Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ν. Κοκκινάκης' | 25 Μαρτίου 2018, 20:59

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο άρθρο 30 φαίνεται ότι όλες οι θέσεις στελεχών κατατάσσονται στην ίδια κατηγορία. Με τον περιορισμό των 2 θητειών, ένας Διευθυντής Σχολείου στερείται του δικαιώματός του να εξελιχθεί σε μία ανώτερη θέση π.χ. σε Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου. Η διάταξη αυτή αν παραμείνει έτσι δημιουργεί θέμα αντισυνταγματικότητας, και πρέπει ν’ αλλάξει. Οι συντάκτες του νομοσχεδίου γνωρίζουν πολύ καλά ότι όλοι οι Διευθυντές των σχολείων της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια είναι παράλληλα και εκπαιδευτικοί της τάξης, από 5 έως και 10 ώρες την Εβδομάδα! Το ίδιο συμβαίνει και στην Πρωτοβάθμια και μάλιστα με περισσότερες ώρες. Οι δύο θητείες είναι ένα πολύ καλό μέτρο, αν αφορά το ίδιο σχολείο. Αν ένας Διευθυντής είναι κακός μετά την αξιολόγησή του θα χάσει ορθά τη θέση του. Αν ένας Διευθυντής είναι εξαιρετικός ή πολύ καλός ή έστω καλός, γιατί να μην μπορεί να έχει μια τρίτη ή και τέταρτη θητεία σε άλλο σχολείο; Γιατί να στερείται η δημόσια εκπαίδευση τις υπηρεσίες ικανών ανθρώπων χάρις μιας ανεξήγητης υποχρεωτικής αχρήστευσης στελεχών. Τα ικανά στελέχη κανένα σύστημα δεν τα αχρηστεύει αντικαθιστώντας τα με άλλα, που μπορεί να είναι ανεπαρκή στην πράξη. Επιπλέον σκεφτείτε και το εξής απλό: Με τον περιορισμό αυτόν θα έχουμε επιλογή ικανών στελεχών για μία μόνον, 3ετή θητεία! Ποια θα είναι τα κίνητρα ενός Διευθυντή να έχει και μια δεύτερη άριστη, ας πούμε, θητεία, αν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει για τρίτη θητεία σε άλλο σχολείο ή σε μια άλλη θέση στελέχους της εκπαίδευσης; Στις πρόσφατες κρίσεις περισσότερο, αλλά και σ’ αυτές του 2015 υπήρξε μεγάλη απροθυμία και δραματική μείωση συμμετοχής υποψηφίων. Μάλιστα σ’ ορισμένες περιοχές οι υποψήφιοι ήταν λιγότεροι του αριθμού των θέσεων. Το γεγονός αυτό έπρεπε να προβληματίσει τους συντάκτες του νομοσχεδίου. Ένας διευθυντής αξιολογείται απ’ όλους, ενώ αυτός δεν αξιολογεί κανέναν! Με δεδομένο το ασφυκτικό περιβάλλον πίεσης από τους προϊσταμένους και τους υφισταμένους του, στο οποίο είναι αναγκασμένος να κινείται ο διευθυντής σήμερα, μάλλον δύσκολα θα βρεθούν οι «τρελοί» ή οι άνθρωποι με όραμα και μεράκι, για να δώσουν τις αναρίθμητες μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες για τη λειτουργία, τη βελτίωση και την υψηλή ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης! Φυσικά υπάρχει και αυτή η τεράστια αντίφαση, των «ισόβιων» (!) υποδιευθυντών, που με την χωρίς όρια επανεπιλογή στην ίδια θέση στο ίδιο Σχολείο, εισάγεται ένα παρακύκλωμα εξουσίας μέσα στο σχολείο, κάτι που είδαμε, κατ’ αναλογία το 2015, με την συντριπτική επικράτηση και επιλογή των παλιών Διευθυντών μέσω της «δημοκρατικής» ανώνυμης ψήφου των Συλλόγων Διδασκόντων. Δηλαδή, ο «μόνιμος» υποδιευθυντής μπορεί να μετατραπεί σε ουσιαστικό ρυθμιστή της διοίκησης του σχολείου, έναντι ενός «περαστικού» και χωρίς προοπτικές εξέλιξης, διευθυντή της σχολικής μονάδας. Προτείνω να ισχύει ο περιορισμός των δύο θητειών στην ίδια διακριτή θέση στελέχους και μόνον εκεί, δηλαδή Δ/ντής συγκεκριμένου Σχολείου, Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου, Δ/ντής Εκπαίδευσης, Περιφερειακός Δ/ντης, κλπ.