ, αφανίζει ακόμη περισσότερο και τα δύο, και τα μνημεία και την αρχαία ελληνική λογοτεχνία. Λες και οι Κινέζοι π.χ. δεν μορφώνουν τα παιδιά τους με τον κινεζικό πολιστισμό. Έγραφα κάποτε: «Η ΕΕ την πρώτη Μαΐου 2004 καλωσορίζει τα δέκα νέα μέλη της με όρους και στίχους αρχαίους ελληνικούς δια στόματος του νομπελίστα ποιητή Σήμους Χήνεϋ, την ίδα ώρα η κλασική παιδεία συρρικνώνεται διαρκώς και απειλείται στα πιο στενά της όρια, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν. Είναι και αυτό μία απόδειξη ότι η κακή κατάσταση των κλασικών σπουδών σήμερα δεν οφείλεται στην έλλειψη της ικανότητας της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας να ομιλεί και να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα του καιρού μας, αλλά σε έξωθεν ρυμίσεις και αποφάσεις άσχετες με την ουσία της».