Αρχική Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξειςΆρθρο 07 – Αποστολή και αρμοδιότητες των Κ.Ε.Σ.Υ.Σχόλιο του χρήστη Βασιλική Κυρίτση | 25 Μαρτίου 2018, 22:03
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Για μια ακόμη φορά φαίνεται η προσπάθεια υπερσυγκέντρωσης αρμοδιοτήτων σε μία δομή που είναι αμφίβολο κατά πόσο θα μπορεί να φέρει εις πέρας αυτό το έργο. Με πόσα άτομα πρέπει αλήθεια να στελεχωθεί το ΚΕΣΥ, για να το κατορθώσει αυτό; Πάλι διαφαίνεται η λογική της εκοικονόμησης πόρων και ανάθεση επιπλέον όγκου δουλειάς στον εκπαιδευτικό της τάξης, ο οποίος δεν έχει την απαραίτητη στήριξη από την Πολιτεία σε υλικοτεχνική υποδομή, σταθερότητα σε εργασία του και σε εκπαίδευση για να ενδυναμωθεί ο ίδιος και εν συνεχεία να υποστηρίξει ουσιαστικά τους μαθητές. Έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα οι συνάδελφοι σε όλα όσα αναγράφονται περί διαφοροποιημένης διδασκαλίας κ.λπ. ή έχουμε την εντύπωση πως μέσα από ολιγόωρες επιμορφώσεις (πότε θα γίνουν αυτές;) θα είναι σε θέση αντεπεξέλθουν; Με ελλιπή σχεδιασμό και απουσία μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού εντός και εκτός σχολείου θα χαρακτηριστούν αναποτελεσματικές και οι νέες δομές, θα υπάρξει ματαίωση των συναδέλφων και μη ουσιαστική υποστήριξη των μαθητών. Η υποστήριξη των μαθητών και η συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς θα πρέπει να έχει βάση το σχολείο και όχι να γίνεται εξ αποστάσεως. Πώς μπορεί ο εκπαιδευτικός να αναλάβει να κάνει διερεύνηση αναγκών, εφαρμογή βραχύχρονου προγράμματος παρέμβασης και όλα όσα καταγράφονται, χωρίς να του διασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις που προαναφέρονται; Επίσης, στην πραγματικότητα θα αξιολογείται και για αυτό! Η ενταξιακή εκπαίδευση από τη μια βασίζεται στο κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας και στο μοντέλο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως πρεσβεύει και το ίδιο το αναπηρικό Κίνημα, ωστόσο περιλαμβάνει και το σκέλος της εξοικονόμησης πόρων που εκπορεύεται από υπερεθνικούς οργανισμούς (βλ. ΟΟΣΑ). Η προώθησή της πρέπει να αφορά την εκ βάθρων αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος τόσο σε οργανωτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας. Θεωρώ ότι το ΥΠΠΕθ προσπαθεί να καλύψει με παιδαγωγικό μανδύα για μια ακόμη φορά την εκπαιδευτική πολιτική της λιτότητας που έχει αποφασίσει να εφαρμόσει.