Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'John' | 25 Μαρτίου 2018, 21:09

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα έλεγα να δούμε λίγο τι σημαίνει διοικητικός υπάλληλος και μετά συζητάμε για το σε ποιες θέσεις έχει δικαίωμα να διεκδικήσει. Στην χώρα μας δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι διοικητικοί υπάλληλοι με την έννοια του ασκώ διοίκηση. Υπάρχουν πολλοί φερόμενοι ως διοικητικοί υπάλληλοι οι οποίοι δεν ασκούν καμία μα καμία διοίκηση. Για τυχόν ορισμούς παραπέμπω στο http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C122/38/219,1101/ Διοικητικοί λοιπόν θα έπρεπε να είναι αυτοί που κάνουν management (οργάνωση και διοίκηση) και όχι αυτοί που φέρνουν την αλληλογραφία, κρατάνε πρωτόκολλο, κρατάνε τις άδειες, διανέμουν χαρτιά με αποφάσεις της διοίκησης, είναι στη μισθοδοσία, καταχωρούν στοιχεία στο myschool, στο edatacenter, στο dias κτλ. Αυτοί θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται ως γραμματειακή υποστήριξη. Δηλαδή ο εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει εξωδιδακτικό έργο τη γραμματεία του σχολείου (email, myschool κτλ) θα πρέπει να μοριοδοτηθεί ως διοικητικός για το χρόνο της συγκεκριμένης ασχολίας; Σε τι διαφέρει διοικητικά το να περνάς απουσίες στους μαθητές στο σχολείο από τις άδειες σε μία διεύθυνση; Επιπλέον αυτοί που πραγματικά ασκούν διοίκηση θα έπρεπε να διαθέτουν και τα αντίστοιχα πτυχία / προσόντα. Πόσα από τα στελέχη της διοίκησης σήμερα είναι απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης; Πόσα μπορούν να χειριστούν Η/Υ, να λειτουργήσουν ένα ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης προσωπικού, ένα ηλεκτρονικό σύστημα ροών εργασίας κτλ; Στις διευθύνσεις λοιπόν οι μόνοι που ασκούν διοίκηση, παίρνουν δηλ. αποφάσεις είναι οι διευθυντές εκπαίδευσης και τα υπηρεσιακά συμβούλια. Τα τελευταία κακώς κατά τη γνώμη μου αλλά σιγά μην το κατεστημένο προβεί σε καμία πρωτοπόρα κίνηση.... (μια χαρά δουλεύει ο μύλος της διαπλοκής, με τηλέφωνα βουλευτών, αιρετών κτλ στα υπηρεσιακά, όπου μόνο ο νόμος δεν εφαρμόζεται αλλά κανείς δεν είναι υπεύθυνος). Οι τμηματάρχες στις διευθύνσεις ασκούν διοίκηση μόνο με την ευρύτερη έννοια του είμαι υπεύθυνος για το τμήμα μου (αναθέτω καθήκοντα στο προσωπικό του τμήματος). Άρα κακώς όλοι οι υπόλοιποι λέγονται διοικητικοί υπάλληλοι και κακώς διεκδικούν ρόλους (τμηματαρχών κτλ) που δεν τους ανήκουν. Και πολύ πολύ κακώς δώσανε τις θέσεις τμηματαρχών στα νέα τμήματα των διευθύνσεων σε όσους απλά κάνανε δουλειά γραμματείας. Ελλείψει προσωπικού με προσόντα είδαμε να γίνονται ΔΕ τμηματάρχες διοικητικού, πληροφορικής, προσωπικού κτλ. Δηλαδή αν κάποιος εκπαιδευτικός θέλει να διεκδικήσει μία τέτοια θέση γιατί να μην μπορεί, αφού στο φινάλε έχει το απαραίτητο πτυχίο τριτοβάθμιας. Αν δεν τα καταφέρει ας τον ξαναγυρίσουν στο σχολείο του. Και γιατί υπάρχουν τα στεγανά διοικητικός, εκπαιδευτικός κτλ. Το θέμα είναι αν κάποιος έχει τα προσόντα που απαιτεί μία θέση, τη διάθεση και τις ικανότητες να προσφέρει. Στην Ελβετία για παράδειγμα παίρνουν τους πιο επιτυχημένους επαγγελματίες και τους βάζουν (με μεγαλύτερο μισθό) να δουλέψουν για ένα διάστημα ως εκπαιδευτικοί (αφού μεσολαβήσει επιμόρφωση και επιτυχή ολοκλήρωση εξετάσεων) για να μεταφέρουν τις γνώσεις τους. Είναι χαζοί οι Ευρωπαίοι... Δεν έχω δει ποτέ κανέναν τμηματάρχη σε διεύθυνση να στέλνει ένα πλάνο και να εισηγείται κάτι για το καλό της υπηρεσίας, να προτείνει κάτι στο υπουργείο... Είναι τέτοιο το χάλι που ακόμη και όταν ψηφίζεται ένας νόμος και παίρνει ΦΕΚ αυτοί περιμένουν εφαρμοστική εγκύκλιο!!!!! Θα είχε πολύ γέλιο να διαβάσουμε αξιολόγηση τμηματαρχών για να δούμε σε ποιες διοικητικές πράξεις προέβησαν... και γιατί αξιολογήθηκαν όλοι θετικά.... Στη χώρα μας άλλωστε για να θεωρηθείς διοικητικός υπάλληλος αρκεί να παρουσιάσεις ένα οποιοδήποτε πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βλ. ΑΣΕΠ). Γιατί αυτό; Γιατί απλούστατα η γραμματειακή δουλειά δεν έχει και πολύ ιδιαίτερες απαιτήσεις. Η διοίκηση όμως έχει και θα έπρεπε να ζητούνται συγκεκριμένα πτυχία ή εμπειρία - γνώσεις. Εκτός όμως από τα συγκεκριμένα πτυχία θα πρέπει να έχεις γνώσεις για το αντικείμενο που θα διοικήσεις. Δεν μπορεί ένας διευθυντής εκπαίδευσης να μην έχει γνώσεις για το πώς δουλεύουν τα σχολεία. Μπορεί ένας επιτυχημένος διευθυντής στη γραμμή παραγωγής του ΤΙΤΑΝΑ στα τσιμέντα να είναι εξ' ορισμού επιτυχημένος και σε μία πρωτοβάθμια; Φανταστείτε να προσπαθήσει να μιλήσει στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς και στα παιδιά όπως μιλάει στο εργοτάξιο, σε αυτούς που θρυμματίζουν τσιμέντο, στους εργοδηγούς κτλ